SAVE EGALEO

Τα μέλη της Επιτροπής Σωτηρίας του Αιγάλεω Α.Ο. (2009-10)

Δευτέρα 7 Ιουνίου 2021

Σαν να ήταν χθες… Ρόδος – Αιγάλεω 1 -0

Κρήτη, 7 Ιουνίου 1981
ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον αλησμόνητο αγώνα

(Του Νίκου Δημ. Νικολαΐδη)

*************************************

«Την άλλη Κυριακή, κανένας Αιγαλιώτης στο Αιγάλεω !!!» (αυτό το σύνθημα ακουγόταν από τα μεγάφωνα του γηπέδου Αιγάλεω την Κυριακή 31 Μαΐου 1981, κατά τη διάρκεια του τελευταίου αγώνα πρωταθλήματος της ομάδας μας, εναντίον του Διαγόρα Ρόδου). Σχετική αναφορά στο τέλος του άρθρου.

Αριστερά (άνω): Μία ιστορική φωτογραφία: Οι φίλαθλοι του Αιγάλεω στο κατάστρωμα του κρουαζιερόπλοιου "Κάντια".


 Ένα παιχνίδι δίχως αύριο !

Συμπληρώθηκαν ακριβώς σαράντα χρόνια από τον συγκλονιστικό αγώνα κατάταξης («μπαράζ») της ομάδας μας εναντίον του συγκροτήματος της Ρόδου, που έγινε στην ιδιαίτερα «ηλεκτρισμένη» ατμόσφαιρα του γηπέδου του Ο.Φ.Η.Γεντί Κουλέ») στην Κρήτη, την Κυριακή 7 Ιουνίου 1981 και έκρινε ποια από τις δύο ομάδες θα εξασφάλιζε μία θέση στο επόμενο πρωτάθλημα της Α΄ Εθνικής κατηγορίας. Διαιτητής του αγώνα ήταν ο Αντώνης Βασσάρας, με επόπτες γραμμών τους Νίκο Ζλατάνο και Βασίλη Βουράκη, όλοι τους διεθνείς που και οι τρεις έχουν πια φύγει από τη ζωή. Οι δύο αντίπαλοι (το Αιγάλεω με προπονητή τον Ανδρέα Σταματιάδη και η Ρόδος με τεχνικό το Μιχάλη Μπέλλη) είχαν ισοβαθμήσει στην τελική βαθμολογία του Νότιου ομίλου της Β΄ Εθνικής, ύστερα από έναν εξαντλητικό «μαραθώνιο» 38 αγωνιστικών ημερών. Σύμφωνα με την τότε προκήρυξη ο πρωταθλητής θα κρινόταν μετά από αγώνα κατάταξης («νοκ-άουτ»), σε ουδέτερη έδρα. Η Τεχνική Επιτροπή της Ε.Π.Ο. απέρριψε αίτημα του αείμνηστου προέδρου του Αιγάλεω Γεώργιου Καραμπατέα, που ζητούσε το ματς να διεξαχθεί στην Ιταλία, με όλα τα έξοδα πληρωμένα από τη διοίκηση του «Σίτι» και όρισε ως έδρα διεξαγωγής το γήπεδο Ηρακλείου


Το κλίμα ήταν φανατισμένο λόγω της κρισιμότητας της συνάντησης, αλλά και λόγω των εκτρόπων που είχαν λάβει χώρα στο ματς του β’ γύρου, στο Αιγάλεω. Παράλληλα, η πλειονότητα των Κρητικών φιλάθλων που βρέθηκε στο γήπεδο ήταν με την πλευρά της Ρόδου, λόγω μάλλον της προηγηθείσας μετεγγραφής στην ομάδα του Ο.Φ.Η.  του Ρόδιου επιθετικού χαφ, Μιχάλη Δράκου (σήμερα πρόεδρος του συλλόγου βετεράνων Ρόδου-Διαγόρα). Σημειώθηκαν συμπλοκές μεταξύ οπαδών των δύο ομάδων στις εξέδρες, τις οποίες δεν κατάφερε να αποτρέψει η μικρή αστυνομική δύναμη που υπήρχε, ενώ προ της έναρξης έγινε γενικευμένη σύρραξη μέσα στον αγωνιστικό χώρο, με συνέπεια το σοβαρό τραυματισμό του Χρήστου Χατζησκουλίδη, που εν-συνεχεία, έπαιξε για 120 ολόκληρα λεπτά (κανονική διάρκεια και ημίωρη παράταση) με διάσειση. Μάλιστα δύο φορές παρά λίγο να σκοράρει με ισάριθμες κεφαλιές, που εξουδετέρωσε με υπερένταση ο γκολκίπερ της Ρόδου. 


Το παιχνίδι ήταν δραματικό και κρίθηκε με ένα σπάνιο σε εκτέλεση τέρμα του Κώστα Παπαοικονόμου, στο ξεκίνημα του β’ ημιχρόνου της παράτασης (106’). Ζητήσαμε κυρίως από Αιγαλιώτες πρωταγωνιστές του αγώνα, να μας διηγηθούν μερικές από τις αναμνήσεις τους.

Τάκης Κατσικογιάννης:

«Ήταν ένα παιχνίδι όπου παιζόταν ποιος θα ανέβει στην Α’  Εθνική. Θεωρώ ότι αν υπήρχε τότε το σημερινό κριτήριο για ισοβαθμία θα είχαμε βγει εμείς, γιατί τους είχαμε κερδίσει 3-2 στο γήπεδό μας και είχαμε φέρει 2-2 στη Ρόδο (ένα γκολ είχα πετύχει εγώ). Αυτό που μου έχει μείνει είναι το συνταρακτικό ξεκίνημα των φιλάθλων μας που είχαν έλθει από το πρωί κάτω από το ξενοδοχείο μας και το καράβι που είχε φτάσει 1,5 ώρα πριν αρχίσει το παιχνίδι, με κόσμο που μας υποστήριζε. Γενικά ο κόσμος της Κρήτης και του Ο.Φ.Η. είχαν ταχθεί υπέρ της Ρόδου. Εγώ τότε αντιμετώπιζα ένα σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα, ο πατέρας μου είχε πάθει έμφραγμα και έπρεπε να βρω τη δύναμη να παίξω. Οι Κρητικοί έπρεπε τους φιλάθλους του  Αιγάλεω να τους έχουν σε ξεχωριστή εξέδρα, μας έβαλαν όμως στη μέση και γύρω γύρω ήταν Ροδίτες. Έγιναν πολλά επεισόδια και στον αγωνιστικό χώρο, αναμεταξύ μας, γιατί βγήκαμε μαζί και οι δύο ομάδες. Ήταν ένα κρίσιμο ‘μπαράζ’, όπου εμείς είχαμε και κάποια θέματα με παίκτες – κλειδιά, ο Φράγκος ο Μαρτίνος, δεν έπαιξε, ο Λαλούσης, ο Μαυρονάσος. Θυμάμαι ότι πριν βγουν οι διαιτητές, είχα πάθει ένα τράβηγμα, ενώ γενικά εκείνη την ημέρα ήμουν πολύ καλός. Βγήκα στο 88’ και ακολούθως, στην παράταση, έγινε η φάση με τη σέντρα, που πετάχθηκε ο συγχωρεμένος ο Παπαοικονόμου και έβαλε το γκολ, με το οποίο υποχρεωθήκαμε να παραμείνουμε στην κατηγορία. Ήταν ένα ατυχές γεγονός ότι πήγαμε σε αγώνα κατάταξης στην Κρήτη, γιατί είχαμε μία τρομερή ομάδα. Τα δύο προτελευταία παιχνίδια οδήγησαν σε αυτό, το ένα που φέραμε το ‘Χ’ στον Αχαρναϊκό και είχαμε στείλει όλο τον κόσμο του Αιγάλεω να βοηθήσει τον Ηλυσιακό για να κερδίσει στου Ζωγράφου τη Ρόδο, με αποτέλεσμα να δυσκολευτούμε εμείς με τον Αχαρναϊκό και το τελευταίο παιχνίδι που εμείς κερδίσαμε εντός έδρας 7-0 το Διαγόρα Ρόδου και αυτοί κέρδισαν εκεί με 5-1 την Προοδευτική. Είχαμε καλύτερη ομάδα και καλύτερους παίκτες θεωρώ και έπρεπε να ανεβούμε εμείς στην Α΄ Εθνική.»


Κώστας Τσίκας:

«Ήταν η δεύτερη μεγάλη απογοήτευση μετά από τον υποβιβασμό του 1979 στην Καβάλα.. Για την πόλη, τον κόσμο, αλλά και για κάθε έναν από εμάς προσωπικά. Το ‘79 χάσαμε την ευκαιρία να είμαστε παρόντες στο 1ο επαγγελματικό πρωτάθλημα και το ‘81 να παίξουμε έστω στο 3ο, πράγμα που πιστεύω ότι θα έδινε μεγάλη ώθηση στην ομάδα και θα άλλαζε προς το καλύτερο την καριέρα των περισσοτέρων από εμάς.. Τη σεζόν 1980-81 έγινε ένα από τα συγκλονιστικότερα πρωταθλήματα στην ιστορία των Εθνικών Κατηγοριών, από όσο μπορώ να θυμηθώ.. Με τα κριτήρια ισοβαθμιών που ισχύουν εδώ και πάρα πολλά χρόνια, θα είχαμε κερδίσει την άνοδο στο τέλος της κανονικής διάρκειας (ισοπαλία στη Ρόδο - νίκη στο Αιγάλεω)... Στο μπαράζ θα μπορούσαμε να έχουμε νικήσει στο 90λεπτο με το δοκάρι του Αραμπατζή και το άουτ του Παϊσανίδη στην επαναφορά, ενώ θα μπορούσαμε να ισοφαρίσουμε με τον "Ψηλό" στο τέλος της παράτασης... Εν πάση περιπτώσει τα κατάφερε η Ρόδος, η οποία ήταν πολύ καλή ομάδα επίσης.. Ειλικρινά μετά από τόσα πολλά χρόνια το μόνο που με λυπεί είναι ότι δεν είναι κοντά μας ο Κώστας Παπαοικονόμου και ο Χρηστάρας μας.»

Μήτσος Πηγαδίτης:

«Για μένα Νίκο μου αυτό το παιχνίδι ήταν μία από τις χειρότερες ποδοσφαιρικές μου αναμνήσεις. Μεγάλη απογοήτευση γεύτηκα εκείνη την ημέρα, όπου έγιναν πολλά πράγματα που προσωπικά δεν μου άρεσαν. Οι δύο ομάδες πιστεύω ήταν ισάξιες και απλά ο πιο τυχερός νίκησε. Διατηρώ, όμως, μία πικρία για τα επεισόδια που συνέβησαν πριν τον αγώνα αλλά και από τη συμπεριφορά πολλών παραγόντων, μετά το ατυχές για εμάς αποτέλεσμα του παιχνιδιού.»

Χρήστος Πάτσης:

«Έχουν περάσει 40 χρόνια από αυτό το παιχνίδι και στο μυαλό μου είναι χαραγμένο σαν να ήταν εχθές. Τα θυμάμαι όλα λεπτό προς λεπτό. Τον συγκλονιστικό κόσμο του Αιγάλεω φτάνοντας Κυριακή πρωί. Να μας ξυπνάνε με τις φωνές πιάνοντας το λιμάνι και ήταν κοντά το ξενοδοχείο. Το μεσημέρι στο παιχνίδι οι εξέδρες έβραζαν από παλμό. Στο ζέσταμα έγιναν τα επεισόδια όταν όρμησαν και χτύπησαν τον συγχωρεμένο Χατζησκουλίδη. Τότε έφυγα από τον πάγκο και τρέχοντας πήγα και αρπάχτηκα με τους Ροδίτες με μόνο συμμετέχοντα από πλευράς Αιγάλεω τον εικοσάχρονο τότε Γκουντή Μάκηείμνηστος και ο Μάκης), παίρνοντας στα χέρια τον ψηλό. Για το παιχνίδι με στοιχειώνει η φάση του γκολ. Στο γύρισμα του Ρήγα είμαι στο ένα μέτρο πίσω από τον Παπαοικονόμου και σταματάω για να μην κάνω πέναλτι και ο σκόρερ της Ρόδου βουτάει για κεφαλιά - ψαράκι. Δεν βρίσκει την μπάλα και κάνοντας ένα απελπισμένο τακουνάκι και η μπάλα σαδιστικά στην αλλά γωνία γκολ. Στα επόμενα λεπτά ο Δοξάκης κάνει δύο φανταστικές αποκρούσεις σε ευκαιρίες του Χρηστάρα του Χατζησκουλ και μας έμεινε η πίκρα της μη ανόδου. Έτσι είναι η ζωή αλλά μας πόνεσε πολύ και οικονομικά βέβαια εκτός όλων των άλλων. Σε λίγες μέρες γεννήθηκε και η κόρη μου, τότε το δεύτερο παιδί μου. Τα θυμάμαι σαν να έγιναν τώρα Νικόλα μου. Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να ζήσω τέτοιες στιγμές με τον υπέροχο κόσμο του Αιγάλεω και τους καταπληκτικούς συμπαίκτες μου τότε. Αυτά τα λίγα γιατί θα μπορούσα να μιλάω μέρες ολόκληρες για αυτόν τον αγώνα.»


Τάκης Λαλούσης (δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού):

«Πίκρα Νικόλα μου πρώτα γιατί χάσαμε και δεύτερον γιατί δεν μπόρεσα να βοηθήσω, την οποία κουβαλάω 40 χρόνια τώρα... Υπάρχει και κάτι καλό που έχω κρατήσει, είναι ο υπέροχος σε όγκο και παλμό κόσμος μας, που όμως δυστυχώς δεν χαμογέλασε και λυπάμαι πολύ για αυτό φίλε μου.»

Χρήστος Κωνσταντόπουλος:

«Είχαμε απίστευτη γκίνια εκείνη την ημέρα, χάσαμε τρομερές ευκαιρίες και μπορώ να πω ότι κατά διαστήματα παίζαμε τη Ρόδο στο μισό γήπεδο. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι έχασα τέτοιο γκολ σε μία-δύο ενέργειες που έκανα και ήμουν σίγουρος ότι θα σκοράρω, δε με ήθελε η μπάλα… Στον τελευταίο αγώνα πριν το ‘μπαράζ’, οι του Διαγόρα είχαν έρθει φορτωμένοι στο Αιγάλεω για να μας κόψουν βαθμό, αλλά τους κερδίσαμε με μεγάλο σκορ. Όσο για τα επεισόδια που προηγήθηκαν του αγώνα της Κρήτης, ένας κουμπάρος μου που έμενε μόνιμα στη Ρόδο με είχε προειδοποιήσει, αλλά δε τον πίστεψα. Θυμάμαι ότι με κυνήγησαν μερικοί αντίπαλοι να με χτυπήσουν, ήταν μεταξύ τους και κάποιοι παίκτες της Ρόδου που ήταν δανεικοί από τον Εθνικό, αν θυμάμαι καλά, παραλίγο ‘να πληρώσω τη νύφη’ δίχως να έχω κάνει κάτι. Ευτυχώς για μένα μπήκε στη μέση και με υπερασπίστηκε σθεναρά ο Χατζησκουλίδης, όμως δυστυχώς στη συνέχεια ξέσπασαν πάνω του».

Μιχάλης Μυλωνάς:

«Μετά από 40 χρόνια οπωσδήποτε τα γεγονότα έχουν ξεθωριάσει στη μνήμη και ανακαλώντας τα υπάρχει πάντα ο κίνδυνος μίας αποσπασματικής αναφοράς και ίσως κάποιας ανακρίβειας. Όμως, είναι ορισμένα πράγματα που μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση και τα θυμάμαι έντονα. Όλοι μόχθησαν για τη νίκη εκείνη την ημέρα, αθλητές, παράγοντες, προπονητές και φίλαθλοι. Η ένταση που επικράτησε πριν την έναρξη ήταν για μένα πρωτόγνωρη, καθότι το παιχνίδι δίνονταν σε ουδέτερο γήπεδο, ωστόσο παρά το ότι σε αρκετές αναμετρήσεις σημειώνονταν, ενίοτε, επεισόδια, εκείνη τη μέρα το όριο ξεπεράστηκε. Σε έναν τόσο κρίσιμο αγώνα που θα δίναμε, αντί να είμαστε προσηλωμένοι στην αποστολή μας, λόγω της μεγάλης αυτής έντασης είμαστε όλοι ταραγμένοι και υπήρξαν αρκετοί διαπληκτισμοί. Θυμάμαι μάλιστα ένα περιστατικό, λίγο πριν το ξεκίνημα, όταν ένας από τους τρεις διαιτητές, που ήταν όλοι τους πολύ έμπειροι, δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω στο μυαλό μου αν ήταν ο Ζλατάνος ή ο Βασσάρας, κρατώντας στο χέρι του ένα λεμόνι που έτρωγε, για να αντιμετωπίσει τη ζέστη, μου είπε με σημασία: «Προσέξτε πολύ σήμερα, διότι τέτοια παιχνίδια συνήθως κρίνονται στο γκολ, όποιος λοιπόν καταφέρει να σκοράρει, θα το κερδίσει το ματς». Αποδείχτηκε προφητικός. Ακόμη θέλω να εξάρω την απόδοση του συνάδελφού μου, τερματοφύλακα της Ρόδου, Δημήτρη Δοξάκη, στον οποίο οφείλουν πολλά και πρέπει πάντα να το αναγνωρίζουν και σίγουρα το κάνουν αυτό οι Ρόδιοι, όσον αφορά στην επιτυχία τους. Σε τουλάχιστον 2-3 περιπτώσεις και ενώ εμείς όλοι ήδη πανηγυρίζαμε για γκολ, εκείνος πέτυχε να αποσοβήσει την παραβίαση της εστίας του με θαυμάσιες αποκρούσεις. Θέλω τέλος να εκφράσω τη μεγάλη θλίψη μου για την απώλεια του Μάκη Κουντή, ενός τόσο ταλαντούχου τότε νεαρού ποδοσφαιριστή μας, που τώρα μαθαίνω ότι μας άφησε και εύχομαι ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του.»

Γιάννης Πιλάβης:

«Θυμάμαι από το ξενοδοχείο, όπως βρισκόμαστε στα μπαλκόνια, ήταν και η σύζυγός μου, η σύζυγος του παράγοντά μας Λάκη Αλεξίου και άλλες κυρίες, βλέπαμε να πλησιάζει το πλοίο με τους Ρόδιους που επειδή δεν φαινόταν κίνηση στο κατάστρωμα, τους υπολογίζαμε αρχικά σε 50-100 άτομα, όμως όταν έριξε άγκυρα στο λιμάνι του Ηρακλείου ξεχύθηκαν από μέσα χιλιάδες και προσπάθησαν μάλιστα να εισβάλουν στο χώρο που βρισκόμαστε, έγινε μεγάλη φασαρία, με φωτοβολίδες κλπ. Πριν τον αγώνα θυμάμαι τα επεισόδια σε βάρος του Χατζησκουλίδη, είχαν προηγούμενα από το παιχνίδι στο Αιγάλεω όταν ο Πιας έδειχνε το ματωμένο πρόσωπό του στην εξέδρα. Έπεσε πολύ ξύλο!!! Ο Δοξάκης, επίσης, τον οποίο είχαν τιμωρήσει και είχε να παίξει ολόκληρο το β’ γύρο, έσωσε πολλά γκολ, ήταν ο ήρωας του αγώνα, εμείς έπρεπε αν δεν βρισκόταν αυτός κάτω από τα δοκάρια, να είχαμε βάλει 5-6 τέρματα! Και λίγο πριν πάμε στα πέναλτι δεχτήκαμε το μοιραίο γκολ, δυστυχώς, από τον Παπαοικονόμου».

Θεόδωρος Παϊσανίδης:

«Από τις χειρότερες αναμνήσεις της ποδοσφαιρικής μου καριέρας αγαπητέ Νίκο... 40 χρόνια πέρασαν και όμως στο μυαλό́ μου παραμένουν μαύρες... Ο ξυλοδαρμός του Χρήστου (Χατζησκουλιδης) οι φωνές -οχλαγωγίες που ακούγονταν όλη τη νύχτα στο ξενοδοχείο της ομάδας, οι φήμες που διέρρευσαν αργότερα για την αξιοπιστία του αγώνα, η απουσία κάποιων ποδοσφαιριστών μας από αυτό το κρίσιμο παιχνίδι... Αυτό ήταν το παιχνίδι για μένα. Τα γεγονότα αυτά επισκίασαν το παιχνίδι, ωστε να μην χωρά -κατά τη γνώμη μου-ποδοσφαιρική ανάλυση. Εκτιμώ ότι αντιλαμβάνεσαι γιατί ακούγομαι ακόμα πικραμένος.


Γιώργος Μακρής (αναπληρωματικός τερματοφύλακας):

«Το αίσθημα που ένιωσα σ' εκείνο το παιγνίδι θα με συνοδεύει ως το θάνατό μου! Αξέχαστο το συναίσθημα το πόσο δεμένοι -σαν ομάδα- ήμασταν! και την πίστη μας στη νίκη!! Απλά στην τελική βαθμολογία ήμασταν πρωταθλητές. Και καλύτερα να το κάνανε το παιγνίδι στην Ρόδο πάρα στην Κρήτη, θα είχαμε ένα νησί αντίπαλο, όχι δύο !!! Χάθηκαν η ‘Τούμπα’ ή το ‘Καυτανζόγλειο’ ως γήπεδα? Και το τελευταίο, την στιγμή που έγιναν τα επεισόδια που ήτανε στημένα και προγραμματισμένα από την Ρόδο ο αγώνας δεν έπρεπε να διεξαχθεί!

Ήμασταν καλύτεροι από τους Ροδίτες και χάθηκαν πολλές ευκαιρίες για μας, το δοκάρι του Μανόλη (σ.σ. Αραμπατζής) και η κεφαλιά του αείμνηστου Χρήστου Χατζησκουλίδη λες και είναι τώρα!!!! Που βρήκε την δύναμη και το κουράγιο μετά από το χτύπημα στο κεφάλι και το βαθύ σκίσιμο στο σαγόνι, ο γίγαντας Χρήστος να βγάλει όλον τον αγώνα, είναι απορίας άξιον!!!!»


 
Τριαντάφυλλος Πετρόπουλος (φίλαθλος της ομάδας μας):

«Απίστευτη πίκρα για το αποτέλεσμα.. Υπόνοιες χαζές μάλλον ότι δόθηκε.. Απογοήτευση στην επιστροφή. Νεύρα πολλά και γενικότερα ακόμα και σήμερα ένα ματς που δεν θα’ θελα να το ξαναζήσω με τόση ένταση και προσμονή ανόδου.... Όμως ήταν απίστευτη εμπειρία και το πήγαινε και το εκεί ολημερίς και φυσικά ο γυρισμός σ ένα νεκρό ‘Κάντια’...»

Πέτρος Αστράς (τότε τερματοφύλακας Φωστήρα, βρέθηκε στο παιχνίδι ως ουδέτερος φίλαθλος):

«Θυμάμαι Νίκο μου εκείνη την περίοδο ήμουνα διακοπές στη Ρόδο και είχα κάτι φίλους ροδίτες που με φιλοξενούσαν, και έφυγα και εγώ μαζί με το βαπόρι κι άλλους δυο τρεις χιλιάδες ροδίτες να πάμε στην Κρήτη να δούμε το μπαράζ. Μπορώ να πω ότι ήταν συγκλονιστική εμπειρία, μέσα στο βαπόρι ο κόσμος ήταν ο ένας πάνω στον άλλον, και επειδή ταξιδέψαμε όλη τη νύχτα , κοιμηθήκαμε κάτω στο πάτωμα και όταν φτάσαμε στην Κρήτη άδειασε το βαπόρι και γέμισε το νησί από κόσμο. Μέσα στο γήπεδο η ατμόσφαιρα ήταν συγκλονιστική, το μπαράζ ήταν παιχνίδι για γερά νεύρα, και οι δύο ομάδες θα μπορούσαν να είχαν κερδίσει, παίξανε με πολύ πάθος αλλά δεν κερδίζουν και οι δύο. Πέτυχε το γκολ στην παράταση ο αείμνηστος Παπαοικονόμου και με αυτό το γκολ κρίθηκε ένα μεγάλο παιχνίδι, που στην αρχη αμαυρώθηκε και από επεισόδια. Έπεσε πολύ ξύλο μεταξύ των ποδοσφαιριστών αλλά και αυτό μέσα στο πρόγραμμα είναι.»

Μιχάλης Χάσταλης (πρώην παίκτης Αιγάλεω, τότε της Ρόδου):

«Ήταν ένα παιχνίδι που όσοι το έζησαν δεν θα το ξεχάσουν. Είχε έρθει 2.500 κόσμος από το νησί. Για μένα ήταν πολύ δύσκολο γιατί έπαιζα απέναντι σε μια πολύ αγαπημένη ομάδα όπου πέρασα 4 υπέροχα χρόνια. Αλλά είχαμε ένα ολόκληρο νησί να περιμένει από μας την άνοδο και έπρεπε να τα δώσουμε όλα. Στο παιχνίδι υπήρχε πολύ μεγάλη ένταση ακόμη και πριν την έναρξή του. Ήταν ένα νευρικό παιχνίδι που ίσως το Αιγάλεω βάσει ευκαιριών έπρεπε να κερδίσει, αλλά είχαμε τον τερματοφύλακα Δοξάκη σε μεγάλη μέρα. Θα κέρδιζε οποίος έβαζε το γκολ και έτσι και έγινε. Μετά το τέλος του παιχνιδιού πήγα από τα αποδυτήρια της πρώην ομάδας μου. Ήταν δύσκολο να βλέπω αγαπημένους μου συμπαίκτες να’ ναι σε κακή ψυχολογική κατάσταση, αλλά έτσι είναι ο αθλητισμός . Ήταν πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα. Θυμάμαι ότι στην επιστροφή το αεροπλάνο δεν μπορούσε να προσγειωθεί επειδή υπήρχε κόσμος στην πίστα του αεροδρομίου. Ήταν όλο το νησί στο πόδι και είναι ένα παιχνίδι που συζητιέται ακόμη. Με την ευκαιρία θα ήθελα να στείλω την αγάπη μου σε όλη την ποδοσφαιρική οικογένεια του Αιγάλεω που είναι μέρος και της δικιάς μου ζωής και οικογένειας και πάντα θα θυμάμαι με ευγνωμοσύνη, για όσα έζησα εκεί.»

Δημήτρης Μπόνης (φίλαθλος Α.Σ. Ρόδου):

«Φτάνουμε το πρωί Κυριακής στο Ηράκλειο, και αμέσως ξεκινούν τα επεισόδια μεταξύ των οπαδών, ξύλο πολύ ξύλο μεταξύ των θερμόαιμων. Όταν φτάσαμε στο γήπεδο γύρω στις 12 και μισή είχαμε εκ νέου επεισόδια. Τη στιγμή που μπήκαν οι δυο ομάδες στο γήπεδο έγινε χαμός, γενική σύρραξη. Δεν το είδα ποτέ ξανά αυτό, ξύλο μεταξύ των παικτών! Ξεκινάει το ματς, τίποτα το ιδιαίτερο, θυμάμαι. Λίγες ευκαιρίες, με το Αιγάλεω πιο επικίνδυνο. Ο Μίμης Δοξάκης είναι η αιτία που η Ρόδος πήρε το εισιτήριο για την Α΄ Εθνική. Έκανε δυο σπουδαίες αποκρούσεις σε ισάριθμες κεφαλιές του Χατζησκουλίδη, στο 'γάμα' της εστίας του. Η μία στο 90' και η άλλη στο 120' !!
Ο χρήστης Dimitris έστειλε Σήμερα στις 1:34 μ.μ.
Και βέβαια, Κώστας Παπαοικονόμου, χρυσός σκόρερ με τακουνάκι, σε σέντρα από δεξιά του Αντώνη Ρήγα! Τελειώνει το ματς, έξαλλοι πανηγυρισμοί, οι δε Κρητικοί ήταν μαζί μας. Λόγω κυρίως του Μιχάλη Δράκου που εκείνη την περίοδο έπαιξε στον Ο.Φ.Η. Αυτά Νίκο μου.»
Ο χρήστης Dimitris έστειλε Σήμερα στις 1:38 μ.μ.

Πως φτάσαμε στο «μπαράζ»

Τα αποτελέσματα των δυο ομάδων στο πρωτάθλημα του Νότιου ομίλου της περιόδου 1980-81, κατά σειρά, ήταν:

Ρόδος: Με Ηρόδοτο 2-0 και 2-0, Πάτραι 2-1 και 0-2, Παναρκαδικό 5-1 και 1-1, Παναιγιάλειο 2-1 και 5-0, Καλλιθέα 1-0 και 3-0, Βύζαντα 1-1 και 3-0, Παναιτωλικό 1-0 και 1-0, Πανελευσινιακό 2-1 και 4-0, Χαλκίδα 3-1 και 1-1, Φωστήρα 0-0 και 5-2, Πέλοπα Κιάτου 2-1 και 2-0, Ολυμπιακό Λουτρακίου 0-0 και 2-1, Εθνικό Αστέρα 1-3 και 3-0, Αιγάλεω 2-2 και 2-3, Ολυμπιακό Λιοσίων 1-2 και 6-1, Αχαρναϊκό 3-0 και 0-1, Διαγόρα Ρόδου 1-1 και 3-1, Ηλυσιακό 7-2 και 0-4, Προοδευτική 0-3 και 5-1.

Αιγάλεω: Με Ηλυσιακό 2-0 και 3-1, Προοδευτική 0-0 και 1-1, Ηρόδοτο 1-1 και 3-1, Πάτραι 1-1 και 1-1, Παναρκαδικό 3-1 και 8-0, Παναιγιάλειο 1-0 και 0-0, Καλλιθέα 3-0 και 1-1, Βύζαντα 1-2 και 2-0, Παναιτωλικό 1-0 και 1-0, Πανελευσινιακό 3-1 και 1-0, Χαλκίδα 3-1 και 0-1, Φωστήρα 0-1 και 6-0, Πέλοπα Κιάτου 3-2 και 0-0, Ρόδο 2-2 και 3-2, Εθνικό Αστέρα 3-1 και 2-1, Ολυμπιακό Λουτρακίου 1-2 και 5-1, Ολυμπιακό Λιοσίων 1-1 και 4-2, Αχαρναϊκό 2-1 και 1-1, Διαγόρα Ρόδου 1-2 και 7-0.

Ο αγώνας

Το παιχνίδι, παρά την κρισιμότητά του ήταν πολύ καλό, με εναλλαγές στην κατοχή της μπάλας και σπουδαίες ευκαιρίες εκατέρωθεν. Η Ρόδος εμφανίσθηκε πιο πρακτική και μεθοδική, ενώ το Αιγάλεω είχε μεγαλύτερες ευκαιρίες για να σκοράρει και επιπλέον ένα σουτ του Μανώλη Αραμπατζή (51’) στο δοκάρι. Ακόμη, στο τελευταίο λεπτό της παράτασης ο Δημήτρης Δοξάκης, ο οποίος είχε εγκαταλείψει την ομάδα και επιστρατεύθηκε εσπευσμένα για το συγκεκριμένο παιχνίδι, απέκρουσε με υπερένταση μια κεφαλιά του Χρήστου Χατζησκουλίδη, κρατώντας τη νίκη.


Από τη Ρόδο κορυφαίος παίκτης ήταν ο Ρήγας, του οποίου ενέργεια απέφερε και το μοναδικό γκολ, με "τακουνάκι" του Παπαοικονόμου. Το Αιγάλεω, που παρατάχθηκε χωρίς τέσσερις βασικούς παίκτες του ( Λαλούση, Μαρτίνο, Αναστασιάδη και Μαυρονάσιο) είχε την ατυχία του τραυματισμού και της αποχώρησης του Παναγιώτη Κατσικογιάννη. Από τη Ρόδο, στον αντίποδα, απουσίασε ο Γεωργαλής.


·         Ρόδος: Δοξάκης, Καλαϊτζίδης, Διακονικολάου, Χατζηαχμέτ, Σκαρτάδος, Πιας, Ρήγας, Χάσταλης (91' Καραντάνης), Παπαοικονόμου, Πεππές, Εγγλέζος (51' Παύλος Παπαϊωάννου).

·         Αιγάλεω: Μυλωνάς, Κατσικογιάννης (81' λόγω τραυματισμού Πάτσης), Δημ. Παπαϊωάννου, Πιλάβης, Μαργιόλης, Αραμπατζής (110' Κουντής), Τσίκας, Χρ. Κωνσταντόπουλος, Χατζησκουλίδης, Πηγαδίτης, Παϊσανίδης.


Δείτε ΕΔΩ ολόκληρο τον αγώνα - μπαράζ.















































  • Αφιερώνεται στη μνήμη του θρυλικού εκφωνητή του γηπέδου Αιγάλεω Κώστα Πετσόγλου, που έφυγε τόσο πρόωρα από τη ζωή, τέσσερις ημέρες πριν τον αγώνα - μπαράζ.

6 σχόλια:

  1. Μπράβο Νίκο,πολλή δουλειά. Τώρα ας μην αναφερθώ τι συναισθήματα μού δημιουργούν τα συμβάντα, γιατί θα στενοχωρήσω πολλούς που έχουν διαθέσει το χρόνο τους για ζωώδεις καταστάσεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Γιώργο, υπήρξαν και ορισμένοι, στους οποίους απευθύνθηκα, οι οποίοι, για τους δικούς τους λόγους, δε θέλησαν να καταθέσουν την εμπειρία τους από το παιχνίδι εκείνο. Προσωπικά πάντως, παρότι δεν ήμουν παρών, αυτός ο αγώνας με στιγμάτισε...

      Διαγραφή
  2. ΘΑΥΜΑΣΙΟ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΟΥ ΝΙΚΟ ΜΟΥ. ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΡΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΤΟΠΙΣΤΙΚΟΣ. ΜΙΛΗΣΑΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ ΠΟΔΟΣΦΑΙΣΤΕΣ, ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ ΣΚΟΡ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ Η ΟΜΑΔΑ ΣΤΗ Β΄ΕΘΝΙΚΗ( ΦΩΣΤΗΡΑΣ 6-0 ΜΕ ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑ ΤΟΝ ΑΣΤΡΑ), ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΟ 8-0, ΕΘΝΙΚΟ ΑΣΤΕΡΑ 6-1, ΔΙΑΓΟΡΑ ΡΟΔΟΥ 7-0 ΚΛΠ. ΤΟΥΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΘΕΡΜΑ. ΤΟΤΕ ΒΛΕΠΑΜΕ ΜΠΑΛΛΑ , ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ Η ΟΜΑΔΑ ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ ΤΟ ΕΝΑ ΑΡΝΗΤΙΚΟ ΡΕΚΟΡ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ. ΑΣΗΜΟΙ ΠΡΟΠΟΝΗΤΕΣ, ΧΑΜΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΕΣ, ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ, ΟΤΑΝ ΤΟΤΕ ΓΕΜΙΖΑΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΠΕΤΑΛΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΘΗΒΩΝ. ΕΙΝΑΙ ΠΙΚΡΑ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ , ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΖΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΗΝ ΙΣΟΠΑΛΙΑ. ΕΛΠΙΖΩ ΣΤΗ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ. ΘΑ ΓΡΑΨΩ ΤΙ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑΣ ΟΠΑΔΟΣ ΤΗΣ ΡΟΔΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΡΩΝ ΕΚΕΙ , ΟΝΤΑΣ ΕΦΗΒΟΣ ΤΟΤΕ. " ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΤΟΥ ΟΦΗ , ΕΓΕΡΝΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΙΓΑΛΕΩ. ΤΟΤΕ ΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΛΠΟ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΕΜΑΣ. ΝΤΥΣΑΜΕ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗ ΦΑΝΕΛΛΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ, ΜΠΗΚΕ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΧΩΡΟ , ΠΗΓΕ ΠΡΟΣ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΑΝΕ ΑΣΕΜΝΕΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ. ΕΤΣΙ ΟΜΑΔΙΚΑ ΠΙΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΝ ΕΜΑΣ". ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια Χρήστο μου. Με τιμούν ιδιαιτέρως, καθώς προέρχονται από έναν έμπειρο δημοσιογράφο και συγγραφέα, όπως εσύ. Το περιστατικό αυτό με τον δήθεν οπαδό του Αιγάλεω δεν το γνώριζα και είναι ενδεικτικό των ηθών της εποχής.

      Διαγραφή
  3. ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟΝ ΠΕΤΣΟΓΛΟΥ. ΕΙΧΕ ΣΤΙΒΑΡΗ ΦΩΝΗ , ΑΞΙΑ ΓΙΑ ΕΚΦΩΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩΤΗΣ. ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΝΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΓΟΥΒΑΛΗ, ΠΟΥ ΩΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΕΠΟ , ΗΤΑΝ ΣΤΗ ΘΥΡΑ 2 ΤΗΣ ΘΗΒΩΝ. ΕΝΑΣ ΠΟΛΥ ΚΑΛΩΣΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΓΕΛΑΣΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΦΑΝΑΤΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΗΣ. ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗΣ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΣΕ ΣΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΤΕΒΑ, ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ , ΟΔΟΙΠΟΡΕ ΑΔΕΡΦΕ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΤΗΚΕ ΣΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΚΑΝΕ ΠΑΤΑΓΟ. ΕΠΙΣΗΣ ΕΓΡΑΨΨΕ ΠΟΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΕΙΜΝΗΣΤΗ ΒΟΥΛΑ ΠΑΛΛΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΕ ΜΟΥΣΑ ΤΟΥ. Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ΕΦΥΓΕ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ 15 ΑΠΡΙΛΗ 2001. ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαιρετικές, όπως πάντα, οι επισημάνσεις σου φίλε μου Χρήστο. Τα χρόνια πέρασαν, όμως οι μνήμες παραμένουν για ανθρώπους που σημάδεψαν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, την εποχή τους.

      Διαγραφή

Η «κατάρα» της Formula 1

  Μ. Σουμάχερ Μοιραία παιχνίδια της τύχης σκιάζουν τον ορίζοντα του πιο δημοφιλούς μηχανοκίνητου σπορ. ( Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης...