"Νέος Μπλεκ" #58 (κριτική τεύχους)

Ο εκδότης του περιοδικού
Λεωκράτης Ανεμοδουράς

Το περιοδικό συμπλήρωσε αισίως 4,5 έτη και προχωρά. Στο τεύχος του Σεπτεμβρίου (#58) με τίτλο «Η Χαμένη Άμαξα-Μέρος Β’» περιέχονται ιστορίες του «Μπλεκ» (58 σελίδων), του «Ταρζάν» (15 σελίδων), του Μπονελικού «Ντύλαν Ντογκ» (32 σελίδων) και η κόμικς-βιογραφία του αξέχαστου Φρέντι Μέρκιουρι (22 σελίδων).

Πιστεύω ότι υπάρχει μία σχετική ισορροπία στο διαμοιρασμό, αν και κατά τη γνώμη μου ο «Ταρζάν» θα μπορούσε να πάρει λίγο περισσότερο χώρο. Προσωπικά είμαι κατά της δημοσίευσης αυτοτελών ιστοριών, ώστε να διατηρείται το ενδιαφέρον του αναγνώστη, αρκεί η μηνιαία συχνότητα έκδοσης να παραμείνει σταθερή.

Ο «Μπλεκ» με ικανοποίησε αρκετά, ωστόσο νομίζω ότι θα είχε ενδιαφέρον να μπουν οι ψηφιακά επεξεργασμένες (αρχικές) ιστορίες του Πιέτρο Σαρτόρις που αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν στην Ιταλία. Το κλασικό έχει τη δική του χάρη, κακά τα ψέματα.

Ο «Ταρζάν» είναι μία σταθερή, διαχρονική αξία που προσδίδει κύρος στην έκδοση. Τον αξιολογώ ως απόλυτα απαραίτητο για την ύλη του περιοδικού.

Ο «Ντύλαν Ντογκ» μου άρεσε πάρα πολύ και μου θύμισε μία παλιά, παρόμοια  ιστορία του «Βιονικού Πράκτορα» που απολαμβάναμε στο «Αγόρι». Υπέρ της παρουσίας του, επίσης, παρά τη δέσμευση/απαγόρευση από τον Ιταλικό Οίκο (ίσως εδώ έχει γίνει κάποια εξαίρεση, δεν γνωρίζω περισσότερα...)

Οι κόμικς βιογραφίες είναι εξαιρετική καινοτομία και εκφράζω τον ενθουσιασμό μου για αυτές, που αναμφίβολα πρέπει να συνεχιστούν!

Όσο για το σημείωμα του εκδότη, συγχαίρω το Λεωκράτη για την ευθύτητα και την ειλικρίνειά του. Μιλάει στον αναγνώστη με τη γλώσσα της εντιμότητας και χωρίς «να χαϊδεύει αυτιά». Να συνεχίσει έτσι του εύχομαι, πάντα.

Τέλος, περιττό είναι να γράψω πόσο (έστω και «συμπυκνωμένο») «πλούτο» περιέχουν τα αφιερώματα του συγγραφέα Λευτέρη Ταρλαντέζου, που μας ενημερώνουν με πληρότητα, γνώση και εμβρίθεια για οτιδήποτε νέο, επετειακό ή συλλεκτικό γεγονός του διεθνή χώρου των εικονογραφημένων έργων.