Το "Ρομάντσο" που αγάπησα !

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης) 

Πρόσφατα απέκτησα μερικά τεύχη του αλησμόνητου εβδομαδιαίου περιοδικού ποικίλης ύλης «Ρομάντσο» και με νοσταλγία ξεφύλλισα τις κιτρινισμένες σελίδες τους. Στη μνήμη μου ήρθε η αείμνηστη «θεία» μου, Αννέτα Μουσουλμάνου, της οποίας η κατοικία στο Αιγάλεω, όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα, αποτελούσε το δεύτερο σπίτι μου. Εκεί, στο μικρό καθιστικό, πλάι στην κουζίνα της που πάντα το προτιμούσα από το σαλόνι, καθόμουν και απολάμβανα την ανάγνωση του αγαπημένου εντύπου, γεμάτου από άρθρα, φωτορομάντζα, ιστορικά μυθιστορήματα, ξένα διηγήματα, καλλιτεχνικά νέα, διεθνή αρθρογραφία και χίλιες δυο ακόμη χρήσιμες πληροφορίες, προς κάθε ενδιαφερόμενο. 

Είναι γεγονός ότι, όπως ορθά μου επεσήμανε ο εκλεκτός μου φίλος Γιώργος Γ. Βλάχος («Το Λεξικό του Μικρού Ήρωα», «Δεινοθήσαυρος» κλπ) το «Ρομάντσο» που εγώ γνώρισα (περ. 1974 – 1985) δεν είχε καμία σχέση με το αρχικό περιοδικό, το οποίο ιδρύθηκε από το Νίκο Θεοφανίδη. Όταν εγώ, λόγω ηλικίας ήταν δυνατό να το διαβάζω και να κατανοώ τα περιεχόμενά του, εκείνο είχε μάλλον πάρει την… κατιούσα. Ωστόσο, ακόμη και τότε, πουλούσε (ή κυκλοφορούσε) 250.000 αντίτυπα, όπως χαρακτηριστικά αναφερόταν στην 3η του σελίδα! Αξίζει να αναφέρω τους πιο σημαντικούς συντελεστές του περιοδικού εκείνα τα χρόνια, ανθρώπους που άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στην πορεία του. «Στο Ρυθμό του Γέλιου» Πρώτα απ’ όλα ας μιλήσουμε για τους γελοιογράφους. Κορυφαία μορφή, ίσος μεταξύ ίσων, ήταν ο «Αρχέλαος» (Αντώναρος), που εκτός από τις τακτικές δημιουργίες του, ομόρφαινε με κατάλληλες εικόνες πολλά κείμενα συναδέλφων του, κυρίως τα ευθυμογραφήματα του Νίκου Τσιφόρου. Σε… απόσταση αναπνοής τον ακολουθούσαν οι υπόλοιποι, που ήσαν οι (τους γράφω όπως υπέγραφαν) Π. Παυλίδης, Β. Χριστοδούλου, Δ. Κωστιδάκης, Μ. Αναστόπουλος, Ι. Αργύρης, Κ. Βλάχος, Σ. Πολενάκης (με τον απολαυστικό «Σπαγγοραμένο»), Λ. Στάθης, Ν. Ζήκος και Μάκης Γιακουμάτος (ο τελευταίος σχεδίαζε εικόνες για στήλες δικαστικού και αστυνομικού ρεπορτάζ, που επιμελούνταν, αντίστοιχα οι Πάνος Γ. Σόμπολος και Μ. Καραμπατσάκης) Η πιο δυνατή «πένα»! Από τους συγγραφείς, αναμφίβολα πολυγραφότατος υπήρξε ο Γιάννης Β. Ιωαννίδης («Γιάννης Βηλαράς») του οποίου η θεματολογία ποίκιλλε μεταξύ ιστορικών αναγνωσμάτων, λαογραφικών περιγραφών και μυθολογικών αναλύσεων. Συνοδοιπόρος του σε αυτά ήταν ο αξέχαστος «Byron» (Βύρων Απτόσογλου) που με τα προσεγμένα του σχέδια ομόρφαινε πολλές από τις παραπάνω παρουσιάσεις, αλλά και ορισμένες άλλων αρθρογράφων. Τακτικοί κατά καιρούς κειμενογράφοι στο περιοδικό, ήταν (σαν χρονικογράφοι) οι Π. Παλαιολόγος, Γ. Γιαννακόπουλος, Ασημάκης Γιαλαμάς. Ιστορικά άρθρα ή/και εξωτικά, αισθηματικά μυθιστορήματα, αλλά και ταξιδιωτικές περιγραφές και κοινωνικά θέματα υπέγραφαν οι Ν. Ι. Μαράκης, Γ. Απλός, Παν. Θ. Κουσουλάκος, «Ερνάνης», Γ. Ταρσατόπουλος, Πολύβιος Βασιλειάδης, Ι.Α. Σκουτερόπουλος («Ι.Α.Σ.»), Γιάννης Μαβίλης, Σπ. Δεμέναγας, Β. Μεσολογγίτης, Σταμάτης Πολενάκης (ναι, και αυτός!), Μιχ. Χανούσης, «Άριελ», Γιάννα Βαλλή, Ανδρέας Τ. Χάννας, «Β.Μ.» (;), «Α. – Α.» (;), Γ. Λαδόπουλος, Λ. Λαδόπουλος (;), Νίκος Ζερβονικολάκης, Μαρία Πλυτά, Σοφία Μαλτέζου, Φωτεινή Πιπιλή (στο ξεκίνημά της), Διονύσης Λευκαδίτης και Γιάννης Καιροφυλάς. Επί των καλλιτεχνικών Εδώ υπήρξε επίσης μία πλειάδα συντελεστών, όπως η Κική Σεγδίτσα, ο Σπ. Γαλαίος, ο Νίκος Μαστοράκης, αλλά και οι Κ. Δ. Λιναρδάτος, Ν. Κύταρης, «μαρία π.», Δημήτρης Κρανάκης, Αφροδίτη Υψηλάντη Μιχελιδάκη κ.α. Το «Κήρυγμα της Κυριακής» (του Σπ. Ζωδιάτη) ήταν «ξένη δημοσίευση», ενώ παραμύθια και άλλα παιδικά κείμενα έγραφαν οι Τίτος Αινείας και Δήμος Ζευγολάτης. Τακτικές στήλες διέθεταν, μεταξύ άλλων, οι Φίλιος Φιλιππίδης, «Ανέστης Σούρας», «Οδυσσεύς Ομηρικός», «Πίνδαρος Δε-Καρρολόγος», ενώ τα αθλητικά επιμελούνταν οι Δ. Λιμπερόπουλος, Βύρων Α. Λεβαντής κ.α.