ΑΘΛΟΜΕΤΡΟ: Ο "θεμέλιος λίθος" της ελληνικής "μικρής οθόνης"!

Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής
στα εγκαίνια της Δ.Ε.Θ. (1960)

Τα πρώτα βήματα της τηλεόρασης στη χώρα μας.

(Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης)

Το Σεπτέμβριο του 1960 (Κυριακή 4 – Δευτέρα 26) η Θεσσαλονίκη φιλοξένησε την 25^η κατά σειρά διεθνή έκθεση. Μία έκθεση η οποία, εκτός φυσικά από τα εμπορικά και επαγγελματικά της περίπτερα περιελάμβανε και τις πρόχειρες εγκαταστήσεις ενός «αρχέγονου» τηλεοπτικού σταθμού, απ’ τις οποίες και μεταδόθηκαν στο κοινό οι πρώτες εκπομπές. Ήταν η κορύφωση των προσπαθειών πολλών «σκαπανέων» και το απαύγασμα των οραμάτων αρκετών ετών, αλλά και το αποτέλεσμα διεργασιών, που έμελλε να καταλήξουν μία 5ετία αργότερα σε απτά αποτελέσματα. Και εννοώ ότι ναι μεν το φθινόπωρο του ’60 «συνελήφθη» η «μικρή οθόνη», όμως η… κυοφορία για τη γέννησή της, καθυστέρησε μέχρι το Σεπτέμβριο του 1965. Τα απαραίτητα βήματα ήταν αργά, όμως και σταθερά. Άνθρωποι σαν τον Ίωνα Νταϊφά, τον Γιώργο Κάρτερ ή τον Άλκη Στέα υπήρξαν μερικοί μόνο απ’ τους δεκάδες πρωτοπόρους, που –ο καθένας στον τομέα του-έθεσαν τότε τις βάσεις για ότι σήμερα απολαμβάνουμε.

Τηλεοπτικό πρόγραμμα (Μάιος - Ιούνιος 2025)

Ωστόσο, η επιβολή της δικτατορίας (Απρίλιος 1967) προβλημάτισε αρκετούς από τους ενδιαφερόμενους να συμμετάσχουν στη συλλογική εκείνη προσπάθεια, ενώ, παράλληλα, οι «συνταγματάρχες», αντιλαμβανόμενοι μάλλον τι σημαντικό (προπαγανδιστικό) «όπλο» θα μπορούσαν να εντάξουν στη… φαρέτρα τους, θέλησαν να εκμεταλλευτούν τη συγκυρία.

Εφημερίδα 'Έθνος' (φύλλο 23.2.1966)
Πηγή: Εθνική Βιβλιοθήκη.

Το Φεβρουάριο του 1966 είχε μεταδοθεί το πρώτο "πειραματικό" (και πολύ μικρό σε διάρκεια) τηλεοπτικό πρόγραμμα του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (Ε.Ι.Ρ.) ενώ στο τέλος του μήνα είχαμε την ίδρυση της Τηλεοράσεως των Ενόπλων Δυνάμεων. (Τ.Ε.Δ.), η οποία ανακοινώθηκε στις 27-2-1966.

Τον Ιούλιο του 1968, δηλαδή έναν χρόνο και τρεις μήνες μετά την επικράτηση της «χούντας» δημιουργήθηκε η Υπηρεσία Ενημερώσεως Ενόπλων Δυνάμεων (Υ.ΕΝ.Ε.Δ.) Ήδη όμως, από τις αρχές του 1967 είχαν αρχίσει να «βγαίνουν στον αέρα» ολιγόωρες εκπομπές, ενώ εμφανίστηκαν και τα πρώτα ξένα σίριαλ: Ο Λόουν Ρέιντζερ και οι Επικίνδυνες Αποστολές, αλλά και οι περιπέτειες του ιατρού Μπεν Κέισι όπως και το Πέϊτον Πλέις (λίγο αργότερα) ήταν τα πιο γνωστά από αυτά. Στα τέλη του 1967 άρχισαν να μεταδίδονται παραστάσεις του Καραγκιόζη, όπως και κινουμένων σχεδίων (Άμποτ και Κοστέλο κ.α.)

Εφημερίδα 'Μακεδονία' (3-6-1971)

Το 1968 μας χάρισε νέες εκπλήξεις, καθώς πραγματοποίησαν το «ντεμπούτο» τους στην Ελλάδα πολλές ακόμη δημοφιλείς σειρές (Ο Βαρώνος, Σάιμον Τέμπλαρ – Ο Άγιος, Λάσση, Ταξίδι στ’ Αστέρια, Μπονάντσα, Σήραγγα του Χρόνου, Γκάνσμοουκ, Οι Συνήγοροι, Λούσσυ, Μάννιξ, Η Μάγισσα, Φυγάς, Κόμης Μοντεχρήστος, Δρ. Κιλντέαρ) όπως και το ελληνικό κουκλοθέατρο (Μπάρμπα Μυτούσης). Βέβαια τότε ακόμη, δεν υπήρχαν μεταδόσεις την Κυριακή.

Το 1969 ήρθαν να προστεθούν, μεταξύ άλλων Η Μάχη, ο Φλίππερ, ο Συνήγορος Τζάιντ, Οι Αστροναύται, το Χάι Σάπαραλ, Τα Σύνορα της Φαντασίας κλπ Είχε όμως μαζί έρθει η στιγμή να οργανωθεί περισσότερο το τηλεοπτικό τοπίο. Στις αρχές Απριλίου του 1969 λειτουργούσαν δύο τηλεοπτικοί δίαυλοι, στις συχνότητες 5 (Ε.Ι.Ρ.) και 10 (Ε.Δ.) Στις 9 Απριλίου (Τετάρτη) ξεκίνησε το νέο, μεγαλύτερης εμβέλειας Κανάλι των Ενόπλων Δυνάμεων που ονομάστηκε Κανάλι 5 (αντικαθιστώντας το Δίαυλος 10) με έναρξη προβολής στις 7 μ.μ. Από το Σάββατο 12 Απριλίου, η ελληνική τηλεόραση αποτελείτο πλέον από δύο κανάλια, που εξέπεμπαν στις συχνότητες 11 (Ε.Ι.Ρ.) και 5 (Ε.Δ.)