Όπως π.χ. οι Γιάννης και Θανάσης Αντετοκούμπο (ναι, υπήρξαν μαθητές στο 6ο Λύκειο Αιγάλεω, πρώην Πολυκλαδικό, όπου ο Κώστας ήταν ο υπεύθυνος γυμναστής και εκείνον συμβουλεύονταν κατά τα πρώτα, δύσκολα χρόνια τους στον αθλητισμό). Αλλά και ένας ιδιαίτερα ευγενής, τεχνικά και θεωρητικά καταρτισμένος επιστήμονας αλλά και απόλυτα συγκροτημένος άνθρωπος, με τον οποίο χαίρεσαι να συζητάς. Ωστόσο, ο ίδιος υποστηρίζει πως η ενασχόλησή του με το μπάσκετ ήταν τυχαία, καθώς στα χρόνια του δημοτικού σχολείου προτιμούσε να παίζει μπάλα με τους φίλους του επί ώρες στις αλάνες της γειτονιάς που μεγάλωσε. Το μπάσκετ το ξεκίνησε δειλά-δειλά στο ανοικτό γηπεδάκι που υπήρχε στις "λαμαρίνες", στο χώρο που σήμερα βρίσκεται η παιδική πισίνα του Κολυμβητηρίου. Αλλά ας αφήσουμε τον ίδιο να μας τα διηγηθεί, ενώ πίνουμε τον καφέ μας στην ιστορική καφετέρια "Αίγλη", όπου τον συναντήσαμε:
"Ένας κύριος με παρατηρούσε ενώ έπαιζα και του άρεσε ο τρόπος παιχνιδιού μου. Αργότερα έμαθα πως ήταν ο παράγοντας του συλλόγου Ηλίας Γερακούδης, ένας "εργάτης" του αθλήματος, που με παρακίνησε να πάω για προπόνηση στην ομάδα. Ο τότε προπονητής, ο Σταμάτης Βιλλιώτης με ενθάρρυνε και μάλιστα σε λίγες μέρες πραγματοποίησα το ντεμπούτο μου με την παιδική ομάδα του Αιγάλεω εναντίον του Ολυμπιακού. Έβαλα 6 πόντους, αλλά στο επόμενο παιχνίδι ανέβηκα στους 36! Αυτό ήταν, το σπορ με είχε κερδίσει".
- Κώστα ως φοιτητής των ΤΕΦΑΑ, υποθέτω ότι επέλεξες το μπάσκετ για άθλημα ειδίκευσης.
"Σαφώς Νίκο, άλλωστε το μπάσκετ είναι όλη μου η ζωή και η δική μου και της οικογένειάς μου, από αυτό ζούμε" (σ.σ. ο Κώστας έχει δυο γιους, το Νίκο που είναι επιτυχημένος διαιτητής καλαθόσφαιρας στην Α1 και το Σπύρο, με σημαντική καριέρα επί σειρά ετών σε πολλές μεγάλες ομάδες). "Όμως, όσο κι αν σου φανεί περίεργο, στράφηκα και στην κολύμβηση, την οποία ως άθλημα θεωρούσα για μένα μεγάλη πρόκληση. Μάλιστα ήμουν ο δημιουργός των αντίστοιχων Τμημάτων τόσο στην Ολυμπιάδα '73, το 1975 και στο Αιγάλεω, με έφορο το Σταύρο Βενέτη, στα 1976. Για ένα διάστημα ήμουν πρόεδρος της Επιτροπής Διοίκησης του Κλειστού Γυμναστηρίου και είχα άμεση επαφή με τα τμήματα του σωματείου μας"
- Θυμάμαι μια έξοχη απόδοσή σου την περίοδο 1980-81 εναντίον του Αμύντα εκτός έδρας όταν νικήσαμε με 141-140 ύστερα από τρεις παρατάσεις!
"Ναι, είχα πετύχει 48 πόντους κι ας προερχόμενους από εξαντλητική στρατιωτική πορεία την ίδια μέρα"
- Η ομάδα τελικά δεν τα κατάφερε εκείνη τη χρονιά και έπεσε στη Β΄ ΕΣΚΑ, με εσένα να μεταπηδάς στον Αίολο και τη Β΄ Εθνική.
"Πήγα στον Αίολο για έναν και μοναδικό λόγο: Η διοίκησή τους είχε τον τρόπο να μου εξασφαλίσει άδειες από το στρατό για να παίζω μπάσκετ. Μου έδωσαν κι ένα χρηματικό δώρο, 100.000 δραχμών, που το έμαθαν στο Αιγάλεω και μου τα πήραν για να μου δώσουν το Δελτίο (!). Δε θα άφηνα ποτέ το Αιγάλεω για άλλη ομάδα, κάτι για το οποίο ο πατέρας μου θα έφτανε στο σημείο να κλάψει μπροστά μου, όταν περίπου την ίδια εποχή αρνήθηκα να μετακινηθώ στην ΑΕΚ που με ζητούσε και η οποία θα έδινε, σαν αντάλλαγμα, το Θωμά Σταφυλά στην ποδοσφαιρική μας ομάδα."
- Πόσο διαφέρει το μπάσκετ του σήμερα από εκείνο της εποχής σου;
"Νίκο είναι άλλο άθλημα, τελείως διαφορετικό. Πρώτα απ' όλα, ξεκινώντας από τα τμήματα υποδομών, τα παιδιά σήμερα πρέπει να δυναμώνουν από πολύ νωρίς, να προπονούνται πολύ περισσότερο και παράλληλα θα πρέπει να έχουν και ψηλό πνευματικό επίπεδο, ώστε να εκμεταλλεύονται και να ενεργοποιούν το χρόνο αντίδρασής τους μέσα στο παιχνίδι"
- Τους παράγοντες του αθλήματος πως τους βλέπεις;
"Κοίτα σίγουρα υπάρχουν και σοβαροί παράγοντες. Δεν μπορώ να πω π.χ. παρά το ότι Ολυμπιακός δεν είμαι, ότι τα αδέλφια Αγγελόπουλου στον ΟΣΦΠ, δεν ασκούν υπεύθυνη διοίκηση, το αντίθετο. Υπάρχουν βέβαια και πολλοί αλεξιπτωτιστές στο χώρο, οι οποίοι ασχολούνται μόνο και μόνο για δικούς τους, προσωπικούς λόγους"
- Σαν καθηγητής φυσικής αγωγής, σε ποιο επίπεδο νομίζεις ότι βρίσκεται ο μαζικός, λαϊκός αθλητισμός της χώρας μας;
"Δεν είναι καλό το επίπεδο. Οι Δήμοι, στους οποίους πέφτει η σχετική ευθύνη, έχουν άλλες προτεραιότητες. Κι ακόμη υπάρχει μεγάλη έλλειψη αθλητικών χώρων, ένα επιπλέον πρόβλημα. Για να μιλήσω με συγκεκριμένο παράδειγμα, το δικό μας κλειστό, από κατασκευής του, θεωρείται με τα δεδομένα λ.χ. της Γαλλίας 'σιταποθήκη' και όχι αθλητική εγκατάσταση. Κι αυτό δεν το λέω εγώ, το είπε ένας κορυφαίος παράγοντας του μπάσκετ, ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, πριν πολλά χρόνια".
- Με τους παλιούς σου συμπαίκτες διατηρείς επαφές;
"Με αρκετούς μας συνδέει πολύχρονη φιλία, όπως με το Γιάννη Γκολφινόπουλο, το Δημήτρη Παπαγεωργίου, το Δημήτρη Σακελλαρίου, το Στράτο Μόρφη και το Γιάννη Κολιό. Με τους τέσσερις πλην του Μόρφη (τον οποίο πρόλαβα στο τέλος της καριέρας του) είμαστε όπως λέμε 'κολλητοί' και θυμάμαι ότι μοιραζόμουν μαζί τους την αγωνία για την έκβαση του κάθε επικείμενου αγώνα της Δευτέρας και μάλιστα το βράδυ της Κυριακής δε μου κολλούσε ύπνος".
- Τι κέρδισες και τι έχασες, αν έχασες, ασχολούμενος με την καλαθοσφαίριση;
"Μόνο κέρδισα και εγώ και όλη μου η οικογένεια, όπως σου είπα. Ποτέ δεν μπήκα όμως στον πειρασμό να βγάλω βρώμικα χρήματα κάτω από το τραπέζι, πάντα κοιτούσα να είμαι δίκαιος και να μην αδικήσω κάποιο παιδί. Μόνο αγάπη πήρα και έδωσα από το μπάσκετ".
- Τη σημερινή ομάδα του Αιγάλεω πως την κρίνεις;
"Έχει μια εξαιρετική πορεία, αλλά θα πρέπει να οργανωθούν και οι υποδομές ανάλογα, ώστε να τροφοδοτούν με αθλητές την ανδρική ομάδα και τελικά αυτή να στελεχώνεται αμιγώς μόνο από Αιγαλιώτες"
- Και ένα μήνυμά σου προς τους φιλάθλους του Αιγάλεω;
"Να αγαπούν το άθλημα, να το παρακολουθούν πιστά και να μην εμπλέκονται σε άσχημες καταστάσεις"
- Κώστα μου σ' ευχαριστώ θερμά για αυτή τη συνέντευξη που είχες την ευγένεια να μου παραχωρήσεις.
"Κι εγώ σ' ευχαριστώ Νίκο, καλή συνέχεια σε αυτό που κάνεις, το οποίο εκτιμώ πολύ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου