Ποιος θυμάται τον... "Κοκομπίλ" ;

(γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Δεν είναι περίεργο ότι το μηνιαίο χιουμοριστικό εικονογραφημένο περιοδικό «Κοκομπίλ» (Cocco Bill) που για πρώτη φορά κυκλοφόρησε στη χώρα μας από το Στέλιο Ανεμοδουρά (1917 – 2000) και τις εκδόσεις του «Γενικαί Εκδοτικαί Επιχειρήσεις Ο.Ε.»  την «ευαίσθητη» χρονικά περίοδο του Ιουλίου 1974 έως  και του Απριλίου 1975 (10 τεύχη) ακριβώς δηλαδή με τη λήξη μιας 7χρονης στρατιωτικής δικτατορίας (1967 – 1974) που είχε επιβάλλει, μεταξύ πολλών άλλων, έναν σχεδόν πουριτανικό συντηρητισμό, δεν κατάφερε τελικά να μακροημερεύσει.

Τέσσερις ήταν οι βασικοί ήρωες στο 10 αυτά τεύχη: ο Κοκομπίλ, ο Ζορρό Κιντ, ο Ταραλίνο Ταραλά και ένα μικρό ινδιανάκι, Το Μάτι Του Κόκορα. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στη μεταφράστρια του έργου Έλενα Ντέκα, που πέτυχε να αποδώσει τους δηκτικούς διαλόγους με τρόπο αρκετά οικείο για το αναγνωστικό κοινό.

Προερχόμενος από ένα κράτος με τεράστια παράδοση εικονογραφημένων εκδόσεων αλλά και εκατοντάδες δημιουργούς κόμικς, όπως το Ιταλικό, ήταν φύσει αδύνατο να συναντήσει εδώ ένα ανάλογης παιδείας και κουλτούρας κοινό. Καθώς μάλιστα δεν ήταν μια κλασική δημιουργία του είδους, αλλά αποτελούσε παρωδία σουρεαλιστικής μορφής της «Άγριας Δύσης», ελάχιστα συγκίνησε τις μεγαλύτερες ηλικίες, που, μέσω κυρίως του κινηματογράφου και δευτερευόντως της τηλεόρασης, ήταν συνηθισμένες σε τυποποιημένα «ουέστερν» σενάρια, με σχετικά προβλέψιμη πλοκή και βέβαια το επαναλαμβανόμενο, όσο και κουραστικά μονότονο, «χάπι-εντ».

Ο δημιουργός της σειράς Benito Jacovitti (1923 – 1997) ελάχιστα προτίθεται να «καλοπιάσει» τον αναγνώστη του, προσφέροντας ένα «εύπεπτο» προϊόν. Αντίθετα, στόχος του είναι να σατιρίσει, να προβληματίσει και εν-τέλει να διασκεδάσει, αλλά αυτό το πράττει με έναν πολύ ιδιαίτερο -και οπωσδήποτε αφάνταστα πνευματώδη- τρόπο. Από την άλλη, η ηλικιακή ομάδα των ελληνόπουλων από 7 – 15 ετών δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί τη συχνά αλληγορική σημασία των ιστοριών του «Κοκομπίλ», η οποία επιπλέον, εκφραζόταν με μια σχολαστική προσέγγιση που έδινε ιδιαίτερο βάρος σε μια αλληλουχία από λεπτομερειακές υπερβολές.

Περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες μετά, τα έργα του αείμνηστου Ιταλού καλλιτέχνη επέστρεψαν πρόσφατα στην Ελλάδα χάρις στις εκδόσεις «Μικρός Ήρως» του Λεωκράτη Ανεμοδουρά.