(Αφιέρωμα:
Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)
Γεννημένος στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, ξεκίνησε το
ποδόσφαιρο στον ερασιτεχνικό σύλλογο του Πλάτωνα Αθηνών, από όπου και
μεταγράφηκε στο Αιγάλεω το καλοκαίρι του 1971.
Το «Σίτι» εκείνη την εποχή διένυε τη «χρυσή» περίοδο της
αγωνιστικής του παρουσίας, καθώς μόλις είχε καταφέρει να φθάσει στην κορυφαία
διάκριση της ιστορίας του με την κατάληψη της 4ης θέσης στο
πρωτάθλημα Α’ Εθνικής της περιόδου 1970-71.
Στην ομάδα τότε, έπαιζαν «ιερά τέρατα» του Αιγαλιώτικου
ποδοσφαίρου όπως οι Λευτέρης Πουπάκης, Τάκης Ντουντούμης, Ζαχαρίας Λυκουρίνος,
Τάκης Μαρκόπουλος, Μήτσος Εξωμανίδης, Βαγγέλης Γρίμμας, Γιάννης Χρυσοστόμου,
Μπάμπης Σταυρόπουλος, Γιώργος Γιαννακόπουλος, Πρόδρομος Κυριακίδης, Τάκης
Τσαλαμάγκας, Νίκος Τσιαμπουρής, Άρης Δαμιανίδης (στο ξεκίνημά του), Χρήστος
Ζαντέρογλου, Δημήτρης Λάρδας, Βαγγέλης Αγγελής κ.α.
Ο νεαρός Φραγκίσκος, που αγωνιζόταν ως ακραίος αμυντικός
αλλά και σαν αμυντικός μέσος, κέρδισε άμεσα την εκτίμηση των συμπαικτών του
αλλά και του τότε τεχνικού του συλλόγου Μαγιάρου Ντέζο Μπούτζακ (που είχε
διαδεχθεί το Γιουγκοσλάβου Αλέξι Πέτροβιτς) ο οποίος και τον μονιμοποίησε στην
βασική ενδεκάδα.
Για τα επόμενα ένδεκα συναπτά έτη, ο Μαρτίνος θα αποτελέσει τρανό
παράδειγμα συνέπειας, πάθους και πιστής προσήλωσης στην ομάδα, είτε αυτή
αγωνιζόταν στην πρώτη είτε στη δεύτερη Εθνική κατηγορία. Μόνο έκπληξη δεν
αποτελεί το γεγονός ότι ξεπέρασε τις 300 συμμετοχές σε επίσημα παιχνίδια
πρωταθλήματος και αναδείχθηκε έτσι στον δεύτερο πιο «πιστό» παίκτη όλων των
εποχών του συλλόγου, μετά το Δημήτρη Πηγαδίτη.
Αποτέλεσε τον άξιο διάδοχο του Γιώργου Γιαννακόπουλου, αφού
καθιερώθηκε στη συνείδηση των φιλάθλων ως ένας σκληροτράχηλος και πείσμων
«κόφτης» που «έβγαζε το λάδι» στους αντίπαλους μέσους και ταυτόχρονα
δημιουργούσε στους συμπαίκτες του όλες τις προϋποθέσεις για την σωστή ανάπτυξη
της ομάδας στον αγωνιστικό χώρο.
Παράλληλα οι οπαδοί του «Σίτι», στους οποίους ήταν ιδιαίτερα
αγαπητός, τον επευφημούσαν για την κλειστή επιτόπια αριστερή του ντρίπλα, το
περίφημο «γαλλικό» κόλπο που συχνά εφάρμοζε αιφνιδιάζοντας τους αντιπάλους.
Το Μαρτίνο θα αντικαθιστούσε για τα επόμενα χρόνια ο μέσος
Δαυϊδ Μαύρος που αποκτήθηκε το καλοκαίρι του 1982 από τον Ηλυσιακό.
Έξι αγωνιστικές πριν το τέλος, οι δυο ομάδες αναμετρήθηκαν
σε ένα πολύ επεισοδιακό όσο και συγκλονιστικό ντέρμπι στο γήπεδο της πόλης μας
και το Αιγάλεω κατάφερε, με επική προσπάθεια στα τελευταία λεπτά, να
επικρατήσει με 3-2.
Όμως, η απώλεια του Μαρτίνου από την κρίσιμη συνέχεια ήταν
καθοριστική.
Ο Φραγκίσκος δεν είχε καταφέρει να συγκρατήσει τον εκνευρισμό
του, αφού ο Γεωργαλής των Ροδίων τον έφτυνε και τον προκαλούσε καθ’ όλη τη
διάρκεια του αγώνα, με αποτέλεσμα οι δυο παίκτες (δίκαια) να αποβληθούν.
Ο «Φράγκος» τιμωρήθηκε τότε με αποκλεισμό έξι αγωνιστικών (ο
Γεωργαλής, ως αρχηγός της Ρόδου «έφαγε» οκτώ) και έχασε δυστυχώς την ευκαιρία
να συμμετάσχει στον αγώνα κατάταξης της 7ης Ιουνίου του 1981 στο
γήπεδο του ΟΦΗ, όπου οι Ροδίτες νίκησαν με 1-0 στην παράταση, κερδίζοντας τον
τίτλο και την άνοδο.
Αν όμως ο Μαρτίνος είχε παίξει σε εκείνο το αλησμόνητο ματς,
τα πράγματα θα ήταν πιστεύουμε πολύ διαφορετικά…
Στο Αιγάλεω αγωνίσθηκε, για ένα μικρότερο διάστημα και ο
αδελφός του, Μανώλης Μαρτίνος.
Περίοδος-Κατηγορία-Συμμετοχές-Γκολ
1971-72 Α’ Εθνική 23
–
1972-73 Α’ Εθνική 30
–
1973-74 Α’ Εθνική 14
–
1974-75 Α΄ Εθνική 30
2
1975-76 Β’ Εθνική 32
1
1976-77 Β’ Εθνική 31
–
1977-78 Α’ Εθνική 30
1
1978-79 Α’ Εθνική 30
–
1979-80 Β’ Εθνική 28
–
1980-81 Β’ Εθνική 30
1
1981-82 Β’ Εθνική 25
–
ΣΥΝΟΛΑ
(11 έτη) 303 5
Πηγή (“Copyright”): Νίκος Δημ. Νικολαΐδης, «50
Χρόνια Αιγάλεω» (1998)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου