Ήταν καλοκαίρι του 2004, όταν η Ελλάδα ζούσε τον αθλητικό της "μύθο", με την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου (μια πρωτόγνωρη διάκριση!) αλλά και την επιτυχημένη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, παρά το ελαφρύ ...κατσούφιασμα που προκάλεσαν στο Ολυμπιακό Πνεύμα οι υποθέσεις ντοπέ κορυφαίων αθλητών μας (ονόματα δε λέμε...)
Τα χρόνια κύλησαν και ήδη διανύουμε το τέλος του 2010. Ο θόρυβος κόπασε, πολλ΄αειπώθηκαν, αλλά δυστυχώς ελάχιστα έγιναν στην κατεύθυνση του να ωφεληθεί πραγματικά ο αθλητισμός μας από εκείνα τα ιστορικά επιτεύγματα. Παρόμοια βήματα προς τα πίσω έγιναν όπως με λύπη διαπιστώνουμε και στον τομέα καλαθοσφαίριση, αφού παρά τις πολλές επιτυχίες της Εθνικής Ομάδας και των συλλόγων η εικόνα των εγχώριων διοργανώσεων παραμένει νεφελώδης.
Για να γυρίσουμε όμως στην ουσία: Τα περίφημα Ολυμπιακά "Μεγάλα Έργα" ελάχιστα αξιοποιήθηκαν, καθώς στην καλύτερη των περιπτώσεων έχουν μετατραπεί σε ...αγρούς, αφού ακόμη και η στοιχειωδώς απαιτούμενη συντήρησή τους αποτελεί ανέκδοτο.
Όσον αφορά στο ποδόσφαιρο τώρα, παραθέτω τι έγραφα το 2004 για να βγουν τα απαραίτητα συμπεράσματα:
Δημοσίευμα: 5-7-2004 (Για το www.egaleocity.gr)
"Πανάξια στην κορυφή της Ευρώπης!
Το όνειρο έγινε πραγματικότητα!
Η Ελλάδα είναι η νέα Πρωταθλήτρια Ευρώπης αφού με την εκπληκτική της απόδοση καθ'όλη τη διάρκεια του τουρνουά, άφησε άφωνο τον πλανήτη και ανέβηκε πανάξια στην κορυφή, κατακτώντας την πρώτη θέση στο EURO 2004!
Ότι και να ειπωθεί για αυτό το ανεπανάληπτο θαύμα των διεθνών μας και του προπονητή Όττο Ρεχάγκελ θα είναι λίγο.
Αντί για εμας, μίλησαν μέσα στο γήπεδο οι Έλληνες παίκτες, που (με τη συμπαράσταση 15.000 συμπατριωτών μας) στάθηκαν παλικαρίσια στο κατάμεστο “Ντα-Λούζ” αφήνοντας τους αγχωμένους διοργανωτές (οι οποίοι προς τιμή τους αναγνώρισαν την ανωτερότητα της Εθνικής μας και χειροκρότησαν ιπποτικά μετά τη λήξη τους Έλληνες ποδοσφαιριστές) κυριολεκτικά "στα κρύα του λουτρού".
Το κέρδος από την επιτυχία αυτή ελπίζουμε να φανεί στα επόμενα χρόνια, με τη βελτίωση των συνθηκών που επικρατούν στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, το οποίο πρέπει και επιβάλλεται να αποκτήσει πιο αξιόπιστο χαρακτήρα, συμβαδίζοντας με το τεράστιο επίτευγμα του αντιπροσωπευτικού μας συγκροτήματος." (sic)
Δυστυχώς, είναι τόσο σάπια τα πάντα σ' αυτή τη χώρα που τα βήματα προόδου (αν υπάρχουν) γίνονται με ρυθμούς χελώνας. Το ότι καταφέρνουμε να επιβιώνουμε, είναι καθαρά θέμα κάποιων ανθρώπων (μετρημένων στα δάχτυλα) που εξακολουθούν να οραματίζονται και να πράττουν το σωστό... Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα στον πονεμένο μας αθλητισμό...
ΑπάντησηΔιαγραφή