Για πολλά χρόνια, ο κυρίαρχος στον ελληνικό μπασκετικό χώρο Άρης του Γιάννη Ιωαννίδη κυνηγούσε μια διάκριση σε διεθνές διασυλλογικό επίπεδο. Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄80 η προσπάθεια επικεντρώθηκε στο τότε Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (σήμερα Ευρωλίγκα), όμως τα πράγματα δεν ήταν εύκολα, καθώς οι ιταλικές (κύρια) ομάδες κυριαρχούσαν στη διοργάνωση. Η πρώτη σοβαρή απόπειρα των «κίτρινων» για διάκριση καταγράφηκε την περίοδο 1985-86.
Ενισχυμένος με τους ακριβοπληρωμένους Αμερικανούς Σέφλερ και Βρόμαν, ο Άρης ήταν αποφασισμένος να διακριθεί στο θεσμό, ωστόσο έφθασε μόνο μέχρι το δεύτερο γύρο, αφού προηγουμένως είχε αποκλείσει στην προκριματική φάση την αλβανική Νεντόρι Τιράνων (νίκησε 95-81 εκτός έδρας και έχασε 80-81 στο κλειστό του Σπόρτιγκ λόγω τιμωρίας του Αλεξάνδρειου) και στον πρώτο γύρο τη γερμανική Μπάγερ Λεβερκούζεν με δύο νίκες, 93-76εκτός έδρας και 89-72 εντός. Επόμενη αντίπαλός του ήταν η γαλλική Λιμόζ. Πέτυχε μια "ισχνή", όπως αποδείχθηκε, νίκη με 89-81 μπροστά στο κοινό του και υπέκυψε έπειτα από τη δραματική ρεβάνς του "Μπο Μπλαν" με 87-105.
Την επόμενη χρονιά (1986-87) ο Άρης έφθασε ένα βήμα από την είσοδό του στην ημιτελική φάση, αλλά δεν τα κατάφερε. Με το Γκάλη σε σπουδαία βραδιά πέτυχε στον πρώτο αγώνα του δεύτερου προκριματικού γύρου (στον πρώτο γύρο είχε αποκλείσει εύκολα τη Βελγική Σουνέρ Οστάνδης με συνολικό σκορ 250-154) μια ανεπανάληπτη νίκη σε βάρος της φημισμένης Τρέισερ στο Αλεξάνδρειο με το εκπληκτικό 98-67 (διαφορά 31 πόντων, ημίχρονο 60-34), ενώ πέντε λεπτά προ της λήξης είχε προηγηθεί ακόμα και με 38 πόντους!
Άρης: Γκάλης 44 (15/20 δίπ.), Γιαννάκης 6, Τζάκσον 6 (2 καρφώματα), Φιλίππου 10, Σούμποτιτς 18, Ρωμανίδης, Λυπηρίδης 4, Δοξάκης 10.
Τρέισερ: Ντ' Αντόνι 16, Πρέμιερ 13, Μάκαντου 26, Μενεγκίν, Μπάρλοου 11, Γκαλινάρι, Μπάρνια 1, Μποζέλι.
Όλα τα ΜΜΕ της εποχής χαρακτήριζαν απίστευτη την ήττα της Ιταλικής ομάδας, η οποία ήταν η βαρύτερη που είχε υποστεί μέχρι τότε σε Ευρωπαϊκό αγώνα της. Το μέγεθος της επιτυχίας αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις, από το γεγονός ότι ο Άρης αγωνίσθηκε ουσιαστικά χωρίς τον Γιαννάκη καθώς ο τελευταίος φορτώθηκε πολύ γρήγορα (7ο λεπτό) με 4 φάουλ και αποσύρθηκε στον πάγκο αντικαθιστώμενος από τον αναπληρωματικό πλει-μέικερ Δοξάκη, που ωστόσο τα πήγε περίφημα τόσο στην οργάνωση του παιχνιδιού, όσο και στο σκοράρισμα.
Το όνειρο, εντούτοις, δεν κράτησε πολύ για τον Άρη. Στον επαναληπτικό του Παλατρουσάρντι και έπειτα από ένα αγωνιώδες 40λεπτο το οποίο παρακολούθησαν εκατομμύρια Έλληνες τηλεθεατές που δεν πίστευαν στα μάτια τους, οι Ιταλοί του Νταν Πήτερσον ανέτρεψαν αρκετά πριν το τέλος της αναμέτρησης τη διαφορά και πέρασαν στην εξάδα, νικώντας με 34 πόντους (83-49, ημίχρονο 44-30).
Τρέισερ:Μπάρνια 8, Μποζέλι 9, Ντ΄Αντόνι 9, Πρέμιερ 20, Μενεγκίν 12, Γκαλινάρι 1,, Μπάρλοου 12, Μάκαντου 12.
Άρης: Λυπηρίδης, Γιαννάκης 15, Γκάλης 16, Σούμποτιτς 7, Φιλίππου 4, Ρωμανίδης 2, Τζάκσον 5, Δοξάκης.
Φημολογία
Στον απόηχο του αποκλεισμού, πολλά ακούστηκαν από διάφορους, χωρίς όμως τελικά να αποδειχτεί κάτι. Φήμες που κυκλοφόρησαν σχολίαζαν την μεγάλη οικονομική ζημία που θα είχε υποστεί η Τρέισερ αν έμενε έξω από τη συνέχεια, σε συνδυασμό με το ότι οι Θεσσαλονικείς -ύστερα απ΄ την αποτυχία της προηγούμενης χρονιάς με τον άδοξο αποκλεισμό από τη Λιμόζ- δεν είχαν στον προγραμματισμό τους την επιπλέον διάκριση.
Για το λόγο αυτό είχαν περιοριστεί στην απόκτηση μόνο ενός ξένου (εκτός του "έλληνα" Σλόμπονταν-Λευτέρη Σούμποτιτς), του "γυρολόγου" Αμερικανού Τζάκσον, που πληρωνόταν με το παιχνίδι, κόστισε ελάχιστα, ωστόσο αποδείχθηκε ένας από τους χρησιμότερους αλλοδαπούς παίκτες που αγωνίστηκαν ποτέ στην Ελλάδα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο η αποζημίωση του βετεράνου Μακάντου της Τρέισερ (με 14 χρόνια θητεία στο NBA) θα ξεπερνούσε κατά πολύ το συνολικό προϋπολογισμό του Άρη εκείνης της χρονιάς!
Ακόμη, ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση έκανε η πολύ κακή απόδοση των Γιαννάκη και Γκάλη (που συχνά στον αγώνα υπέπιπταν σε λάθος πάσσες, βήματα κ.λ.π.) πράγμα ασυνήθιστο για παίκτες της δικής τους κλάσης, ακόμη κι αν στην εξέδρα οι Ιταλοί φίλαθλοι είχαν δημιουργήσει ένα αφόρητο για την Ελληνική ομάδα κλίμα.
Τέλος, δεν πέρασε απαρατήρητη ούτε η στάση του προπονητή Ιωαννίδη, ο οποίος παρακολουθούσε χωρίς ιδιαίτερες αντιδράσεις τη δραματική σε βάρος της ομάδας του εξέλιξη του ματς, χωρίς να προβεί σε καμία ενέργεια από εκείνες που συνήθιζε να κάνει σε παρόμοιες καταστάσεις λόγω του έντονου ταμπεραμέντου που τον διέκρινε (βγάλσιμο του σακακιού του, χειρονομίες κ.λ.π.)
Το Φάϊναλ-Φορ της Γάνδης
Τη χρονιά που ακολούθησε, η φάση της τελικής εξάδας καταργήθηκε και καθιερώθηκε έκτοτε το φάϊναλ-φορ. Τη Μεγάλη Τρίτη (των ορθοδόξων) του 1988, αναμετρήθηκαν στους δυο ημιτελικούς του η γιουγκοσλαβική Παρτιζάν με τη Μακάμπι (7:30 μ.μ. ώρα Ελλάδας-διαιτητές ο Τσέχος Κότλεμπα και ο Ισπανός Σαντσίζ) και ο Άρης με την Τρέϊσερ (9:30 μ.μ.-διαιτητές ο Πολωνός Ζιχ και ο Σοβιετικός Νταβίντοφ).
Την πρόκριση για το μεγάλο Τελικό πήραν η Μακάμπι που έκανε την έκπληξη επικρατώντας 87-82 της Παρτιζάν (ημίχρονο 43-44 υπέρ των Γιουγκοσλάβων) και η έμπειρη Τρέϊσερ που υπέταξε τον Άρη με το ίδιο σκορ (πεντάλεπτα με πρώτη την Ιταλική ομάδα: 4-9, 18-15, 30-31, 47-45 ημίχρονο, 59-51, 66-60, 76-72, 87-82 τελικό).
Τρέϊσερ Μιλάνο: Φάουστο Μπάρνια, Μασινιλιάνο Άλντι, Ρικάρντο Πίτις 4, Μάϊκλ Νταντόνι 2, Μάριο Γκοβέρνα, Ρομπέρτο Πρέμιερ 2, Μενεγκίν 7, Μπράουν 28, Φαμπρίτσιο Άμπρασα, Πιέρο Μοντέκι 5 (1), Μακάντου 39 (2).
Άρης: Βασίλης Λυπηρίδης 2, Παναγιώτης Γιαννάκης 15 (4), Γκάλης 28, Λευτέρης Σούμποτιτς 23 (3), Βαγγέλης Αθανασιάδης, Μιχάλης Ρωμανίδης, Πέτρος Σταμάτης, Νίκος Φιλίππου 8, Δημήτρης Μπουσβάρος, Γιώργος Δοξάκης, Γκρεγκ Γουΐλτζερ 6.
Στο μεγάλο Τελικό, δυο μέρες αργότερα, (7 Απριλίου 1988, 9:30 μ.μ.-διαιτητές Ζιχ, Νταβίντοφ) η Τρέϊσερ επανέλαβε το θρίαμβο της Λωζάνης επί της Μακάμπι με 90-84 (ημίχρονο 52-41)
Δυο ώρες πριν, στο μικρό Τελικό, ο Άρης, εμφανώς επηρεασμένος από την αναπάντεχη ήττα του στα ημιτελικά (καθώς φερόταν ως φαβορί με βάση τις εμφανίσεις του στην φάση του προκριματικού ομίλου) υπέκυψε στη νεανική Παρτιζάν με 93-105 (ημίχρονο 39-48).
Στο Μόναχο ο Άρης, παρότι ισχυρότερος από ότι το 1988 στη Γάνδη, έχασε τη μεγάλη ευκαιρία να πάιξει στον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης. Με αντίπαλο τη πανίσχυρη Μακάμπι στον ημιτελικό, οι παίκτες του έδειχναν να ελέγχουν το ρυθμό έως και τα πρώτα λεπτά του β' ημιχρόνου (28') όταν και προηγήθηκαν με οκτώ πόντους, 68-60. Τότε, ο Αμερικανός Μαγκί των Ισραηλινών προκάλεσε το Γιαννάκη που έπεσε στην παγίδα και ανταπέδωσε, με αποτέλεσμα να διακοπεί προσωρινά ο αγώνας. Όπως γίνεται σε παρόμοιες περιπτώσεις, αυτός που επωφελήθηκε ήταν η Μακάμπι (καθώς ο Άρης έχασε το ρυθμό του) και οι παίκτες της ανέτρεψαν την κατάσταση, προκρινόμενοι για τον μεγάλο Τελικό.
Ο Άρης απέδειξε ότι άδικα έμεινε εκτός τελικού, αφού δυο μέρες αργότερα και παρά την απογοήτευση από τον αποκλεισμό, συνέτριψε στο μικρό τελικό την Μπαρτσελόνα. Από την άλλη, η Γιουγκοπλάστικα ξεπέρασε σχετικά εύκολα το εμπόδιο των Καταλανών και υπέταξε μετά από σκληρή μάχη τη Μακάμπι στον τελικό, κατακτώντας το Κύπελλο.
Σαραγόσα 1990
Η Ελληνική ομάδα πραγματοποίησε ικανοποιητική εμφάνιση, καταλαμβάνοντας την τέταρτη θέση στον όμιλό του και αφήνοντας εκτός φάϊναλ-φορ τη φημισμένη Φίλιπς Μιλάνο. Ωστόσο, οι παίκτες του έχουν φρικτά παράπονα από τους Ιταλούς για τη συμπεριφορά τους στο ματς του β΄γύρου, όταν με τη δύναμη της έδρας, τα επεισόδια που προκλήθηκαν και τη συνδρομή της διαιτησίας των Γιούγκεμπραντ-Γκεόργκε που ανέχθηκαν το σκληρό παιχνίδι των γηπεδούχων, η Ελληνική ομάδα υποχρεώθηκε να ηττηθεί, παρότι είχε προηγηθεί στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης. Ο Άρης πέτυχε γρήγορα τις 8 νίκες στον όμιλο για να προκριθεί, έχασε όμως τη χρυσή ευκαιρία να κάνει μια ακόμη εναντίον της ΠΟΠ'84 στη Θεσσαλονίκη, μιας και έτσι θα απέφευγε τους καταλανούς στον ημιτελικό του Φάιναλ-Φορ. Από τις ομάδες που πέρασαν, μόνο ο Άρης είχε καταφέρει να δώσει το "παρών" για τρίτη συνεχόμενη χρονιά.
Η αντίπαλός του στον ημιτελικό Μπαρτσελόνα ήταν ιδιαίτερα φορμαρισμένη και φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου, καθώς έπαιζε σε Ισπανικό έδαφος, κάτι που δυσχαίρενε επιπλέον το έργο των παικτών της Ελληνικής ομάδας. Τελικά, ο Άρης ηττήθηκε και πάλι, τόσο στον ημιτελικό με 83-104, όσο και στο μικρό τελικό από τη Λιμόζ με 91-103, κατατασόμενος στην τέταρτη θέση.
Περίοδος 1990-91
Στο β' προκριματικό γύρο ο Άρης (έχοντας ως δυο ξένους τον Αμερικανό Μπραντ Σέλερς και τον Κροάτη Γκόραν Σόμπιν) αντιμετώπισε τη Φινλανδική Σάαμπ Ουουσικαουπούνκι την οποία κατενίκησε με 116-92 εκτός έδρας (Γκάλης 28 πόντους αλλά και 21 άσιστ) και 140-91 στη ρεβάνς του Αλεξάνδρειου (Γκάλης 23 άσιστ).
Στον όμιλο, έχοντας νέο προπονητή τον αμφιλεγόμενο Λάζαρο Λέσιτς η ομάδα της Θεσσαλονίκης πραγματοποίησε ικανοποιητική εμφάνιση, αλλά τελικά έμεινε στην πέμπτη θέση (με 7 νίκες, ισάριθμες ήττες και 21 βαθμούς) και αποκλείστηκε από τη συνέχεια.
Η απογοήτευση
Για έβδομη συνεχόμενη φορά, ο πρωταθλητής Ελλάδας Άρης θα έπαιρνε μέρος το 1991-92 στη διοργάνωση, αυτή τη φορά όμως με πολλά διοικητικά και οικονομικά προβλήματα, αλλά και χωρίς τον "ισόβιο" τεχνικό του, Γιάννη Ιωαννίδη που είχε αποχωρήσει. Στη θέση του προσλήφθηκε ο Αμερικανός Τζορτζ Φίσερ, που όμως απέτυχε να προσδώσει ομοιογένεια σε μια αναστατωμένη ομάδα και η συνεργασία των δυο πλευρών έληξε πρόωρα. Παράλληλα, η χρονιά ήταν η τελευταία με το Γκάλη στη σύνθεση των Θεσσαλονικέων έπειτα από 13 ολόκληρα χρόνια.
Στο Β' ημιτελικό όμιλο όπου τοποθετήθηκε μετά τους προκριματικούς γύρους, η ομάδα του Λάζαρο Λέσιτς πραγματοποίησε απογοητευτικές εμφανίσεις. Χωρίς τον Αμερικανό Ουόλτερ Μπέρι που έφυγε δυσαρεστημένος, με τον Γιαννάκη να απέχει διεκδικώντας χρωστούμενα, επιπλέον ελλείψεις λόγω αρκετών τραυματισμών και μόνο ξένο το Μίροσλαβ Πετσάρσκι, τερμάτισε στην έβδομη θέση, με μόλις 17 βαθμούς (3 νίκες-11 ήττες).
Τορίνο 1993
Τον επόμενο χρόνο ο Άρης έμελλε να φτάσει επιτέλους σε ένα τρόπαιο, όχι όμως το πρώτο, αλλά το δεύτερο τη τάξει στην Ευρώπη. Μετείχε στο Ευρωπαϊκό Κύπελλο και στέφθηκε πρώτος, χάρις στην επικράτησή του στον τελικό του Τορίνο στις 16 Μαρτίου του 1993 επί της τουρκικής Εφές Πίλσεν με 50-48. Στο α' ημίχρονο οι τούρκοι βρίσκονταν μπροστά με 29-32. Το τελικό σκορ ήταν το πιο μικρό που σημειωνόταν ποτέ σε τελικό Ευρωπαϊκής διοργάνωσης, ενδεικτικό της νευρικότητας που επικράτησε στο ματς. Μάλιστα, το παιχνίδι στιγματίσθηκε από τα έκτροπα που έλαβαν χώρα μετά τη λήξη, μεταξύ ελλήνων και τούρκων φιλάθλων, τα οποία καταγράφηκαν από τις τηλεοπτικές κάμερες.
Έχοντας προπονητή τον ισραηλινό Σβίκαρ Σερφ (ο οποίος στις αρχές του 1993 αντικατέστησε το Στιβ Γιατζόγλου), η ομάδα της Θεσσαλονίκης αντιμετώπιζε πολλά διοικητικά και οικονομικά προβλήματα. Κι όμως, χωρίς πια το Νίκο Γκάλη στη σύνθεσή της, πέτυχε να πραγματοποιήσει το μεγάλο της στόχο, με βαρύ βέβαια τίμημα. Του επιβλήθηκε αρχικά ποινή διετούς αποκλεισμού από τα Κύπελλα Ευρώπης που ωστόσο μετά από έφεση μειώθηκε σε έναν χρόνο για να μετατραπεί τελικά σε κεκλεισμένων των θυρών τιμωρία. Εκείνο βέβαια που είχε πληγεί ανεπανόρθωτα ήταν το διεθνές γόητρο του πάλαι ποτέ "αυτοκράτορα" του ελληνικού μπάσκετ.
Η σύνθεση: Γιαννάκης 2, Άντερσον 15, Τάρπλεϊ 19, Μισούνοφ 10, Αγγελίδης 2, Βουρτζούμης 2, Γάσπαρης, Ιωάννου.
Στα ημιτελικά, ο Άρης είχε αποκλείσει την ισπανική Σαραγόσα και μάλιστα με δυο νίκες, 86-84 εκτός έδρας (παρότι στο ημίχρονο έχανε με 41-51) και 82-66 στη Θεσσαλονίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου