Από τη Σαλαμίνα με αγάπη!

Μαγιάτης, Πιλάβης, Λαλούσης

Ένα από τα ομορφότερα απογεύματα της ποδοσφαιρικής μου ενασχόλησης, ήταν αυτό που πέρασα χθες Σάββατο στα πολύ γραφικά και παραθαλάσσια Σελίνια Σαλαμίνας. Εκεί, πλάι στο κύμα του Σαρωνικού απόλαυσα με την ψυχή μου την παρέα των βετεράνων παικτών του Αιγάλεω και του Αίαντα (και πολλών άλλων ομάδων) Γιάνη Πιλάβη, Τάκη Λαλούση και Αργύρη Μαγιάτη. Ο τελευταίος μάλιστα, ιδιοκτήτης του εξαιρετικού Ουζερί-Μεζεδοπωλείου "Αλίδρομος" είχε την ευγένεια να μας προσφέρει ένα υπέροχο γεύμα θαλασσινών, κατά τη διάρκεια του οποίου συζητήσαμε για τι άλλο? Για το Αιγάλεω αλλά και το ποδόσφαιρο γενικότερα. Οι αναμνήσεις όλων μας ξετυλίχτηκαν απλόχερα, αγγίζοντας μια εποχή που ήταν πιο ρομαντική απ' τη σημερινή, τότε που μέσα στα γήπεδα συγκρούονταν σπουδαίοι άσσοι του παρελθόντος και στις εξέδρες "δεν έπεφτε καρφίτσα".

Ο Τάκης Λαλούσης

Ο 64χρονος (γεννημένος στα Παλούκια της Σαλαμίνας στις 25 Ιουνίου του 1952) κι όμως πάντα έφηβος  στην καρδιά αλλά και στην εμφάνιση Παναγιώτης Λαλούσης, πατέρας σήμερα τριών γιων, θυμήθηκε και μας διηγήθηκε διάφορα περιστατικά τα οποία συνέβησαν τα οκτώ χρόνια που φόρεσε τη φανέλα του "Σίτι" (1974 - 1982) όπως και ευτράπελα στιγμιότυπα που έζησε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας, πάντα με αφορμή τις ποδοσφαιρικές του εμπειρίες. Σεμνός κι ευγενής όπως τον ξέραμε, αναφέρθηκε με ιδιαίτερο σεβασμό σε παλαιούς συμπαίκτες και αντιπάλους, σε προπονητές όπως ο αείμνηστος Λάμπης Σεραφείδης και ο Ανδρέας Σταματιάδης, σε προέδρους σαν τον Αλέξανδρο Σταυρόπουλο. Ξανάζησε τις μεγάλες κόντρες με την ομάδα της Ρόδου στα 1980-81, το χαμένο μπαράζ στο γήπεδο του ΟΦΗ, το επεισοδιακό παιχνίδι με την Καβάλα τον Ιούνιο του 1979, τη δελεαστική πρόταση που είχε να μεταγραφεί στον Αιολικό Μυτιλήνης και πολλά ακόμη.

Γιάννης Πιλάβης

Ο 68χρονος Γιάνναρος Πιλάβης (γεννημένος στο Συνοικισμό ή Φοίνικα Σαλαμίνας στις 29 Μαρτίου του 1948) με το αυθόρμητο και πηγαίο χιούμορ που τον χαρακτηρίζει, αλλά και με μια στωϊκότητα που παραπέμπει σε αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο, είναι εδώ και πολλά χρόνια συνταξιούχος του Λιμενικού Σώματος και μέλλων... παππούς! Έφτασε στη συνάντησή μας πάνω στη βέσπα του, ακμαίος και γελαστός όπως άλλοτε, τότε που τις εξέδρες του γηπέδου μας δονούσε η ιαχή των φιλάθλων "Ετζεβίτ-Έτζεβιτ!!!". Ο χαλκέντερος παίκτης αναπολούσε χθες τις "μάχες" που έδινε στα γήπεδα με αντιπάλους σαν τον Αντώνη Αντωνιάδη (έχει δηλώσει ότι ο Πιλάβης ήταν ο αμυντικός που τον δυσκόλευε περισσότερο από οποιοσδήποτε άλλος) και σαν τον Χούλιο Λοσάντα (όταν σε ματς Αιγάλεω - Ολυμπιακού) τον έστειλε πάνω στα κάγκελα, ανταποδίδοντας μια "φιλοφρόνηση" από προηγούμενο ματς).

Κι ακόμη, το ανάποδο ψαλίδι (η ειδικότητά του) με το οποίο απέκρουσε επί της γραμμής σε ενέργεια του Σταύρου Σαράφη σε παιχνίδι Αιγάλεω - ΠΑΟΚ (1977-78, νικήσαμε 2-1), το καλαμπούρι του με τον απίθανο Βαγγέλη Συρίγο στη χιονισμένη "Λεωφόρο" (περίοδος 1976-77) για το Κύπελλο, όταν το Αιγάλεω έχανε σπάνιες ευκαιρίες και ο ΠΑΟ σημείωνε αλλεπάλληλα τέρματα, φτάνοντας στο εφιαλτικό 9-0 (!!!). Δεν ξέχασε ούτε τα σκληρά του μαρκαρίσματα (όταν "έπαιρνε" μπάλα και πόδι μαζί) έως και στον προπονητή του κατά τη διάρκεια των διπλών προετοιμασίας!!!

Το ίδιο, ίσως και περισσότερο γλαφυρός στις περιγραφές του ήταν και ο οικοδεσπότης μας Αργύρης Μαγιάτης. Πληθωρικός, πλακατζής, ενθουσιώδης αλλά και αδιόρθωτος γυναικάς, ο γεννημένος στις 20 Ιουλίου του 1962 βετεράνος γκολτζής μεσοεπιθετικός, μίλησε για πολλά περιστατικά μέσα κι έξω απ' τους αγωνιστικούς χώρους, αφού έπαιξε σε μια ντουζίνα συλλόγους (Αμπελακιακό, Αίαντα, Αιγάλεω - με τεχνικό το Γιάννη Μαντζουράκη- Νίκαια, Κορωπί, Άγιο Θωμά, Αίαντα Ταύρου, Σαρωνικό , Αναβήσσου, Κυανό Αστέρα Βάρης, Ένωση Βικτώριας-Κάτω Πετραλώνων, ΑΟ Μάνης, Πειραϊκή, Φαληρικό) πριν αγωνιστεί 4 μήνες στην κατηγορία Conference (Αγγλίας) με τα χρώματα της Northampton κερδίζοντας την άνοδο (1996).

Αντωνάτος-Πιλάβης

Κάποια στιγμή δίπλα μας βρέθηκε και ο παλαίμαχος διεθνής του Εθνικού Πειραιά και του Αίαντα Σαλαμίνας Ανδρέας Αντωνάτος, μόνιμος κι αυτός κάτοικος της περιοχής, με τον οποίο ανταλλάξαμε θερμή χειραψία.

Είμαι ευτυχής που κατάφερα ύστερα από χρόνια να ξαναβρεθώ με τους αγαπημένους μου Γιάννη και Τάκη (με τον Αργύρη συναντήθηκα για πρώτη φορά) που θαύμαζα μέσα στα γήπεδα και να συζητήσω μαζί τους. Ο γλυκύτατος Τάκης μάλιστα με συνόδεψε έως το φέρι μποτ για την επιστροφή μου στο Πέραμα, όπου έφτασα γεμάτος ικανοποίηση. Δε θα μπορούσα όμως, τελειώνοντας, να καταθέσω εδώ και τα μηνύματα που μου έδωσαν οι τρεις συνδαιτημόνες μου στο τραπέζι, όταν τους ρώτησα τι θα ήθελαν να πουν προς τους φιλάθλους του Αιγάλεω:

Λαλούσης: "Να υποστηρίζουν την ομάδα, χωρίς ακρότητες"

Μαγιάτης: "Κρίμα που το Αιγάλεω παίζει σε αυτή την κατηγορία. Θέλει υπομονή και να μη στηρίζονται μόνο σε τοπικά ονόματα, ώστε η ομάδα να βρει το δρόμο της"

Πιλάβης: "Αν και έπαιξα 20 χρόνια στον Αίαντα, Αιγαλεάρα και τέρμα, αυτό έχω να πω"