Η Οδοντιατρική Σχολή Πρωταθλήτρια!

Τα μέλη της ποδοσφαιρικής ομάδας της Οδοντιατρικής Σχολής της Αθήνας, που κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα της σεζόν 1987-88. Το στιγμιότυπο έχει ληφθεί ακριβώς μετά από τη βράβευσή τους, που έγινε στην κεντρική αίθουσα τελετών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Παρασκευή 27 Απριλίου 2012

Η ιστορία της ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (μέρος Β΄)

(γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Ωστόσο, το πρώτο επίσημο παιχνίδι της Εθνικής Ελλάδας που αναγνωρίζει η FIFA και έχει καταγράψει στα αρχεία της είναι το ματς Σουηδία-Ελλάς 9-0 (ημίχρονο 6-0) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας, στις 28 Αυγούστου του 1920.

Στην ελληνική αποστολή μετείχαν και Σμυρνιοί ποδοσφαιριστές, καθώς η περιοχή της Ιωνίας είχε τότε καταληφθεί από τον ελληνικό στρατό και ενσωματωθεί (προσωρινά) στον εθνικό κορμό. Μετά από ένα ιδιαίτερα κοπιαστικό ταξίδι με ατμόπλοιο (Πειραιάς-Μασσαλία) αλλά και με τρένο (μέσω Παρισιού και Βρυξελλών), η ομάδα έφθασε στον προορισμό της, έπειτα από έξι ολόκληρες ημέρες! Βέβαια οι παίκτες «αποζημιώθηκαν», καθώς για πρώτη φορά στα χρονικά θα αγωνίζονταν σε στάδιο με χλοοτάπητα, μια πρωτόγνωρη για αυτούς εμπειρία. Επιπλέον, οι διεθνείς μας εντυπωσιάσθηκαν και από τις εξαιρετικές αθλητικές υποδομές, που αντίκρισαν. Όσον αφορά στο αγωνιστικό μέρος, η Ελλάδα δέχθηκε το πρώτο γκολ μόλις στο 4ο λεπτό, ενώ στο 31’ το σκορ ήταν ήδη 6-0 ! «Δήμιος» για την Εθνική μας αναδείχθηκε ο σπουδαίος γκολτζής Χέρμπερτ Κάρλσον που σκόραρε σε βάρος μας πέντε τέρματα.

Γεώργιος Καλαφάτης
Στα «ελαφρυντικά» της εκτεταμένης ήττας περιλαμβάνεται ο τραυματισμός και η αποχώρηση του Νίκου Καλούδη (της Πειραϊκής Ένωσης) στα πρώτα λεπτά της αναμέτρησης (δεν επιτρέπονταν εκείνη την εποχή αλλαγές), ενώ οι υπόλοιποι που έπαιξαν ήταν οι  Αντώνης Φωτιάδης (Πανιωνίου Γ.Σ.Σ.), Αγαμέμνων Γκίλης (Πανιωνίου), Δημήτριος Γιώτης (Απόλλωνα Σμύρνης), Απόστολος Νικολαΐδης (Πανελληνίου Ποδοσφαιρικού Αθλητικού ομίλου-Π.Π.Α.Ο., ο μετέπειτα Παναθηναϊκός Α.Ο.-Π.Α.Ο.), Χρήστος Πέππας (Πειραϊκής Ένωσης), Γιώργος Καλαφάτης (αρχηγός, Π.Π.Α.Ο.), Γιάννης Ανδριανόπουλος (Πειραϊκής Ένωσης), Θεόδωρος Νικολαΐδης (Π.Σ. Γουδίου), Γιώργος Χατζηανδρέου (Πειραϊκού Συνδέσμου, ο μετέπειτα Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.) και Θεόδωρος Δημητρίου (Πανιωνίου).
Αναπληρωματικοί ήταν οι Γιώργος Ανδριανόπουλος (Πειραϊκού Συνδέσμου), Σωτήρης Δεσποτόπουλος (Πανιωνίου), Δημήτρης Δεμερτζής (Π.Π.Α.Ο.), Ιωάννης Σταυρόπουλος (Π.Π.Α.Ο.) και Βασίλης Σάμιος (Απόλλωνα). Μεγάλη απώλεια ήταν και η απουσία του πολυσύνθετου μέσου Λουκά Πανουργιά (Π.Π.Α.Ο.), ο οποίος δυστυχώς τραυματίσθηκε σε προπόνηση της Εθνικής και έμεινε εκτός αποστολής.

(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

Η ιστορία της ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ποδοσφαίρου


(Γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)
Το «Καλλιμάρμαρο» Παναθηναϊκό Στάδιο, ένα πραγματικό στολίδι της Αθήνας, έργο της αρχαιότητας που αναστηλώθηκε λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους.
Απέναντι του δεσπόζουν ο υπέροχος Καρυοθραύστης…

…και ο δισκοβόλος του Μύρωνος, δυο δημιουργίες που παραπέμπουν στην Κλασσική Ελλάδα.

Πολύ κοντά, κρυμμένο μέσα στα δένδρα του «Ζαππείου» υπάρχει ένα από τα παλαιότερα γυμναστήρια της πρωτεύουσας…

…αφιερωμένο στη μνήμη ενός ανθρώπου ο οποίος οραματίσθηκε κάτι σπουδαίο.

Ο Ανδρέας Φωκιανός έδωσε πραγματική «μάχη» για την εισαγωγή του μαθήματος της γυμναστικής στα ελληνικά σχολεία μια εποχή άκρατου συντηρητισμού, όπως ήταν τα τέλη του 19ου αιώνα.

Τη χρονιά που «έφυγε», διοργανώθηκαν εδώ οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες των σύγχρονων καιρών, ύστερα από πρωτοβουλία του γάλλου Πιέρ Ντε Κουμπερτέν και του έλληνα Δημήτριου Βικέλλα.

Ο έλληνας Σπύρος Λούης, ένας γαλατάς από το Μαρούσι, δοξάστηκε στο «Μαραθώνιο δρόμο»!

Το σπορ του ποδοσφαίρου είχε γεννηθεί στην Αγγλία προς τα τέλη του 19ου αιώνα, αλλά στην Ελλάδα άργησε πολύ να εμφανιστεί, παρά το ότι δεν ήταν άγνωστο στους αρχαίους μας προγόνους, που έπαιζαν τον "Επίσκυρο".

Με την ευκαιρία της 1ης Ολυμπιάδας (1896), η πλειονότητα των ελλήνων φιλάθλων θα άκουγε για πρώτη φορά σχετικά με ένα καινούριο άθλημα, το οποίο είχε συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα των Αγώνων. Το ονόμαζαν ποδόσφαιρο, ωστόσο καμία χώρα από τις συμμετέχουσες δεν έστειλε στην Αθήνα αντιπροσωπευτική ομάδα. Απλά, αυτό που έγινε ήταν να δοθούν μερικοί αγώνες επίδειξης.

Ένα χρόνο πριν (1895), ο ομογενής Ανδρέας Βλαστός είχε μεταφράσει τους κανόνες του αθλήματος, από τα αγγλικά στα ελληνικά.

Και δυο χρόνια μετά (1898), ο ιδεολόγος πρωτογυμναστής Ιωάννης Χρυσάφης πρόσφερε την πρώτη επίσημη ολοκληρωμένη μετάφραση των ποδοσφαιρικών κανονισμών που μάλιστα τυπώθηκαν και σε ειδικό φυλλάδιο.

Την αυγή του εικοστού αιώνα (1903), ήρθε από την Ελβετία ο τερματοφύλακας της ποδοσφαιρικής ομάδας της Σερβέτ Γενεύης Παναγής Βρυώνης. Μαζί του, έφερε πολλές μπάλες ποδοσφαίρου αλλά και …σαμπρέλες! 

Με μια παρέα φίλων του, αθλητών του Εθνικού Γ.Σ., «στρατοπέδευσαν» στα Ιλίσια και άρχισε να τους διδάσκει το σπορ.

Οι αθλητές του Εθνικού ωστόσο, σύντομα επεδίωξαν να τους επιτραπεί η χρήση των εγκαταστάσεων του συλλόγου τους που βρίσκονταν (και εξακολουθούν έως σήμερα) απέναντι από το Ζάππειο, για να παίζουν ποδόσφαιρο. Αυτό προκάλεσε εντάσεις και συνεχείς μικρό-καυγάδες με τους συναθλητές τους του στίβου που απεχθάνονταν το νέο άθλημα, διότι, όπως υποστήριζαν, τους δημιουργούσε προβλήματα στις προπονήσεις τους.

Οι συνεχείς προστριβές, οι ζημιές που προκαλούνταν από τις …κλωτσοπατινάδες (σπάσιμο τζαμιών κ.λ.π.) είχαν φέρει σε αδιέξοδο το διευθυντή του γυμναστηρίου. Τελικά οι φίλοι του Βρυώνη αυτονομήθηκαν με τη δημιουργία του «Ποδοσφαιρικού Συλλόγου Γουδί» (1906) και ο διευθυντής φέρεται να αναφώνησε με ανακούφιση: «Επιτέλους, ξεφορτωθήκαμε τα παλιόπαιδα!»

Βέβαια, είχαν προηγηθεί αρκετές περιοχές -εκτός της τότε ελεύθερης Ελλάδας- που ήδη καλλιεργούσαν το άθλημα. Στη Θεσσαλονίκη υπήρχε η θρυλική «Ουνιόν Σπορτίβ», στελεχωμένη κυρίως από ξένους παίκτες. Στην Κωνσταντινούπολη ήκμαζαν ο «Ήφαιστος» και το «Πέρα Κλουμπ», ενώ στη Σμύρνη ο «Απόλλων Γ.Σ.» και ο «Πανιώνιος Γ.Σ.».

Το 1906 διεξήχθησαν οι πρώτοι «Πανελλήνιοι» αγώνες ποδοσφαίρου, κάτι σαν …πρωτάθλημα. Τον τίτλο κατέκτησε ο Εθνικός Γ.Σ. που νίκησε με σκορ 3-0 τον Πανελλήνιο Γ.Σ.

Στη «Μεσοολυμπιάδα» της Αθήνας (επισήμως «Διεθνείς Αγώνες της πόλεως των Αθηνών»), την ίδια χρονιά, εμφανίσθηκε η αποστολή της Δανίας με την ποδοσφαιρική της ομάδα. Εκπροσώπους «μεικτών» ομάδων -υποδούλων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία- έστειλαν οι πόλεις της Σμύρνης και της Θεσσαλονίκης («Όμιλος Φιλόμουσων»).  Ομάδα όμως, την πρώτη στα χρονικά με ελληνικά χρώματα, κατέβασε και η Αθήνα, που αφού πρώτα νίκησε με 6-0 τη Θεσσαλονίκη στο ποδηλατοδρόμιο του Φαλήρου, ηττήθηκε άδοξα από τους σκανδιναβούς με το βαρύτατο 9-0 (!) Μάλιστα όλα τα γκολ σημειώθηκαν στο πρώτο ημίχρονο και οι έλληνες παίκτες (προκειμένου να γλυτώσουν περαιτέρω διασυρμό) δεν εμφανίσθηκαν στην επανάληψη… Την ομάδα αποτελούσαν βασικά αθλητές στίβου. Ήσαν οι Δεκαβάλλας, Γ. Μερκούρης, Π. Μπότασης, Γερουτάκης, Γρ. Βρυώνης, Συριώτης, Καλαφάτης, Θ. Νικολαΐδης, Π. Βρυώνης (προπονητής), Κ. Μπότασης και Γεωργιάδης.

Στη συνέχεια, η Αθήνα αποσύρθηκε από το τουρνουά. Φαίνεται πως η απογοήτευση από εκείνη τη συντριβή, λειτούργησε αποτρεπτικά. Κάτι οι πολιτικές εξελίξεις (επανάσταση στο Γουδί, ερχομός Ελευθέριου Βενιζέλου), κάτι οι μακροχρόνιες πολεμικές περιπέτειες της χώρας μας (Βαλκανικοί πόλεμοι  1912-13, Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος 1914-18) έφεραν πίσω τα αθλητικά μας πράγματα. Το σπορ του ποδοσφαίρου σχεδόν …ξεχάστηκε.
Ωστόσο, σύντομα θα παρουσιαζόταν η ευκαιρία για τη συγκρότησης της πρώτης Εθνικής μας ομάδας. Με την ευκαιρία των διασυμμαχικών αγώνων του Παρισιού (1919) όπου είχαν δικαίωμα συμμετοχής οι νικήτριες χώρες του μεγάλου πολέμου,  ταξίδεψαν στη γαλλική πρωτεύουσα οι Δ. Δεμερτζής, Λ. Πανουργιάς, Ησ. Ησαΐας, Κ. Δεμερτζής, Γ. Χατζηανδρέου, Γ. Καλαφάτης (προπονητής), Δ. Καστρίτσης, Αλ. Παπαθανασίου, Ι. Σταυρόπουλος, Ιωσ. Τερεζάκης, Γ. Βραχόπουλος, Ε. Κουρέντης, Βρ. Βρανόπουλος, Λ. Τραγάνος, Γ. Πρωτόπουλος, Σ. Κοτρώτσος, Β. Λιόντας και Π. Σαριδάκης. Επρόκειτο ουσιαστικά για μια «Εθνική» ομάδα Ενόπλων που είχε την τύχη να αγωνισθεί στο περίφημο στάδιο «Στρατηγός Τζον Γιόζεφ Πέρσινγκ» και να τη διαιτητεύσουν κορυφαίοι ευρωπαίοι ρέφερι της εποχής. Τα αποτελέσματα που φέραμε ήταν νίκες επί της Σερβίας με 5-1 και της Ρουμανίας με 3-2 και ήττες από την Ιταλία (2-5) και τη γηπεδούχο Γαλλία με το εφιαλτικό 11-0!
(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

Το ΑΘΛΟΜΕΤΡΟ του Αιγάλεω μεταφέρθηκε στο facebook!

Από σήμερα, Σάββατο 7 Απριλίου 2012 και εντεύθεν, θα μας βρίσκετε αποκλειστικά στην παρακάτω διεύθυνση του Facebook, προκειμένου να υπάρχει αμεσότερη επαφή και επικοινωνία μεταξύ μας.



Αθλόμετρο του Αιγάλεω

http://www.facebook.com/#!/groups/260750633993853/

Παρασκευή 6 Απριλίου 2012

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Τον έστειλε για ...Αγροτικό!

Ο Γιώργος Πανταζής
(σήμερα)
Στις 6 Απριλίου του 1986 το Αιγάλεω συνέτριψε με σκορ 7-0 εντός έδρας τον Αγροτικό Αστέρα για την 29η αγωνιστική του πρωταθλήματος Β’ Εθνικής κατηγορίας, χάρις σε γκολ που πέτυχαν οι Πανταζής (3), Δημήτρης Πιστόλης (2), Μανδραφλής και ένα αυτογκόλ.

Πέμπτη 5 Απριλίου 2012

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Εξάρα στο «φονέα»!

Στις 5 Απριλίου του 1981 το Αιγάλεω διέσυρε εντός έδρας με σκορ 6-0 το Φωστήρα για την 31η αγωνιστική του πρωταθλήματος Νότιου Ομίλου στη Β’ Εθνική κατηγορία, χάρις σε γκολ που σημείωσαν οι Χατζησκουλίδης-Κατσικογιάννης (από δύο), Τσίκας και Λαλούσης.

Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Υπέταξε το δικέφαλο του βορρά!

Στις 4 Απριλίου του 1971 το Αιγάλεω νίκησε εντός έδρας με σκορ 1-0 τον ΠΑΟΚ για την 26η αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής κατηγορίας, χάρις σε γκολ του Χρήστου Ζαντέρογλου.

Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Μορφές του Αιγάλεω Α.Ο.: Δημήτρης Παπαϊωάννου

Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου με τους συμπαίκτες του
στο Αιγάλεω, το 1980
(πηγή: facebook/σελίδα Δημ. Παπαϊωάννου)
Ένας από τους πιο ταλαντούχους οπισθοφύλακες που ανέδειξε το Αιγαλιώτικο ποδόσφαιρο είναι ο παλαίμαχος -πλέον- ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής ποδοσφαίρου Δημήτρης Παπαϊωάννου.

Γεννημένος στις 28 Αυγούστου του 1957 στην πόλη μας, ο Δημήτρης γρήγορα έδειξε ότι θα ήταν ιδιαίτερο παιδί. Μαζί με τον κολλητό του φίλο Τάκη Κατσικογιάννη γράφτηκαν στους ερασιτέχνες του Αιγάλεω Α.Ο., αφού όνειρό τους ήταν να παίξουν κάποτε μαζί στην πρώτη ομάδα του "Σίτι", όπως και έγινε.

Το 1976, σε ηλικία μόλις 19 ετών ο Παπαϊωάννου προωθείται στους επαγγελματίες, αγωνίζεται στους 35 από τους 38 αγώνες της χρονιάς και κατακτά το πρωτάθλημα του Νοτίου Ομίλου στη Β΄Εθνική!

Ακολουθεί το ντεμπούτο του στην Α΄ Εθνική Κατηγορία (1977-78) όπου επί Μπέλλα Πάλφυ (ο οποίος έδινε μεγάλη σημασία στους νεαρούς παίκτες) θα είναι αναντικατάστατος, χάνοντας μόνο την αναμέτρηση Καστοριάς-Αιγάλεω, λόγω απεργίας του ΠΣΑΠ.

Ξεκινάει βασικός και το 1978-79, έτοιμος να ανοίξει τα φτερά του για τις Εθνικές Ομάδες, αφού το όνομά του αναγνωρίζεται πλέον πανελληνίως. Εκεί όμως, πάνω στο κορυφαίο ανέβασμα της πορείας του, έρχεται ο τραυματισμός, την 3η αγωνιστική της σεζόν στον αγώνα ΠΑΟΚ-Αιγάλεω (4-0) του γηπέδου Τούμπας. Σφίγγει τα δόντια και σε λιγότερο από 2 μήνες επιστρέφει στη βασική ενδεκάδα, καθώς η ομάδα -που δίνει τώρα σκληρό αγώνα παραμονής στην κατηγορία- έχει ανάγκη όλα τα ικανά της στελέχη.

Στα μισά της περιόδου αναλαμβάνει προπονητής ο Τάκης Μαρκόπουλος, που προσπαθεί φιλότιμα και φέρνει το Αιγάλεω κοντά στην πηγή. Μάταια όμως, ο σκληρός Θεός του ποδοσφαίρου κλείνει το μάτι του πρόστυχα στην Παναχαϊκή και αφήνει τους δικούς μας με την πίκρα του υποβιβασμού...

Τα επόμενα τρία χρόνια ο Δημήτρης συνεχίζει με μέσο όρο τις 24 παρουσίες ανά χρονιά και πραγματικά δίνει κάθε ικμάδα του για την επιστροφή του συλλόγου στην κορυφαία κατηγορία. Στο μπαράζ του 1981 στην Κρήτη με αντίπαλο τη Ρόδο είναι βασικός, όπως και ο παιδικός του φίλος. Βλέπουν με οδύνη (ο Τάκης από τον πάγκο, καθώς τραυματίσθηκε και αποχώρησε στην παράταση) τους αντιπάλους να σκοράρουν στο τέλος και να σαλπάρουν αυτοί για την Α΄ Εθνική.

Το Σεπτέμβρη του 1982 ο Δημήτρης Παπαϊωάννου θα παίξει για πρώτη φορά κόντρα στη μεγάλη του αγάπη σαν παίκτης της Κορίνθου. Ήταν Τετάρτη 15 του μηνός και το πρωτάθλημα ξεκινούσε με ντέρμπι στο Αιγάλεω. Όλοι περίμεναν το Γιωργάκη Αθανασιάδη (που το άστρο του ανέτειλε δυναμικά) να κάνει αγγέλους, αλλά ο Δημήτρης του έκοψε τη φόρα και τον προσγείωσε στα δύσκολα. Τελικό αποτέλεσμα 1-1, που αργότερα άλλαξε σε 2-0 στα χαρτιά (λόγω προβλήματος στο δελτίο του ποδοσφαιριστή Κανέλου) και εκείνος ο βαθμός έστειλε τελικά το "Σίτι" στο Επαγγελματικό Πρωτάθλημα.

Η ποδοσφαιρική ιστορία όμως του Παπαϊωάννου συνεχίζεται σε άλλες πολιτείες. Ήταν γραφτό βέβαια, όπως φάνηκε, το Αιγάλεω να μη μείνει χωρίς Δημήτρη Παπαϊωάννου, αφού τώρα έχει αναδειχτεί εδώ ο νεαρός μεσοεπιθετικός με το ίδιο ονοματεπώνυμο, που οι φίλοι του αποκαλούσαν χαϊδευτικά "το παπί"!

Ο πρεσβύτερος Παπαϊωάνου μένει στην Κόρινθο (και τη Β΄ Εθνική) και το 1983/84, ενώ το 1984/85 παίζει στη Γ΄ Εθνική με τα χρώματα του Φωστήρα. Τη διετία 1986-1987 είναι παίκτης του Εθνικού Αστέρα, ακολουθεί ο Διαγόρας Αιγάλεω (ΕΠΣΑ) με συμπαίκτη το Στέλιο Αναστασιάδη και η Αγία Ελεούσα μαζί με Χατζησκουλίδη και Μαργιόλη, το 1989-90.

Το νήμα της αγωνιστικής του σταδιοδρομίας κάποια στιγμή στερεύει και ο Δημήτρης -που εν τω μεταξύ έχει δημιουργήσει με την αγαπημένη του σύζυγο ένα όμορφο σπιτικό, με βασιλιάδες τα δυο τους βλαστάρια- στρέφεται στην προπονητική. Από τους συλλόγους που εργάσθηκε, σημασία μεγάλη έχει η συμβολή του στο φυτώριο της Ιεράπολης, όπου ξέρω ότι έδωσε και την ψυχή του χωρίς να περιμένει ανταπόδοση!

Παράλληλα, ασχολείται με τα διοικητικά του Συνδέσμου των παλαιμάχων (ΣΥΒΕΠΑΠ), διατελώντας μέλος όλων σχεδόν των ΔΣ ενώ φτάνει και στο αξίωμα του προέδρου. Αναδεικνύει με το χρόνο, σαν το παλαιό κρασί που όσο περνά  ο καιρός αποκτά μεγαλύτερη αξία, και άλλες ενδιαφέρουσες πτυχές του αριστερού από πεποίθηση χαρακτήρα του, όπως η συγγραφική δεινότητα, που προσωπικά δεν κουράζομαι να απολαμβάνω.

Συνέχισε φίλε Δημήτρη, να μας εκπλήσεις ευχάριστα με κάθε σου δραστηριότητα!

Υ.Γ. Όλα τα ανωτέρω στοιχεία τα συνέλεξα μόνος, αφού ο ίδιος, προφανώς από υπερβολική σεμνότητα, αρνήθηκε να μου γνωστοποιήσει οτιδήποτε...

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ: Έπιασε τον «ταύρο» απ’ τα κέρατα!

Στις 3 Απριλίου του 1983 το Αιγάλεω νίκησε στο γήπεδο του Ταύρου με σκορ 2-0 το Φωστήρα για την 29η αγωνιστική του πρωταθλήματος Νότου στη Β’ Εθνική κατηγορία, χάρις σε γκολ του Κώστα Τσίκα και του Χρήστου Χατζησκουλίδη.

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Ούτε με Άγιαξ κέρδισε το "Σίτι"...

Φάση από το παιχνίδι του α΄γύρου
Πηγή:http://sportifico.blogspot.com
(Γράφει ο Χρήστος Κωνσταντακόπουλος)

Η φράση "ιδανικός αυτόχειρας" , ταιριάζει απόλυτα στην ομάδα του Αιγάλεω, όταν παίζει στην έδρα της. Για τρίτο συνεχόμενο παιχνίδι στο δεύτερο γύρο , οι πολυάριθμοι οπαδοί του Σίτυ , έφυγαν πικραμένοι απο το το γήπεδο , μετά το ισόπαλο 1-1 με τον Άγιαξ Ταύρου.


Η ευκολία που οι κυανόλευκοι πετούν βαθμούς φέτος είναι ανεξήγητη και η διοίκηση θα πρέπει να προβληματιστεί.

Για μια ακόμα φορά, όπως έγινε και στη Μύκονο, το Αιγάλεω ισοφαρίστηκε απο ομάδα που έπαιζε με δέκα παίκτες!!!

Στο 27΄ ο Κ. Τεγούσης ανατράπηκε απο δύο αμυντικούς μέσα στην περιοχή , χωρίς να δοθεί το πεντακάθαρο πέναλτυ.

Ωστόσο ο διαιτητής έδειξε την άσπρη βούλα στο 36΄ σε ανατροπή του Μαστραντώνη και μαζί κόκκινη στον Ψυχουντάκη , ως τελευταίος παίκτης. Το πέναλτυ χτύπησε εύστοχα ο Τζανετάκος κάνοντας το 1-0 .

Με την έναρξη του β΄ μέρους ( 47΄) ο Κατίδης με έξυπνο πλασσέ ισοφάρισε σε 1-1.

Απο κεί και πέρα το Αιγάλεω έπαιξε στην κυριολεξία μονότερμα τον Άγιαξ , που φάνηκε καθαρά ότι επεδίωκε την ισοπαλία. Κέρδισε πάνω απο δέκα κόρνερ - ορισμένες φορές και συνεχόμενα- , όμως και άστοχο ήταν και ανορθόδοξα κυνηγούσε το γκόλ. Να πούμε πως ο Άγιαξ αδίκησε τον εαυτό του , με το κατενάτσιο που έπαιξε.

Στο 67΄ γυριστό σούτ του Παπαδόπουλου , έδιωξε με υπερένταση ο Τσαϊλάκης, στο 81΄ κεφαλιά του Στριμμένου , έφυγε μόλις άουτ, ενώ την ίδια τύχη είχε δυνατό σούτ του Π. Κωνσταντόπουλου στο 87΄

Ο διαιτητής Ανούσος ,ελέγχεται για τη φάση του πέναλτυ και άλλα μικρολάθη, ενω δεν τα πήγαν καλά οι επόπτες Παλαμίδας και Μήτρης, που έδειξε οφσάιντ απο κόρνερ!!!

ΑΙΓΑΛΕΩ Κουρεπίνης, Ζαφειράτος, Παπαδόπουλος, Α. Τεγούσης, Στριμμένος, Π. Κωνσταντόπουλος, Τσιρογιάννης, Κ. Κωνσταντόπουλος, ( 69΄ Σιδέρης), Μαστραντώνης, Τζανετάκος, Κ.Τεγούσης

ΑΓΙΑΞ Τσαϊλάκης, Γουσούλης,Πατέλης, Πέττας, Ψυχουντάκης, Κωτσιόπουλος, Κατίδης, Φύτρος( 63΄ Γιάκαλος), Ρούσσης( 86΄Σερδενές), Τζανέτος( 40΄ Θεοφάνους), Χαλίλι.

Πρωτοπόροι Έλληνες Οικολόγοι

  Άγις Θέρος (εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 22.4.1961) ( Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης ) Τα σημερινά προβλήματα της μόλυνσης του περιβάλλοντος (τρύπα τ...