Ο Λουίτζι Τζουλιάνο (στα ιταλικά Luigi Giuliano), ήταν ιταλός επαγγελματίας διεθνής ποδοσφαιριστής και προπονητής ποδοσφαίρου. Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1930 στην πόλη Vercelli και απεβίωσε το 1993, σε ηλικία 63 ετών.
Ξεκίνησε τον αθλητισμό από το εφηβικό τμήμα του τοπικού ερασιτεχνικού ποδοσφαιρικού συλλόγου (Pro Vercelli) το 1946(5 συμμετοχές- 1 γκολ) και δυο μόλις χρόνια αργότερα μεταγράφηκε στην Τορίνο.
Παρότι αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή, σε κάθε ένα από τα τρία πρώτα του παιχνίδια στην Α΄ κατηγορία Ιταλίας (σήμερα Serie A), πέτυχε να σκοράρει από ένα γκολ (περίοδος 1948-49). Ήταν ο μοναδικός παίκτης τμήματος υποδομής που έπαιζε κανονικά στην πρώτη ομάδα της Τορίνο.
Εντούτοις, μια καθυστέρηση στη διακρίβωση του διαβατηρίου του, τον υποχρέωσε να αποκλειστεί από την αποστολή της ομάδας που ταξίδεψε αεροπορικά στη Λισαβόνα για διεθνή φιλική αναμέτρηση με τη Μπενφίκα, στις 3 Μαΐου του 1949. Έτσι, ο Τζουλιάνο διασώθηκε από την καταστροφή που ακολούθησε, κατά την επιστροφή, με τη συντριβή του αεροσκάφους στη Σουπέργκα και το θάνατο όλων των ποδοσφαιριστών της ιταλικής ομάδας.
Μετά από 6 χρονιές στην Τορίνο, όπου έλαβε μέρος σε 125 επίσημους αγώνες πρωταθλήματος, επιτυγχάνοντας παράλληλα 12 τέρματα, το καλοκαίρι του 1954 μεταπήδησε στη Ρόμα. Έμεινε εκεί για τις υπόλοιπες 8 σεζόν (στις δυο τελευταίες του υπέφερε από σοβαρούς τραυματισμούς στα γόνατα), λαμβάνοντας μέρος σε 142 αγώνες και σκοράροντας ακόμη 9 γκολ.
Συνολικά έπαιξε σε 267 αγώνες της πρώτης κατηγορίας, σημειώνοντας 21 τέρματα.
Την περίοδο 1960-61, προτελευταία της καριέρας του, κέρδισε το Κύπελλο Εκθέσεων με τη Ρόμα, σκοράροντας μια φορά στα προκριματικά της διοργάνωσης κατά της γαλλικής Union Saint-Gilloise και μετέχοντας στην 11άδα του πρώτου Τελικού, εναντίον της αγγλικήςΜπίρμπιγχαμ (2-2), με συνολικό σκορ 4-2.
Ήταν για μια φορά διεθνής, στον αγώνα της 27 Νοεμβρίου του 1955, μεταξύ των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων Ιταλίας και Ουγγαρίας.
Ξεκίνησε τον αθλητισμό από το εφηβικό τμήμα του τοπικού ερασιτεχνικού ποδοσφαιρικού συλλόγου (Pro Vercelli) το 1946(5 συμμετοχές- 1 γκολ) και δυο μόλις χρόνια αργότερα μεταγράφηκε στην Τορίνο.
Παρότι αγωνιζόταν στη μεσαία γραμμή, σε κάθε ένα από τα τρία πρώτα του παιχνίδια στην Α΄ κατηγορία Ιταλίας (σήμερα Serie A), πέτυχε να σκοράρει από ένα γκολ (περίοδος 1948-49). Ήταν ο μοναδικός παίκτης τμήματος υποδομής που έπαιζε κανονικά στην πρώτη ομάδα της Τορίνο.
Εντούτοις, μια καθυστέρηση στη διακρίβωση του διαβατηρίου του, τον υποχρέωσε να αποκλειστεί από την αποστολή της ομάδας που ταξίδεψε αεροπορικά στη Λισαβόνα για διεθνή φιλική αναμέτρηση με τη Μπενφίκα, στις 3 Μαΐου του 1949. Έτσι, ο Τζουλιάνο διασώθηκε από την καταστροφή που ακολούθησε, κατά την επιστροφή, με τη συντριβή του αεροσκάφους στη Σουπέργκα και το θάνατο όλων των ποδοσφαιριστών της ιταλικής ομάδας.
Μετά από 6 χρονιές στην Τορίνο, όπου έλαβε μέρος σε 125 επίσημους αγώνες πρωταθλήματος, επιτυγχάνοντας παράλληλα 12 τέρματα, το καλοκαίρι του 1954 μεταπήδησε στη Ρόμα. Έμεινε εκεί για τις υπόλοιπες 8 σεζόν (στις δυο τελευταίες του υπέφερε από σοβαρούς τραυματισμούς στα γόνατα), λαμβάνοντας μέρος σε 142 αγώνες και σκοράροντας ακόμη 9 γκολ.
Συνολικά έπαιξε σε 267 αγώνες της πρώτης κατηγορίας, σημειώνοντας 21 τέρματα.
Την περίοδο 1960-61, προτελευταία της καριέρας του, κέρδισε το Κύπελλο Εκθέσεων με τη Ρόμα, σκοράροντας μια φορά στα προκριματικά της διοργάνωσης κατά της γαλλικής Union Saint-Gilloise και μετέχοντας στην 11άδα του πρώτου Τελικού, εναντίον της αγγλικήςΜπίρμπιγχαμ (2-2), με συνολικό σκορ 4-2.
Ήταν για μια φορά διεθνής, στον αγώνα της 27 Νοεμβρίου του 1955, μεταξύ των αντιπροσωπευτικών συγκροτημάτων Ιταλίας και Ουγγαρίας.
Προπονητής
Ο Λουίτζι ξεκίνησε την προπονητική του καριέρα το 1966 αναλαμβάνοντας την ομάδα τουΑιγάλεω Α.Ο., την οποία οδήγησε στην κατάκτηση της 10ης θέσης στο πρωτάθλημα τηςΑ΄Εθνικής, περιόδου 1966-67. Ήταν μάλιστα ο πρώτος ξένος τεχνικός στην ιστορία της ομάδας αυτής στην μεγάλη κατηγορία, που διατηρήθηκε στη θέση του για ολόκληρη την αγωνιστική περίοδο. Την επόμενη χρονιά ανέλαβε το τμήμα ποδοσφαίρου Σάλας της Ρόμα (Giovanili).Πηγή
- Νίκος Δημ. Νικολαΐδης "50 Χρόνια Αιγάλεω", σελ. 65-66, 181 (έκδοση ΔήμοςΑιγάλεω, 1998)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου