Στο Γουέμπλεϊ (1971) |
Ο Ελευθεράκης γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου του 1950 στην εργατική συνοικία του "Ταύρου" που τότε ονομάζονταν "Σφαγεία". Οι γονείς του ονομάζονταν Γιώργος και Πηνελόπη και ο πατέρας του εργαζόταν στο Φωταέριο Αθηνών. Επίσης, είχε έναν ακόμα αδελφό τον Νικόλα, που σκοτώθηκε σε νεαρή ηλικία.
Ξεκίνησε την καριέρα του από την ομάδα του Φωστήρα, στον οποίο υπέγραψε δελτίο σε ηλικία 12 ετών παίρνοντας ως αντάλλαγμα ένα μεγάλο μπουκάλι γάλα και ένα κομμάτι μπακλαβά! Στο τέλος της περιόδου 1963-64 σε ηλικία μόλις 14 ετών συμπεριλήφθηκε στην αποστολή της ομάδας σε αγώνα με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Τελικά, ο πρώτος επίσημος αγώνας που αγωνίστηκε με τον Φωστήρα ήταν της επόμενης περιόδου (1964-65) για το πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής, αφού στο μεταξύ ο Φωστήρας είχε υποβιβαστεί. Ήταν στο Περιστέρι εναντίον του Ατρομήτου, όπου αγωνίστηκε ως έξω δεξιά και πέτυχε δύο γκολ.
Το 1968 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό, έπειτα από περιπέτειες, μιας και τον ήθελαν τόσο η ΑΕΚ αλλά και ο Ολυμπιακός. Στον Παναθηναϊκό έμεινε δώδεκα χρόνια γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες.
Σημαντικές στιγμές στη συμμετοχή του στην ομάδα ήταν η ευρωπαϊκή πορεία του 1970-71 (όπου πέτυχε δυο γκολ) που κατέληξε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και η κατάκτηση ενός νταμπλ (1977), τεσσάρων Πρωταθλημάτων (1969, 1970, 1972, 1977), δυο Κυπέλλων Ελλάδας (1969, 1977) και ενός Βαλκανικού Κυπέλλου (1977) στο οποίο σκόραρε στον τελικό.
Σε προσωπικό επίπεδο αναδείχθηκε ποδοσφαιριστής της χρονιάς από τους αθλητικούς συντάκτες δυο χρονιές: 1971 και 1972. Επίσης, το 1972 συμπεριλήφθηκε στη 16άδα των καλύτερων ποδοσφαιριστών της Ευρώπης στον διαγωνισμό Χρυσή Μπάλα του γαλλικού περιοδικού "Φρανς Φουτμπόλ". Εκδηλώθηκε ενδιαφέρον για τη μεταγραφή του στη Ρεάλ Μαδρίτης και αργότερα στην Έβερτον και τη Γιουβέντους, που τελικά δεν καρποφόρησε.
Ο σοβαρός του τραυματισμός στο γόνατο τον Μάιο του 1977, σε αγώνα εναντίον του Εθνικού Πειραιά, επηρέασε τη μετέπειτα απόδοσή του.
Στη συνέχεια σταμάτησε το ποδόσφαιρο, αφού όμως πρόλαβε να αγωνισθεί για μια ακόμη χρονιά (1981-82) και στο πρωτάθλημα της Β΄ Εθνικής, με τη φανέλα του Φωστήρα.
Μέχρι τότε είχε αγωνιστεί σε 331 αγώνες της A’ Εθνικής (308 με τον Παναθηναϊκό) έχοντας σημειώσει 88 γκολ (83 με τον Παναθηναϊκό).
Το 1967 κλήθηκε στην Εθνική ανδρών, σε ηλικία μόλις 17 ετών, το ντεμπούτο του όμως πραγματοποιήθηκε δύο χρόνια αργότερα, στις 12 Μαρτίου 1969, στον φιλικό αγώνα εναντίον του Ισραήλ στο Τελ Αβίβ. Αγωνιζόταν παράλληλα και στις εθνικές ομάδες Νέων και Ελπίδων, ενώ λίγο αργότερα και στην Εθνική Ενόπλων, αφού παρουσιάστηκε ως εθελοντής για να τελειώσει πιο γρήγορα τη θητεία του. Τότε ήταν που ο Γιάννης Διακογιάννης έγραψε σε ένα άρθρο ότι αν συνεχιστεί αυτό θα καταστραφεί η καριέρα του.
Το 1968 κλήθηκε στην Εθνική Νέων από τον τότε προπονητή Λάκη Πετρόπουλο. Έπειτα από δοκιμαστικούς αγώνες επιλέχθηκε στην αποστολή που έλαβε μέρος στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στις Κάνες της Γαλλίας. Εκεί καθιερώθηκε από τον Πετρόπουλο στα χαφ, θέση στην οποία αγωνίστηκε στη συνέχεια της καριέρας του. Η ομάδα έφτασε ως τους τελικούς γύρους και ο ίδιος διέπρεψε και αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης του τουρνουά.
Αγωνίστηκε συνολικά 33 φορές με την Εθνική Ελλάδας και σημείωσε 5 τέρματα.
Μετά το πέρας της αγωνιστικής του σταδιοδρομίας εργάσθηκε ως προπονητής ποδοσφαίρου επί σειρά ετών.
Είναι παντρεμένος με την Ευαγγελία με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά.
Έχει το προσωνύμιο "ελάφι" λόγω του χαρακτηριστικού αθλητικού του στιλ (υπέροχος διασκελισμός) όταν αγωνιζόταν. Ήταν σπεσιαλίστας στις εκτελέσεις στημένων φάσεων, αφού διέθετε ένα καταπληκτικό, ευθύβολο σουτ.
(Πηγή: Ελληνική Βικιπαίδεια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου