Γιώργος Μαρμαρίδης (1930 - 2005)

Ένα από τα έργα του Γ. Μαρμαρίδη (εικονογράφηση: 'Byron')
Αρχείο Γιώργου Βλάχου (ευχαριστίες)

Ο Γιώργος Μαρμαρίδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Νοεμβρίου του 1930 και αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές, ξεκίνησε σε ηλικία 19 ετών τη δημοσιογραφική του καριέρα από το Β’ Πρόγραμμα του ραδιοφωνικού σταθμού της ΥΕΝΕΔ. Πέθανε σαν σήμερα πριν από 12 χρόνια σε ηλικία 75 ετών, στις 22 Δεκεμβρίου του 2005.

Στην επαγγελματική του σταδιοδρομία ασχολήθηκε για πολλά χρόνια στον περιοδικό Τύπο, όπου έγραψε και δημοσίευσε δεκάδες πρωτότυπα περιπετειώδη, αστυνομικά, κατασκοπευτικά, ιστορικά και χιουμοριστικά αναγνώσματα. Υπήρξε συνεργάτης των περιοδικών «Μάσκα», «Θεατής», «Φαντασία», «Τράστ του γέλιου», «Πρώτο» κ.α. Στη συνέχεια μεταπήδησε στον ημερήσιο Τύπο, όπου εργάστηκε ως ελεύθερος ρεπόρτερ στις εφημερίδες «Ελεύθερος Κόσμος», «Εμπρός», «Απογευματινή» και «Ακρόπολις».

Ο Γιώργος Μαρμαρίδης εκτός από τη δημοσιογραφία δημοσίευσε πεζογραφήματα, ποιήματα, θεατρικά έργα ενώ διακρίθηκε στη μυθιστορηματική βιογραφία. 
Παράλληλα με τη δημοσιογραφία υπήρξε πρωταθλητής της σκοποβολής για 25 χρόνια ενώ συμμετείχε στην Ολυμπιάδα της Ρώμης το 1960. 

(Πηγή βιογραφικού: Ε.Σ.Η.Ε.Α.)

Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Γ. Βλάχος αναφέρει για αυτόν και το έργο του, στο ιστολόγιό του «ΔΕΙΝΟΘΗΣΑΥΡΟΣ ο Φιλομαθής»:

«... Ο Μαρμαρίδης έχοντας θητεύσει στο επιτελείο της “Μάσκας” του Μαγγανάρη γράφοντας (κι όχι μεταφράζοντας) εκτός των άλλων και τις περιπέτειες του Λέμμυ Κώσιον, είχε ένα στυλ πιο κοφτό, περιγραφικό χωρίς πολλά κοσμητικά επίθετα και υπερθετικούς. Η δομή του κειμένου του ήταν επηρεασμένη από την τεχνική του αμερικανικού αστυνομικού pulp, ενώ ο ίδιος είχε πει στον υπογράφοντα ότι ανέπτυξε την τεχνική σε αυτό το είδος κοντά στον Στέλιο Ανεμοδουρά. Σε γενικές γραμμές ήταν ο συγγραφέας, που περισσότερο από κάθε άλλον εκείνης της εποχής στον χώρο της λαϊκής λογοτεχνίας που μπορούσε να κινηθεί άνετα σε όλα τα περιβάλλοντα δίνοντας στον αναγνώστη του την ατμοσφαιρική αίσθηση του χώρου και του χρόνου όπου δρούσαν οι ήρωες του. Το ίδιο και στο είδος του γουέστερν. Κι εδώ είναι ένα στοιχείο που γεννάει μια υπόθεση, για τις οποίες , ωστόσο ο υπογράφων αυτό το κομμάτι δεν έχει αποδείξεις. Το περιοδικό “Μικρός Καουμπόυ” που ετοίμαζε ο Ανεμοδουράς, ίσως να είχε ως ήρωα τον “Μικρό Ρέιντζερ” του Μαρμαρίδη. Δεν είναι μόνο ο κοινός προσδιορισμός “μικρός” που οδηγεί σε αυτή την υπόθεση. Είναι και τα πέντε τεύχη του “Λάσσου” στα οποία ήταν ο ήρωας, από τα οποία το πρώτο από αυτά είναι σχεδόν το μισό τεύχος αφιερωμένο στο προηγούμενα βιογραφικά του και στο ξεκίνημα της καριέρας του. Τεχνική που ακολουθείται συνήθως για ήρωες με προοπτική μακροχρόνιας δράσης κι όχι για ένα ή δύο τεύχη αυτοτελών περιπετειών. Και μία σύμπτωση, αν θέλετε: Ο Μαρμαρίδης έγραψε τελικά ανάγνωσμα με τίτλο “Μικρός Καουμπόυ”! Υπήρξε, για περισσότερα από 200 τεύχη ο συγγραφέας του γνωστού και μακρόβιου αναγνώσματος, όταν από αδελφό περιοδικό του “Μικρού Σερίφη” , που ήταν  από γεννησιμιού του, έγινε ανταγωνιστικό του. Εν πάση περιπτώσει το “Λάσσο” υπήρξε κατά κάποιο τρόπο η προπόνηση του αθλητή Μαρμαρίδη (ήταν πρωταθλητής Ελλάδος στο ταχυβόλο περίστροφο, πράγμα που τον έκανε φυσικά να γνωρίζει και από… εξάσφαιρα) για τη μακρά θητεία του στον “Μικρό Καουμπόυ”...»