Δημοτικές Εκλογές 2006

(Από το βιβλίο "Το Αλφαβητάρι του Αιγάλεω, μια πόλη, μια ιστορία", 2011)

 

Οι δημοτικές εκλογές του 2006 ανήκουν στο παρελθόν. Ένα χρόνο μετά, επιχειρούμε τη δημόσια διατύπωση κάποιων θέσεων και επισημάνσεων, σχετικά με τα αποτελέσματα στην πόλη μας.

Ως γνωστόν, ο πληθωρικός Δημήτρης Καλογερόπουλος (φωτό)συγκεντρώνοντας ποσοστό ψήφων άνω του 42%, εξασφάλισε από την πρώτη μάλιστα Κυριακή, την επανεκλογή του για τον δημαρχιακό «θώκο» του Αιγάλεω.

 Ο επικεφαλής του «Σύγχρονου Ανθρώπινου Αιγάλεω» πέτυχε κατά τη διάρκεια της περασμένης τετραετίας να οικοδομήσει ένα ιδιαίτερα προσφιλές και οικείο στους περισσότερους συνδημότες μας, «λαϊκό» προφίλ.

Και το έκανε απλά, προβάλλοντας την αμεσότητα και τον αυθορμητισμό του, στοιχεία που στάθηκαν από ότι φαίνεται αρκετά για να τον καταστήσουν πολύ αγαπητό στους Αιγαλιώτες (πέραν φυσικά του έργου, το οποίο επί των ημερών του οπωσδήποτε συντελέσθηκε στους διάφορους τομείς δραστηριότητας που σχετίζονται με τη διοίκηση και τη διαχείριση).

Το αποτέλεσμα δεν ξενίζει. Διανύουμε ως κοινωνία μια παρατεταμένη περίοδο σχετικής χαλαρότητας και συμβιβασμού, όπου -παρά τα μεγάλα προβλήματα- σπανίζουν οι τολμηρές προτάσεις, οι αληθινές ρήξεις και οι ριζοσπαστικές τομές.

Ο νυν δήμαρχος φροντίζει να μη κακοκαρδίσει κανένα. Δεν ενδιαφέρει τους πολλούς τι κάνει, αλλά κυρίως το πως το κάνει. Η πλειονότητα του κόσμου θέλει το δήμαρχο προσιτό, ανοιχτόκαρδο, γελαστό και γαλαντόμο, τουλάχιστον στα λόγια.

Εάν τα έχει αυτά τα στοιχεία, τότε συγκεντρώνει γύρω του θετική ενέργεια, ικανή και απαραίτητη στις μέρες μας για την έξωθεν καλή μαρτυρία

Ο κ. Δημήτρης Καλογερόπουλος διέθετε και ένα επιπλέον προνόμιο. Ήταν ο δήμαρχος ήδη στην πόλη και είχε την ευχέρεια να προβάλει με πειστικό τρόπο την προσφορά του.

Όμως, χρήσιμο είναι να μην παραλειφθεί η αναφορά μας και στους υπόλοιπους διεκδικητές. Ποιοι στάθηκαν απέναντι στον κ. Καλογερόπουλο, με στόχο να του αποσπάσουν τα ηνία;

 Πρώτος απ’ όλους ο σχεδόν «άγνωστος» υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Χρήστος Καρδαράς, ατυχώς για αυτόν, δε διέθετε ούτε τον απαιτούμενο χρόνο, ούτε τις ευκαιρίες να καταστήσει εγκαίρως γνωστές τις θέσεις του στο Αιγαλιώτικο κοινό. Προβλήθηκε στην κυριολεξία την τελευταία στιγμή και έπειτα από σπασμωδικές κινήσεις του πολιτικού χώρου που τον επέλεξε. Δεν είναι επομένως απορίας άξιον το μικρό σχετικά ποσοστό που εξασφάλισε.

Από την άλλη, ο κατά το παρελθόν και επί τρεις τετραετίες δήμαρχος Αιγάλεω κ. Γιάννης Μυστακόπουλος φαινόταν (όπως αποδείχθηκε) να έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του. Πέρα από τον οφειλόμενο σεβασμό που δικαιούται, εμφανίσθηκε αδύναμος να συσπειρώσει γύρω του το σύνολο των παλαιότερων υποστηρικτών του και, μοιραία, έμεινε πολύ μακριά από προηγούμενες εκλογικές του εμφανίσεις.

 Τέλος, ο Γιώτης Σαντζαρίδης, εγκλωβισμένος από τις πολιτικές αγκυλώσεις που ταλανίζουν το εκλογικό σώμα εδώ και δεκαετίες, δεν κατόρθωσε κάτι παραπάνω από το ν’ ανεβάσει ελαφρά το ποσοστό του, πλησιάζοντας έτσι στο 10%.

Συμπερασματικά, ο κ. Καλογερόπουλος εξελέγη όχι διότι ο πολιτικός χώρος απ’ τον οποίο προέρχεται απέκτησε ξαφνικά την πλήρη αποδοχή των Αιγαλεωτών. Τουναντίον, στην πόλη μας παραδοσιακά προηγείται το ΠΑΣΟΚ, ακολουθούμενο από την Αριστερά. Εξελέγη διότι (ελλείψει ικανότερου διεκδικητή) προέβαλε στα μάτια των περισσοτέρων ως η μόνη αξιόπιστη και δοκιμασμένη λύση.

Και αυτό είναι που (ίσως) θα έπρεπε να προβληματίζει τους υπολοίπους...