Η ιστορία της Εθνικής Ελλάδας ποδοσφαίρου

Επόμενη επίσημη διοργάνωση για την Εθνική ομάδα ήταν το «Βαλκανικό Κύπελλο» που μόνο χάρις στην επιμονή του Αυστριακού παράγοντα (και γραμματέα της οργανωτικής επιτροπής του Κυπέλλου Κεντρικής Ευρώπης) Ούγκο Μάιλς, ξεκίνησε στις 5 Οκτωβρίου του 1929. Στο συνέδριο του Βουκουρεστίου που είχε προηγηθεί το Μάιο της ίδιας χρονιάς, τη χώρα μας εκπροσώπησε ο Κώστας Κωνσταντάρας. Η συγκεκριμένη διοργάνωση (στην οποία δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλες οι εθνικές ομάδες της χερσονήσου του Αίμου) θα κρατούσε σε εγρήγορση το ελληνικό ποδόσφαιρο του μεσοπολέμου και θα προετοίμαζε την κατάσταση για μερικά βήματα προόδου του, στο μέτρο του δυνατού.

Στις 26 Ιανουαρίου του 1930, στο γήπεδο του ΠΑΟ, βρέθηκαν 20.000 αλαλάζοντες θεατές για να παρακολουθήσουν το παιχνίδι Ελλάδας-Γιουγκοσλαβίας. Μάλιστα, πολύς κόσμος έμεινε εκτός γηπέδου (μεταξύ τους και αρκετές κοπέλες) και αναγκάσθηκαν να σκαρφαλώσουν σε δένδρα ή να ανηφορίσουν στο Λυκαβηττό, προκειμένου να παρακολουθήσουν το σπουδαίο αγώνα.

Ο τότε προπονητής μας, Τσέχος Γιαν Κοψίβα, παρέταξε τους Γιάμαλη, Φίλιππο Κουράντη (ΟΣΦΠ), Φερλέμη, Κωνσταντινίδη, Κώστα και Νικηφόρο Βικελίδη ( Άρη), Νίκο Αγγελάκη (Άρη) και τα τέσσερα από τα πέντε αδέλφια Ανδριανόπουλου (τον αρχηγό Γιώργο και τους Ντίνο, Βασίλη και Λεωνίδα).  Απέναντί τους είχαν μια ισχυρότατη αντίπαλο, που μάλιστα προηγήθηκε στο σκορ στο 40^ο λεπτό με τον Βουγιαντίνοβιτς, όμως κατάφεραν να επικρατήσουν. Το οφείλουν πρώτιστα στον δεξιό οπισθοφύλακα Κουράντη, ο οποίος σε τουλάχιστον πέντε περιπτώσεις απέκρουσε επί της γραμμής της εστίας του «ωραίου» Γιάμαλη,  που πραγματοποίησε εξίσου εκπληκτική εμφάνιση.

Στο 50^ο λεπτό ο Ντίνος βρήκε με σέντρα ακριβείας τον αρχηγό Γιώργο Ανδριανόπουλο που σούταρε εν κινήσει για το 1-1. Τέσσερα λεπτά αργότερα ήταν η σειρά του Ντίνου, ο οποίος ύστερα από ψηλοκρεμαστή πάσα του Βασίλη που κρέμασε τον σέρβο τερματοφύλακα Μαξιμίλιαν Μίχελιτς, πέτυχε με κεφαλιά (την πρώτη στην ιστορία της Εθνικής Ελλάδας) το τελικό 2-1.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)