Βίκτωρ Μητρόπουλος

Γεννημένος στο Αιγάλεω στα μέσα της δεκαετίας του 1940, μορφωμένος (με πτυχίο μηχανολόγου του Πολυτεχνείου), ευφραδής, ιδιαίτερα εμφανίσιμος και λάτρης των ωραίων γυναικών που σπάνια απουσίαζαν από το πλευρό του, αλλά και ένας γνωστός «μπον βιβέρ» που διέμενε στις πολυτελείς «καμπάνες» των ακριβότερων ξενοδοχείων, ο κ. Βίκτωρ Μητρόπουλος έδειξε από πολύ νωρίς πως δεν είχε σκοπό να περάσει απαρατήρητος.

Υπήρξε ο ίδιος ποδοσφαιριστής, ξεκινώντας μάλιστα απ' την ομάδα της πόλης του της οποίας τη φανέλα φόρεσε για πρώτη φορά την περίοδο 1964-65, όταν ο σύλλογος αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής. Με την άμεση επάνοδο του Αιγάλεω στη μεγάλη κατηγορία ο νεαρός Μητρόπουλος τράβηξε το ενδιαφέρον του Παναθηναϊκού, στον οποίο και μετεγγράφηκε το 1966.

Στέλεχος της αποστολής που ταξίδεψε στο Γουέμπλεϊ για τον Τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης το 1971, ο φιλόδοξος Βίκτωρας παρότι ταλαντούχος και ντελικάτος αμυντικός, δεν κατόρθωσε να μονιμοποιηθεί στην ενδεκάδα των «πρασίνων», λόγω της συνύπαρξής του εκεί με πολλούς διάσημους διεθνείς παίκτες.

Το 1972 η καριέρα του στο «τριφύλλι» τερματίσθηκε και εκείνος επέστρεψε στο Αιγάλεω. Έως και το 1975 -που η ομάδα υποβιβάσθηκε- ήταν βασικός και αναντικατάστατος. Όμως, με την έναρξη της επόμενης χρονιάς κάποιοι συμπαίκτες του στράφηκαν εναντίον του και η τότε διοίκηση του κ. Χρήστου Κανελλόπουλου προτίμησε να τον τον αποδεσμεύσει.
Ο Μητρόπουλος βρήκε τότε αγωνιστικό καταφύγιο στον συντοπίτη Ορφέα που έπαιζε στη Β’ Εθνική, αλλά σύντομα, σταμάτησε οριστικά το ποδόσφαιρο καθώς δραστήριος όπως ήταν, είχε βλέψεις να ασχοληθεί με τα διοικητικά του αθλήματος.

Η αρχική ευκαιρία του δόθηκε λίγα χρόνια μετά τη λήξη της ποδοσφαιρικής του σταδιοδρομίας, όταν πέτυχε να εισέλθει στη διοίκηση του Αιγάλεω Α.Ο., το φθινόπωρο του 1981. Η προϊστορία του ως παίκτης του συλλόγου, αλλά και η μόρφωσή του έδειχναν ικανά εχέγγυα για την επιτυχία.

Ωστόσο η συνέχεια υπήρξε ταραχώδης τόσο για τον ίδιο, όσο και για το Αιγάλεω. Το 1982, βασισμένος στους δεσμούς του με την ομάδα του ΠΑΟ επιτυγχάνει να εξασφαλίσει ορισμένους παίκτες ως δανεικούς στην προσπάθεια να ανεβάσει την ομάδα του στην επαγγελματική Α’ Εθνική. Παράλληλα, εκμεταλλεύεται τη φιλία του με τον τότε Γ.Γ.Α. κ. Κίμωνα Κουλούρη, ώστε να πετύχει την έγκριση κονδυλίων για έργα στο Δημοτικό Στάδιο, που θα αναβάθμιζαν τη θέση του συλλόγου. Είναι γνωστό πως ενώ οι δυο άντρες ήταν σχεδόν «κολλητοί», στη συνέχεια κάτι διατάραξε τις σχέσεις τους σε τέτοιο βαθμό, ώστε πολλοί θεώρησαν ότι «τα σπασμένα» θα πλήρωνε σύντομα η ομάδα.

Πραγματικά, ενώ στην αρχή όλα ήταν "μέλι-γάλα" και το Αιγάλεω κέρδισε την επάνοδό του στη μεγάλη κατηγορία, στη συνέχεια και συγκεκριμένα τη σεζόν 1984-85 το Αιγάλεω υπέστη έναν πρωτοφανή αγωνιστικό κατατρεγμό από τη διαιτησία, πίσω από τις ενέργειες της οποίας αρκετοί οπαδοί του «Σίτι» έβλεπαν να κρύβεται η φιγούρα του κ. Κουλούρη. Ιδιαίτερα, αφού στη διαφαινόμενη «κόντρα» μεταξύ τους, ο ισχυρός άνδρας του ΠΑΣΟΚ δεν υπήρξε διόλου ευγενής με τη φράση που του αποδίδεται να έχει εκστομίσει για τον άλλοτε φίλο του, όταν τον αποκάλεσε «άνθρωπο της νύχτας και αεριτζή της ημέρας» σύμφωνα με όσα γράφτηκαν στις εφημερίδες της εποχής.

Το Αιγάλεω πήρε κακήν-κακώς τον κατήφορο, χωρίς ούτε ο Βίκτωρας, ούτε ο λίγα χρόνια μεγαλύτερος αδελφός του Θωμάς, που από ότι έλεγε ο κόσμος ήταν εκείνος που έβαζε τα λεφτά, να μπορούν να εμποδίσουν την πτωτική πορεία. Το 1988 το Αιγάλεω έχει ήδη κατρακυλήσει στη Γ’ Εθνική και κινδυνεύει να πάει και χαμηλότερα.

Τελικά, την άνοιξη του 1995 και ενώ η ομάδα υποβιβάζεται στη Δ' Εθνική ο Μητρόπουλος αναγκάζεται να αποχωρήσει ύστερα από σχεδόν 14 χρόνια, από τα διοικητικά του Αιγάλεω. Ίσως θα έπρεπε να το είχε αποφασίσει νωρίτερα, από το 1986-87 που είχε παραδεχθεί σε συνέντευξή του πως «Το Αιγάλεω νοσεί», όταν η ομάδα διασυρόταν στη διοργάνωση της Β’ Εθνικής, μη συμπληρώνοντας 11άδα και «γκρεμίστηκε» με συνοπτικές διαδικασίες στην τρίτη κατηγορία. Δεν έφυγε όμως ούτε τότε, ούτε 1-2 χρόνια αργότερα, όταν η αυτοκινητοβιομηχανία Citroen είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον για να αποκτήσει τον έλεγχο της ΠΑΕ.

Φαίνεται πως η συνέχεια της πορείας του, ίσως και να υποδηλώνει τους λόγους για εκείνη την επιμονή του. Όταν στα 1995 το Αιγάλεω έπεσε στη Δ’ Εθνική και η ΠΑΕ αυτοδικαίως διαλύθηκε, ο Βίκτωρ Μητρόπουλος επέλεξε να μεταπηδήσει στα διοικητικά της Αναγέννησης Καρδίτσας, όπου ως αντιπρόεδρός της πέτυχε να συνεχίσει να συμμετέχει στο προεδρείο της Ε.Π.Α.Ε. Αλλά και ο Ιωνικός του αείμνηστου Κανελλάκη (με τον οποίο ο Βίκτωρας διατηρούσε μεγάλη φιλία) του έδωσε επίσης τη δυνατότητα να συνεχίσει να προσφέρει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όποτε χρειάσθηκε ανάγκη.

Το προφίλ του δραστήριου εργάτη του αθλήματος που τόσο έντεχνα καλλιεργούσε όλα αυτά τα χρόνια ενισχυόταν συνεχώς, καθώς απ' τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ο Βίκτωρας Μητρόπουλος έχει πιστωθεί με την επίτευξη συμφωνίας με το συνδρομητικό κανάλι Filmnet για τη μετάδοση αγώνων έναντι ποσού 1,2 δισεκατομμυρίων δραχμών, αποδεικνύοντας ότι εκτός των άλλων είναι και ένας ικανότατος μάνατζερ.
Η αναρρίχησή του συνεχίσθηκε με την ανάληψη της αντιπροεδρίας της ΕΠΑΕ επί εποχής Γεώργιου Δέδε και τελικά αυτής ακόμη της προεδρίας της Ένωσης, στα 1999.

Τότε είναι που μια παλιά ιστορία, απείλησε να αμαυρώσει την ατσαλάκωτη μέχρι εκείνη τη στιγμή, εικόνα του. Ο τότε υφυπουργός αθλητισμού κ. Γιώργος Φλωρίδης ανακινώντας μια εκκρεμή δίκη επιχείρησε να πετύχει την έκπτωσή του από τα αξιώματα που κατείχε, βάσει του νόμου που ίσχυε.

Η κόντρα υπήρξε σκληρότατη, με τον Μητρόπουλο (που αργότερα αθωώθηκε ομόφωνα από το δικαστήριο) να αναγκάζεται μετά τη λήξη της θητείας του να αποχωρήσει και να μη θέτει εκ νέου υποψηφιότητα, έως ότου τελεσιδικούσε η υπόθεσή του.

Τα τελευταία χρόνια ο Βίκτωρας Μητρόπουλος επέστρεψε ως αντιπρόεδρος στην αναγεννημένη ΠΑΕ Αιγάλεω του αδελφού του, ενώ παράλληλα εξέδωσε την εβδομαδιαία εφημερίδα « Η Άποψη», μέσω της οποίας απέκτησε τη δυνατότητα να ασκεί παρεμβατική κριτική στα τεκταινόμενα του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Βέβαια, με τον υποβιβασμό της ομάδας το 2007 αλλά και τη δημιουργία της «Super League» (απ’ την οποία απουσιάζει πια ο Θωμάς), οι δυνατότητες ουσιαστικής παρέμβασης έδειχναν γι’ αυτόν περιορισμένες.

Ο κ. Β. Μητρόπουλος απέτυχε κατά τη διάρκεια του 2009 να επικρατήσει τόσο στις εκλογές της Ε.Π.Ο. όταν ηττήθηκε από τον κ. Πιλάβιο, όσο και στις αντίστοιχες αρχαιρεσίες της ΕΠΣΑ λίγους μήνες αργότερα, όταν νικήθηκε από την παράταξη του κ. Δημητρίου. Στη συνέχεια αναζήτησε άλλη διέξοδο με τη φημολογούμενη ανάμειξή του στα διοικητικά του ΟΦΗ, όμως τελικά επέστρεψε για ακόμη μια φορά στο Αιγάλεω, του οποίου είναι οπαδός από τα γεννοφάσκια του, όπως συνηθίζει να λέει. Μετά την έγκριση της συγχώνευσης με τον Ηλυσιακό, εμφανίσθηκε ως ο κύριος υπεύθυνος της ΠΑΕ με τον αδελφό του μάλλον παροπλισμένο και στο περιθώριο της δημοσιότητας. Ωστόσο, έπειτα από το νέο υποβιβασμό του συλλόγου, δηλώνει απρόθυμος να συνεχίσει να κατέχει διοικητική θέση και εύχεται να βρεθεί σύντομα μια λύση για το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο φαίνεται να έχει περιέλθει για άλλη μια φορά η δημοφιλής ομάδα.