Οι λίγοι που γλύτωσαν...

Αφίσα του Δήμου Αιγάλεω
για την επέτειο των 70 ετών
από τη σφαγή.

Πρόσφατα, ο Δήμος Αιγάλεω οργάνωσε εκδηλώσεις μνήμης για να τιμήσει τους νεκρούς συμπολίτες μας που δολοφονήθηκαν άνανδρα από τα στρατεύματα κατοχής στις 29 Σεπτεμβρίου του 1944. Οι γερμανοί εισέβαλαν στην πόλη μας από δυο κατευθύνσεις (ανατολικά και δυτικά) εγκλωβίζοντας τους κατοίκους της συνοικίας του Αγίου Γεωργίου και εκτελώντας όποιον έβρισκαν στο δρόμο τους, ενώ κατέκαψαν τα περισσότερα από τα οικήματα.

Στο περιθώριο εκείνης της αποφράδας ημέρας, μερικοί (νεαροί κυρίως) άνδρες της περιοχής μας κατόρθωσαν να αποφύγουν το θάνατο, χάρις στην έμπνευσή τους να καταφύγουν σε ένα αδιέξοδο στενάκι.

Διαβάστε πως περιγράφει το συμβάν στη μαρτυρία της η κάτοικος Στυλιανή Μυγιάκη:

Φανταστική απεικόνιση του γεγονότος.

"Η σφαγή θα ήταν μεγαλύτερη αν οι Γερμανοί αποφάσιζαν να εισέλθουν για να κάψουν και σκοτώσουν σε ένα στενάκι της περιοχής - 200 μ. μήκος εκείνη την εποχή - την σημερινή οδό Πιπίνου, κοντά στην γέφυρα της παλαιάς Καβάλας. Εκεί στο τελευταίο σπίτι δεξιά, όπως κάποιος εισερχόταν στο στενό, είχαν συγκεντρωθεί αρκετοί άνδρες και νεαροί της περιοχής για να διαφύγουν από την αυλή του σπιτιού στο παρακείμενο βουστάσιο (των Κωνσταντελαίων) σε περίπτωση που εισέβαλαν οι Γερμανοί. Επίσης και αυτό μάλιστα θα τους έσωσε, το στενάκι εκείνη την εποχή ήταν αδιέξοδο, γιατί στο τέλος του δρόμου υπήρχε μια 'μάντρα' τριών (3) περίπου μέτρων που ήταν του βουστασίου. Πράγματι κάποια στιγμή έφτασαν αρκετοί γερμανοί στρατιώτες και παρατηρούσαν τον δρόμο από την γωνία της σημερινής οδού Παπανικολή, μάλιστα οι αξιωματικοί τους παρατηρούσαν αρκετή ώρα και με κιάλια το έρημο φαινομενικά στενό,  αλλά μετά από πολύωρη παρατήρηση και μεταξύ τους συζήτηση αποχώρησαν".

(Κατά την άποψη της κατοίκου, οι Γερμανοί αποχώρησαν επειδή το 'στενό' ήταν αδιέξοδο και φοβήθηκαν να εισέλθουν μην τυχόν και παγιδευτούν).

* Πηγή: Το λήμμα "Σφαγή του Αιγάλεω" από την Ελληνική Βικιπαίδεια.