Σοκ: «Έφυγε» ο Δημήτρης Παπαϊωάννου !

Δημήτρης Παπαϊωάννου
(2017)

Θλίψη στο Αιγάλεω, για την απώλεια του σπουδαίου βετεράνου οπισθοφύλακα.

(Γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Σαν κεραυνός έπεσε στην πόλη μας η είδηση για την απώλεια του παλαίμαχου παίκτη, που έφυγε χθες Δευτέρα 19 Ιουλίου από τη ζωή, λόγω ανακοπής, λίγο πριν συμπληρώσει τα 64 χρόνια του. Σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες η Εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί την Πέμπτη, δίχως κάτι να είναι οριστικό, ακόμη. Συνδεόμουν με προσωπική φιλία με τον αείμνηστο Δημήτρη και τη σύζυγό του, προς την οποία, αλλά και προς τα παιδιά τους, απευθύνω τα θερμότερα και πιο ειλικρινή μου συλλυπητήρια.

Σας ένδειξη τιμής στη μνήμη του, δημοσιεύω εκ νέου ένα παλαιότερο αφιέρωμά μου, για εκείνον (αρχική ανάρτηση: 3 Απριλίου 2012).

Μορφές του Αιγάλεω Α.Ο.: Δημήτρης Παπαϊωάννου

Ένας από τους πιο ταλαντούχους οπισθοφύλακες που ανέδειξε το Αιγαλιώτικο ποδόσφαιρο είναι ο παλαίμαχος -πλέον- ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής ποδοσφαίρου Δημήτρης Παπαϊωάννου.

Γεννημένος στις 28 Αυγούστου του 1957 στην πόλη μας, ο Δημήτρης γρήγορα έδειξε ότι θα ήταν ιδιαίτερο παιδί. Μαζί με τον κολλητό του φίλο Τάκη Κατσικογιάννη γράφτηκαν στους ερασιτέχνες του Αιγάλεω Α.Ο., αφού όνειρό τους ήταν να παίξουν κάποτε μαζί στην πρώτη ομάδα του "Σίτι", όπως και έγινε.

Το 1976, σε ηλικία μόλις 19 ετών ο Παπαϊωάννου προωθείται στους επαγγελματίες, αγωνίζεται στους 35 από τους 38 αγώνες της χρονιάς και κατακτά το πρωτάθλημα του Νοτίου Ομίλου στη Β΄ Εθνική!

Ακολουθεί το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική Κατηγορία (1977-78) όπου επί Μπέλλα Πάλφυ (ο οποίος έδινε μεγάλη σημασία στους νεαρούς παίκτες) θα είναι αναντικατάστατος, χάνοντας μόνο την αναμέτρηση Καστοριάς-Αιγάλεω, λόγω απεργίας του ΠΣΑΠ.

Ξεκινάει βασικός και το 1978-79, έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του για τις Εθνικές Ομάδες, αφού το όνομά του αναγνωρίζεται πλέον πανελληνίως. Εκεί όμως, πάνω στο κορυφαίο ανέβασμα της πορείας του, έρχεται ο τραυματισμός, την 3η αγωνιστική της σεζόν στον αγώνα ΠΑΟΚ-Αιγάλεω (4-0) του γηπέδου Τούμπας. Σφίγγει τα δόντια και σε λιγότερο από 2 μήνες επιστρέφει στη βασική ενδεκάδα, καθώς η ομάδα -που δίνει τώρα σκληρό αγώνα παραμονής στην κατηγορία- έχει ανάγκη όλα τα ικανά της στελέχη.

Στα μισά της περιόδου αναλαμβάνει προπονητής ο Τάκης Μαρκόπουλος, που προσπαθεί φιλότιμα και φέρνει το Αιγάλεω κοντά στην πηγή. Μάταια όμως, ο σκληρός Θεός του ποδοσφαίρου κλείνει το μάτι του πρόστυχα στην Παναχαϊκή και αφήνει τους δικούς μας με την πίκρα του υποβιβασμού...

Τα επόμενα τρία χρόνια ο Δημήτρης συνεχίζει με μέσο όρο τις 24 παρουσίες ανά χρονιά και πραγματικά δίνει κάθε ικμάδα του για την επιστροφή του συλλόγου στην κορυφαία κατηγορία. Στο μπαράζ του 1981 στην Κρήτη με αντίπαλο τη Ρόδο είναι βασικός, όπως και ο παιδικός του φίλος. Βλέπουν με οδύνη (ο Τάκης από τον πάγκο, καθώς τραυματίσθηκε και αποχώρησε στην παράταση) τους αντιπάλους να σκοράρουν στο τέλος και να σαλπάρουν αυτοί για την Α΄ Εθνική.

Το Σεπτέμβρη του 1982 ο Δημήτρης Παπαϊωάννου θα παίξει για πρώτη φορά κόντρα στη μεγάλη του αγάπη σαν παίκτης της Κορίνθου. Ήταν Τετάρτη 15 του μηνός και το πρωτάθλημα ξεκινούσε με ντέρμπι στο Αιγάλεω. Όλοι περίμεναν το Γιωργάκη Αθανασιάδη (που το άστρο του ανέτειλε δυναμικά) να κάνει αγγέλους, αλλά ο Δημήτρης του έκοψε τη φόρα και τον προσγείωσε στα δύσκολα. Τελικό αποτέλεσμα 1-1, που αργότερα άλλαξε σε 2-0 στα χαρτιά (λόγω προβλήματος στο δελτίο του ποδοσφαιριστή Κανέλου) και εκείνος ο βαθμός έστειλε τελικά το "Σίτι" στο Επαγγελματικό Πρωτάθλημα.

Η ποδοσφαιρική ιστορία όμως του Παπαϊωάννου συνεχίζεται σε άλλες πολιτείες. Ήταν γραφτό βέβαια, όπως φάνηκε, το Αιγάλεω να μη μείνει χωρίς Δημήτρη Παπαϊωάννου, αφού τώρα έχει αναδειχτεί εδώ ο νεαρός μεσοεπιθετικός με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που οι φίλοι του αποκαλούσαν χαϊδευτικά "το παπί"!

Ο πρεσβύτερος Παπαϊωάνου μένει στην Κόρινθο (και τη Β΄ Εθνική) και το 1983/84, ενώ το 1984/85 παίζει στη Γ΄ Εθνική με τα χρώματα του Φωστήρα. Τη διετία 1986-1987 είναι παίκτης του Εθνικού Αστέρα, ακολουθεί ο Διαγόρας Αιγάλεω (ΕΠΣΑ) με συμπαίκτη το Στέλιο Αναστασιάδη και η Αγία Ελεούσα μαζί με Χατζησκουλίδη και Μαργιόλη, το 1989-90.

Το νήμα της αγωνιστικής του σταδιοδρομίας κάποια στιγμή στερεύει και ο Δημήτρης -που εν τω μεταξύ έχει δημιουργήσει με την αγαπημένη του σύζυγο ένα όμορφο σπιτικό, με βασιλιάδες τα δυο τους βλαστάρια- στρέφεται στην προπονητική. Από τους συλλόγους που εργάσθηκε, σημασία μεγάλη έχει η συμβολή του στο φυτώριο της Ιεράπολης, όπου ξέρω ότι έδωσε και την ψυχή του χωρίς να περιμένει ανταπόδοση!

Παράλληλα, ασχολείται με τα διοικητικά του Συνδέσμου των παλαιμάχων (ΣΥΒΕΠΑΠ), διατελώντας μέλος όλων σχεδόν των ΔΣ ενώ φτάνει και στο αξίωμα του προέδρου. Αναδεικνύει με το χρόνο, σαν το παλαιό κρασί που όσο περνά  ο καιρός αποκτά μεγαλύτερη αξία, και άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές του αριστερού από πεποίθηση χαρακτήρα του, όπως η συγγραφική δεινότητα, που προσωπικά δεν κουράζομαι να απολαμβάνω.

Συνέχισε φίλε Δημήτρη, να μας εκπλήσεις ευχάριστα με κάθε σου δραστηριότητα!

Υ.Γ. Όλα τα ανωτέρω στοιχεία τα συνέλεξα μόνος, αφού ο ίδιος, προφανώς από υπερβολική σεμνότητα, αρνήθηκε να μου γνωστοποιήσει οτιδήποτε...