Η Οδοντιατρική Σχολή Πρωταθλήτρια!

Τα μέλη της ποδοσφαιρικής ομάδας της Οδοντιατρικής Σχολής της Αθήνας, που κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα της σεζόν 1987-88. Το στιγμιότυπο έχει ληφθεί ακριβώς μετά από τη βράβευσή τους, που έγινε στην κεντρική αίθουσα τελετών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Ο πικρός Αύγουστος της ελληνικής διαιτησίας...


Λίγες μέρες πριν τη "δύση" του φετινού καλοκαιριού, η ελληνική διαιτησία θρήνησε την απώλεια δυο εκλεκτών μελών της, τα οποία την υπηρέτησαν πιστά τόσο στους εγχώριους αγωνιστικούς χώρους όσο και στα στάδια του εξωτερικού. Ο λόγος για τους Βασίλη Βουράκη (που υπέκυψε στο μοιραίο στις 21 Αυγούστου σε ηλικία 70 ετών έπειτα από βαρύτατο εγκεφαλικό επεισόδιο το οποίο τον ταλαιπώρησε 3,5 μήνες) και Χρήστο Μίχα, που έχασε τη δική του μάχη τέσσερα 24ωρα αργότερα, στα 78 του χρόνια.

Και οι δυο τους υπήρξαν φυσικά διεθνείς, εκπροσωπώντας τη χώρα μας στις ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Πρωταγωνίστησαν στα ελληνικά πρωταθλήματα καθόλη τη διάρκεια της δεκαετίας του '70, σε ιδιαιτέρως κρίσιμα για το ποδόσφαιρό μας χρόνια, τότε που επιχειρήθηκε και η μετάβασή του από τον ερασιτεχνικό χαρακτήρα που κατείχε στα επαγγελματικά πρότυπα.

Επιπλέον, ο Βουράκης υπήρξε επικεφαλής του διοικητικού οργάνου της ελληνικής διαιτησίας στα μέσα της δεκαετίας του '90, όταν και προσπάθησε με την άμεμπτη παρουσία του να συμμαζέψει αρκετά από τα "κακώς κείμενα" του χώρου.

Για τον γράφοντα η συγκίνηση είναι μεγάλη, καθώς μόλις λίγους μήνες πριν είχα την ευκαιρία να μιλήσω από κοντά με τον αείμνηστο πλέον Βουράκη, στο περιθώριο μιας εκδήλωσης που έλαβε χώρα στον Πειραιά και την αίθουσα τελετών του συλλόγου αποφοίτων της Ιωνιδείου Προτύπου Σχολής, για την παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Γιώργου Αρκουλή "30 χρόνια επαγγελματικό ποδόσφαιρο".

Ο παλαίμαχος ρέφερι ήταν μια χαρά, ευδιάθετος, ευγενέστατος, προσηνής, χάρηκε δε ιδιαιτέρως για τη σύντομη συνομιλία μας που του θύμισε όπως μου είπε, παλιές ευχάριστες στιγμές από την πλούσια καριέρα του. Μου υπενθύμισε μάλιστα μια ξεχωριστή του διαιτησία, εκείνη στον Τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας του 1980, όταν η τότε έκπληξη του θεσμού Καστορία κατέκτησε το τρόπαιο.

Δυστυχώς ήταν μοιραίο, αυτή η συνάντηση να είναι και η τελευταία μεταξύ μας. Ας αναπαυτεί εν ειρήνη και ας μείνει η γλυκιά ανάμνηση της παρουσίας του να παρηγορεί τα αγαπημένα του πρόσωπα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πρωτοπόροι Έλληνες Οικολόγοι

  Άγις Θέρος (εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 22.4.1961) ( Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης ) Τα σημερινά προβλήματα της μόλυνσης του περιβάλλοντος (τρύπα τ...