(Ανάρτηση: 27 Ιουνίου 2012)
Ο Νίκος Νικολαΐδης και ο Γιώργος Παπαδάκης πέντε χρόνια μετά το πρώτο τους βιβλίο πάνω στα νεανικά περιοδικά της δεκαετίας 1970-1980, το “Μπλεκ και οι άλλοι” παραδίδουν από σήμερα στην κυκλοφορία το δεύτερο σκέλος της έρευνά τους με τίτλο του βιβλίου: “70-80 Τα περιοδικά που αγαπήσαμε”.
Με νοσταλγία (το επισημαίνουν κυριαρχικά στον τίτλο του βιβλίου -“που αγαπήσαμε” τονίζουν), με γνώσεις και με οξυδέρκεια οι δυο συγγραφείς δεν περιορίζονται στην ξερή παράθεση τίτλων και περιεχομένων σαν να πρόκειται για κάποιο είδος “Χρυσού Οδηγού” της σχετικής βιβλιογραφίας.
Δίνουν ιστορικά στοιχεία για την πρωτότυπη έκδοση τω ξενογλώσσων κόμικς, συγκρίνουν και τέμνουν το κοινωνικό status της εποχής μέσα στο οποίο εντάσσονται τα περιγραφόμενα περιοδικά. Διαχειρίζονται με εμπειρία το τεράστιο υλικό, το ταξινομούν και το παραδίδουν στο κοινό φτιάχνοντας αφενός ένα βιβλίο για “αναγνωστική χόρταση” από τη μια μεριά και αφετέρου ένα βιβλιογραφικό index για τον αναγνώστη-μελετητή των επόμενων γενιών από την άλλη μεριά. Να πούμε ότι πέρασαν το απόσταγμα της εμπειρίας τους από τις τόσες συγγραφικές τους δουλειές έως σήμερα; Όχι, δεν θα το πούμε.. Είναι γιατί περιμένουμε να συνεχίσουν να καταθέτουν τον πνευματικό τους κόπο απαιτώντας από αυτούς να ανεβάζουν κάθε φορά τον πήχη και λίγο ψηλότερα.
Κι ενώ στο πρώτο τους βιβλίο ο κεντρικός άξονας ήταν το περιοδικό Μπλεκ με περιφερειακή ανάπτυξη τα υπόλοιπα “αγορίστικα” περιοδικά που είχε εκδώσει σε εκείνη την περίοδο της εκδοτικής του δραστηριότητας ο Στέλιος Ανεμοδουράς, αυτή η δεύτερη χρονικά μελέτη τους έχει ως κύριο άξονα το περιοδικό “Αγόρι” που είχε εκδώσει ο Νίκος Δεληγιώργης. Όμως, οι δυο συγγραφείς αφιερώνουν εξ ίσου σημαντικό μέρος των σελίδων του βιβλίου τους όχι μόνο και στους άλλους τίτλους αυτού το εκδότη, αλλά και στην “Κατερίνα” του Ανεμοδουρά σε σύγκριση με τη “Μανίνα” του Δεληγιώργη.
Ωστόσο, η αναφορά τίτλων παιδικών περιοδικών αυτής της περιόδου, ομολογουμένως πληθωρικής, δεν εξαντλείται με τον παλιότερο Μπλεκ και με το τωρινό τους πόνημα. Ένας τρίτος, ακόμα και ένας τέταρτος τόμος θα ολοκλήρωνε την προσπάθεια των δυο ρεκτών συγγραφέων να εμπλουτίσουν την έτσι κι αλλιώς φτωχή ελληνική βιβλιογραφία πάνω στο κεφάλαιο παιδικό περιοδικό της εποχής με την οποία καταπιάνονται.
Να περιμένουμε τη… συναρπαστική συνέχεια; Όπως και να ‘χει και από τα υπόλοιπα, που δεν έχουν αναφερθεί, υπήρξαν πολλά περιοδικά που αγάπησαν τα παιδιά αυτής της γενιάς. Άλλο περισσότερο, άλλο λιγότερο.
Να αναφέρουμε και το τρίτο μέλος της δημιουργικής παρέας. Αυτό που συνέβαλε καθοριστικά στην αισθητική παρουσία του βιβλίου έχοντας την ευθύνη της καλλιτεχνικής επιμέλειας, του layout που θα λέγαμε στη δημοσιογραφική ορολογία. Λέμε για την κυρία Ρόζα Φατσέα, που ύστερα από μια ολόκληρη ζωή στο lettering αρχικά και κατόπιν στην επιμέλεια των εκδόσεων του “Περιοδικού Τύπου” του Στέλιου Ανεμοδουρά, επιμελήθηκε μια έκδοση που είναι αφιερωμένη στον ανταγωνιστικό του εκδοτικό οίκο “Εκδόσεις 2001” του Νίκου Δεληγιώργη… Να πούμε ότι η αναστατική συλλεκτική έκδοση ρεπλίκα των 100 πρώτων τευχών του Μικρού Ήρωα του 1953, πολλά οφείλει στο δικό της μεράκι της κυρίας Φατσέα, ώστε ακόμα και οι συλλέκτες να μη ξεχωρίζουν εύκολα το original τεύχος από την replica!
Η ανάπτυξη της θεματογραφίας, ειδικά για το “Αγόρι” είναι πολύ αναλυτική παρουσιάζοντας λεπτομερώς όλους τους ήρωες που πέρασαν μέσα από τα τεύχη του περιοδικού ξεκινώντας τη “βιογραφία” τους από την μητρική τους έκδοση. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στον ισπανοφερμένο ήρωα τον επονομαζόμενο Ζαμπάτο, που υπήρξε κεντρικός πρωταγωνιστής από το πρώτο τεύχος του περιοδικού και που στην Ισπανία υπήρξε πολύ δημοφιλής με δικό του περιοδικό. Η προσωπική μου απορία (επουσιώδης, θα πείτε) είναι γιατί δεν αποδόθηκε με την πραγματική καστιλιάνικη προφορά του; Ίσως να μη φάνηκε τόσο εύηχο στα ελληνικά να διαβαζόταν Χαβάτο, ή Χάβατο (ανάλογα την περιοχή), όπως πραγματικά διαβάζεται. Πόσο μάλλον να τον μετέφραζαν στα ελληνικά με αυτό που πραγματικά σημαίνει: “Νεαρό αγριογούρουνο”… Λεπτομέρειες.
Γιώργος Βλάχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου