Το μοιραίο 1979 (7ο Μέρος: Η αντεπίθεση του «Σίτι»!)

(γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Ενώ το Αιγάλεω βρισκόταν στο... χείλος του γκρεμού, την Κυριακή 1 Απριλίου του 1979 δημοσιεύονται στον αθλητικό Τύπο δηλώσεις τέως παραγόντων της ομάδας, οι οποίοι καλούσαν σε... παραίτηση τη διοίκηση και τον προπονητή (!!!) Από την άλλη, ο γκολκίπερ Συρίγος ζητούσε συμπαράσταση από τον κόσμο και όχι γκρίνιες. Την ίδια εκείνη ημέρα το Αιγάλεω υποδεχόταν στο δημοτικό στάδιο την Παναχαϊκή μπροστά σε 4.000 θεατές, σε ένα παιχνίδι δίχως αύριο ! Ύστερα από ένα νευρικό αγώνα, τον οποίο χαρακτήριζε το μεγάλο άγχος και των δυο αντιπάλων, το Αιγάλεω, σαφώς βελτιωμένο, κατάφερε να αποσπάσει τους δυο βαθμούς της νίκης χάρις σε ένα πέναλτι του Πηγαδίτη, που είχε περάσει ως αλλαγή στο β΄ημίχρονο.

Την Πέμπτη 5 Απριλίου του 1979 και κατόπιν προσφυγών των κορυφαίων παραγόντων της ομάδας Καραμπατέα και Παντελιάδη, το Πρωτοδικείο Αθηνών όρισε προσωρινή διοικούσα επιτροπή με τετράμηνη θητεία. Την επιτροπή αποτελούσαν 15 τακτικοί σύμβουλοι (οκτώ προτάθηκαν εκ μέρους του Γ. Καραμπατέα και επτά από τον Ι. Παντελιάδη) ενώ διορίστηκαν και 14 αναπληρωματικά μέλη. Την προεδρία της επιτροπής ανέλαβε ο Γιώργος Καραμπατέας.

Την Κυριακή 8 Απριλίου το Αιγάλεω νίκησε εντός έδρας μπροστά σε 3.500 κόσμο -μετά την Παναχαϊκή- και τον Απόλλωνα Αθηνών με ένα εντυπωσιακό αυτή τη φορά 3-0 (χάρις σε μια γκολάρα του Λαλούση και δύο εύστοχα πέναλτι του Πηγαδίτη μέσα σε ένα δίλεπτο, που ορθά καταλόγισε ο διαιτητής Ράμμος) ύστερα μάλιστα από πολύ καλή εμφάνιση, αποδεικνύοντας ότι –αν συνέχιζε με το ίδιο πάθος και αποφασιστικότητα- δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να παραμείνει στην κατηγορία. Η ομάδα είχε για πρώτη φορά -μετά από πάρα πολύ καιρό- καταφέρει να απαγκιστρωθεί από την προ-τελευταία θέση φτάνοντας τον Πανιώνιο και την Καβάλα στους 19 βαθμούς και αφήνοντας την Παναχαϊκή στους 18 πόντους, ενώ ουραγός -και ουσιαστικά καταδικασμένος σε υποβιβασμό- ήταν πάντα ο Πανσερραϊκός (13 βαθμοί).

Απέμεναν ακόμη, επτά αγωνιώδεις Κυριακάτικες συναντήσεις (τότε δεν γίνονταν αγώνες το Σάββατο ή τη Δευτέρα) για να ολοκληρωθεί η αγωνιστική χρονιά. Ως ένδειξη της σαφούς αλλαγής κλίματος που επικρατούσε πια στο σύλλογο, παίκτες και διοικούντες γιόρτασαν τη σπουδαία επιτυχία επί της «Ελαφράς Ταξιαρχίας» στο κοσμικό κέντρο «Φαντασία» με τα έξοδα της εκδήλωσης να καλύπτει ο πρόεδρος Γ. Καραμπατέας και ο εξωδιοικητικός παράγοντας του συλλόγου (μετέπειτα έφορος ποδοσφαίρου) Νίκος Μακρίδης.

Επόμενη, πολύ δύσκολη αναμέτρηση ήταν εκείνη με τον Π.Α.Ο. στη «Λεωφόρο», καθώς οι «πράσινοι» δεν είχαν καταφέρει να κερδίσουν τον πρώτο αγώνα (0-0) στο δημοτικό στάδιο (ο Κώστας Ελευθεράκης είχε σουτ στο δοκάρι στις καθυστερήσεις) και σίγουρα θα ήθελαν μια νίκη για να εξιλεωθούν προς στον κόσμο τους (Έναν «ανοιξιάτικο περίπατο με ... σαγιονάρες» περίμεναν, έγραφε υποτιμητικά η οπαδική τους εφημερίδα «Τα Παναθηναϊκά Νέα», ενώ πριν από τον αγώνα στο Αιγάλεω είχαν κάνει λόγο πως οι ποδοσφαιριστές τους θα ... «φύτευαν στο ξερό του Αιγάλεω το τριφύλλι»...)

Το Αιγάλεω όμως είχε πλέον πεισμώσει, αποφασισμένο να κερδίσει επιτέλους έναν βαθμό (και) εκτός έδρας. Και πραγματικά στις 15 Απριλίου η έκπληξη έγινε!  Παρά το ότι βρέθηκε πίσω στο σκορ ύστερα από ένα γκολ που σημείωσε στο α΄ ημίχρονο ο Οσκάρ Αλβαρέζ, το «Σίτι» πέτυχε την ισοφάριση στο ξεκίνημα της επανάληψης (51’) με σουτ του Χατζησκουλίδη, που «πάγωσε» τις εξέδρες! Το σκορ δεν άλλαξε έως τη λήξη και η νέα επιτυχία πανηγυρίσθηκε έξαλλα εντός και εκτός γηπέδου. Τρεις μέρες αργότερα (Μεγάλη Τετάρτη 18 Απριλίου) το Αιγάλεω υποδέχτηκε σε φιλικό αγώνα τον Ακράτητο Καμινίων νικώντας τον με σκορ 8-1, αλλά η ευχάριστη είδηση ήταν άλλη: Ύστερα από οκτώ ολόκληρους μήνες απουσίας λόγω τραυματισμού, ο γκολκίπερ Μιχάλης Μυλωνάς επέστρεφε στην ενεργό δράση!

Το πρωτάθλημα συνεχίσθηκε την Τετάρτη του Πάσχα (25 Απριλίου) όταν η ομάδα υποδέχθηκε την Καστοριά, με την οποία υπήρχαν αρκετά «προηγούμενα» από την περασμένη περίοδο. Μπροστά στο φανατισμένο Αιγαλιώτικο κοινό, υπό τις παροτρύνσεις ακόμη και του εκφωνητή του γηπέδου Κώστα Πετσόγλου (!) οι παίκτες του Μαρκόπουλου λύγισαν τους αντιπάλους τους (που είχαν προηγηθεί στο πρώτο ημίχρονο με 1-0 από γκολ του Σταυρίδη), κερδίζοντας ακόμη δυο πολύτιμους βαθμούς χάρις σε ένα εύστοχο πέναλτι του Πηγαδίτη (τον καταλογισμό του οποίου -από το διαιτητή Λαμπρόπουλο- αμφισβήτησαν έντονα οι φιλοξενούμενοι και για τον ίδιο λόγο αμέσως μετά τη λήξη αποβλήθηκε ο τερματοφύλακάς τους, Νίκος Σαργκάνης) και ένα κοντινό πλασέ του Λαλούση, τρία λεπτά πριν το τέλος της δραματικής αναμέτρησης (87’).

Την επόμενη Κυριακή (29 Απριλίου) δεν έγιναν αγώνες στην Α΄ Εθνική λόγω του επικείμενου κρίσιμου παιχνιδιού της Εθνικής Ομάδας με την Ουγγαρία στη Βουδαπέστη, για τα προκριματικά του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης 1980. Έγιναν όμως στις 6 Μαΐου, όταν το Αιγάλεω «εξεστράτευσε» στη Ρόδο και πέτυχε –απέναντι στην τοπική ομάδα- να αποσπάσει το δεύτερο εκτός έδρας βαθμό του (1-1) παίζοντας καλό ποδόσφαιρο και χάρις σε ένα τέρμα του Χατζησκουλίδη, ο οποίος ισοφάρισε στο ξεκίνημα του β΄ημιχρόνου.

Στις 9 Μαΐου του 1959 ανακοινώθηκε ότι θα γίνονταν τελικά οι αρχαιρεσίες στις 23 Μαΐου, αφού την ίδια εκείνη ημέρα θα προηγούνταν η γενική εκλογοαπολογιστική συνέλευση των μελών του Ομίλου.

Η εξαιρετική πορεία του Αιγάλεω είχε και συνέχεια μια εβδομάδα αργότερα (Κυριακή 13 Μαίου) όταν το «Σίτι» υπέταξε εντός έδρας -πολύ δύσκολα όμως- τον ουραγό Πανσερραϊκό με σκορ 3-2, κάνοντας το λάθος να υποτιμήσει τον αντίπαλό του, ευτυχώς δίχως συνέπειες.

Πλέον απέμεναν μόλις τρία παιχνίδια και το Αιγάλεω είχε αγγίξει το θαύμα, παραμένοντας αήττητο για 6 συνεχόμενες αγωνιστικές. Έχοντας τώρα αφήσει την Παναχαϊκή πίσω του -με τρεις βαθμούς λιγότερους- στην πρό-τελευταία θέση, χρειαζόταν ακόμη μια νίκη για να «κλειδώσει» την παραμονή του. Μάλιστα από την Πέμπτη 3 Μαΐου είχε ανακοινωθεί ότι το δημοτικό γήπεδο Αιγάλεω θα «έκλεινε» τον επόμενο μήνα, λόγω της έναρξης έργων για την τοποθέτηση χλοοτάπητα, όπως ήταν απαραίτητο προκειμένου να διεξάγονται σε αυτό οι αγώνες του επικείμενου, πρώτου Επαγγελματικού Πρωταθλήματος.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)