Αιγάλεω City, όνομα και πράγμα!

Όταν μία έμπνευση του Γιώργου Ζαμπέτα, μετατράπηκε σε πραγματικότητα! 

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Το καλοκαίρι του 1980 η ομάδα μας προερχόταν από μία δύσκολη χρονιά. Τη σεζόν 1979/80 είχε υποχρεωθεί να αγωνισθεί στο Νότιο Όμιλο της (τότε) Β'  Εθνικής, αφού την προηγούμενη χρονιά (1978-79) έχασε άδοξα την παραμονή στην Α΄ Εθνική και μαζί την ευκαιρία να 'ντεμπουτάρει' στο Επαγγελματικό Πρωτάθλημα. Τα πράγματα, όμως, μόνο εύκολα δεν ήταν. Αποδυναμωμένο από μία πλειάδα ικανών και έμπειρων συναδέλφων τους, που αποχώρησαν λόγω του υποβιβασμού, οι παίκτες μας προσπάθησαν να προσαρμοστούν στις αντίξοες συνθήκες που επικρατούσαν στη Β' Κατηγορία, ωστόσο η αδυναμία να χρησιμοποιήσουν τη φυσική τους έδρα, λόγω έργων τοποθέτησης χλοοτάπητα στο δημοτικό γήπεδο της πόλης, παραλίγο να στοιχίσουν πολύ ακριβά!

Η διάσωση την τελευταία στιγμή!

Και ενώ το Αιγάλεω είχε ξεκινήσει σαν φαβορί για την επιστροφή του στο μεγάλο μας πρωτάθλημα, γρήγορα βρέθηκε με την 'πλάτη στον τοίχο'! Ήττες, ακόμη και από "νεοφώτιστες" ομάδες όπως τα Πετράλωνα και ο Παναιγιάλειος, περιπλάνηση σε όλα σχεδόν τα γήπεδα της πρωτεύουσας για τις εντός έδρας συναντήσεις, τα προβλήματα με αφαιρέσεις βαθμών και μηδενισμούς με τους οποίους 'απάντησε' η Πολιτεία στην απεργία των συλλόγων της κατηγορίας, διοικητική αστάθεια και επίσης οι μάλλον άστοχες επιλογές στο θέμα του προπονητή, έφεραν το σύλλογο 'φάτσα' με νέο υποβιβασμό! Ευτυχώς, η πρόσληψη του ικανού τεχνικού και πρώην διεθνή, Ανδρέα Σταματιάδη, που ανέλαβε την ομάδα στις τελευταίες έξι αγωνιστικές, απέτρεψε τα χειρότερα. Μία νίκη μέσα στην Τρίπολη επί του Παναρκαδικού (ο οποίος στον πρώτο γύρο μας είχε συντρίψει στο γήπεδο Περιστερίου με 3-1) την 37η αγωνιστική (προ-τελευταία) από γκολ του Στέλιου Αναστασιάδη (1-0) και ο περιφανής θρίαμβος επί του πρωταθλητή Ατρόμητου Αθηνών (2-1) στο φινάλε της διοργάνωσης, επανέφεραν την ηρεμία.

Αιγάλεω Α.Ο. (Σεπτέμβριος 1982)

Η ανασυγκρότηση

Ο Σταματιάδης έθεσε εξ' αρχής σαν στόχο του να βελτιώσει την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών και να εκμεταλλευτεί τα προσόντα τους, αλλά και τη μεγάλη βοήθεια από το φίλαθλο κόσμο. Το καλοκαίρι του '80 τέθηκαν οι βάσεις για τη δημιουργία μίας ομάδας που θα πρωταγωνιστούσε και θα επέστρεφε στα 'μεγάλα σαλόνια' του ελληνικού ποδοσφαίρου. Την επόμενη τριετία το Σίτι πραγματοποίησε σπουδαίες εμφανίσεις στο Νότιο Όμιλο και έφτασε στην 'πηγή' της ανόδου δύο φορές, τη δεύτερη από αυτές (1982-83) με επιτυχία! 

Αιγάλεω Α.Ο. (καλοκαίρι 1981)

Αφού προηγήθηκε η δραματική ήττα στο μπαράζ του γηπέδου Ηρακλείου Κρήτης, από τη Ρόδο με 1-0 τον Ιούνιο του 1981, μεσολάβησε μία μέτρια σεζόν (1981-82) στην οποία η ομάδα ήρθε 6η, τελικά με τον Σταματιάδη και πάλι στο 'τιμόνι' της, η ομάδα κατάφερε να κατακτήσει τον τίτλο και να κάνει πραγματικότητα την πολυπόθητη επιστροφή, επικρατώντας μέσα στον Πύργο επί του Πανηλειακού με σκορ 5-3!

Ο αείμνηστος Λάκης Αλεξίου (2ος από αριστερά στους όρθιους),
στην 'πρεμιέρα του χόρτου'.

Οι εμφανίσεις αλά... Κόβεντρι!

Ας επιστρέψουμε όμως στο καλοκαίρι του 1980. Με φρέσκο ταρτάν στο γήπεδό μας, ο σύλλογος χρειαζόταν και νέες φανέλες για να αποκτήσει περισσότερο άρωμα... Αγγλίας, από όσο του είχε ήδη προσφέρει μία ευφυής απάντηση του Γιώργου Ζαμπέτα. Ο αξέχαστος μουσικοσυνθέτης όταν είχε βρεθεί τη δεκαετία του '70 σε τουρνέ στη Μεγάλη Βρετανία και ρωτήθηκε από που προέρχονταν, δήλωσε με περηφάνια: "Μα, από το... Αιγάλεω City, βέβαια!!!"

Αυτή τη φορά, ανέλαβε ο ανιδιοτελής διοικητικός παράγων του σωματείου Νίκος ("Λάκης") Αλεξίου να προσδώσει επιπλέον Βρετανικό χρώμα στην ομάδα μας. Αγόρασε ο ίδιος από το Λονδίνο μία ολοκαίνουργια εμφάνιση και τη δώρισε στο ποδοσφαιρικό τμήμα, κάνοντας αίσθηση! Οι νέες φανέλες ήταν πανομοιότυπες με εκείνες που φορούσε η Coventry City, δύο χρόνια νωρίτερα. Άρεσαν μάλιστα τόσο πολύ στους φιλάθλους μας, οι οποίοι ακόμη τις μνημονεύουν!

Αιγάλεω Α.Ο. (1980-81) με προπονητή τον Ανδρέα Σταματιάδη