Legendary Roy Race’s interview on “BBC Sports”!

(by Nikos D. Nikolaidis)

Iconic Roy Race, former England’s most famous football player of all times, recently had his birthday (81) since he is one of the first members of Britain’s Football Hall of Fame (1961) along with sir Tom Finney, sir Alf Rumsey, Sir Stanley Matthews, Billy Wright, Bobby Moore, Gordon Banks, George Best and some others great soccer legends. Last week Roy was interviewed by eccentric journalist Trevor Castleway on BBC Sports Canal “Time for Stars of the Past” show. Still in very good health, Race spoke about his own and all Rovers’ successful moments and trophies, people he met because of the game, but also remembered the big disappointments of his very life, such as the amputation of his left foot and the loss of his beloved wife in a car accident, many years ago.

* New Roy of the Rovers stories are nowadays published by copyright holders Rebellion Co

   Ολόκληρη η συνέντευξη του Ρόυ Ρέης

 (σε μετάφραση του Λάμπη Τσιριγωτάκη)

Trevor Castleway (interviewer): Επιτέλους, έχω την ευκαιρία να συνομιλήσω ζωντανά με έναν θρύλο της εφηβείας μου. Καλωσορίζω στην εκπομπή μας, αγαπητοί τηλεθεατές, τον πιο εμβληματικό ποδοσφαιριστή όλων των εποχών! Αλήθεια, Roy, πότε ήταν η τελευταία φορά που είχες βρεθεί μπροστά σε μικρόφωνο;

Roy Race (invited): Κατ’ αρχάς σε ευχαριστώ πολύ, Trevor, για την τιμητική προσφώνηση. Θαρρώ πως είχα παραχωρήσει μία τέτοια συνέντευξη, για τελευταία φορά, το 2001, με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της έκδοσης των ιστοριών μου, στο περιοδικό «Match of the Day».

T.C.: Α, ναι, τώρα που το λες κι εγώ το θυμάμαι αυτό. Ο συνάδελφός μου που σε είχε προσκεκλημένο ήταν ο Barrie White και νομίζω ότι μάλλον είχε έλθει σε δύσκολη θέση, λόγω του κλίματος που επικρατούσε τότε… Εννοώ, ότι οι αναγνώστες είχαν διαμαρτυρηθεί έντονα στη διεύθυνση του εντύπου, δεν περίμεναν να χάσουν, έτσι απρόοπτα, τον ποδοσφαιρικό τους ήρωα, σωστά;

R.R.: Κοίτα, ως ένα βαθμό τους καταλαβαίνω, όμως τελικά ήταν ο γιος μου που πρωταγωνιστούσε πλέον στη σειρά, εγώ είχα πια αποτραβηχτεί… Οι φίλοι της Μέλτσεστερ, πάντως, ξέρουν ότι η ομάδα προηγείται, πέρα από τα πρόσωπα. «Melchester Magic», δεν έχει σημασία ποιος φορά τη φανέλα, οι Rovers έρχονται και παρέρχονται, το club συνεχίζει την πορεία του!

T.C.: Με την ευκαιρία, ο Race Jr. Λοιπόν, ήταν ο φυσικός σου διάδοχος. Σήκωσε μεγάλο βάρος στους ώμους του, σωστά;

R.R.: Ο «Rocky», από όταν σούταρε για πρώτη φορά το τόπι, ήξερα πως είχε το «χάρισμα». Ανεξαρτήτως αν τον έλεγαν Race ή Smith, θα έκανε σπουδαία καριέρα, το έβλεπα ξεκάθαρα. Κρίμα που η μάνα του δεν έζησε για να τον καμαρώσει…

T.C.: Δε θα ήθελα να «ξύσω πληγές», ωστόσο, πολλοί αναρωτιούνται ακόμη, τι έγινε τότε σε εκείνο το γλιστερό αυτοκινητόδρομο της Monza…

R.R.: Τους νοιώθω και, παρά τον πόνο που μου προκαλεί αυτό, θα σου αποκαλύψω, ότι, ποτέ έως σήμερα δεν πίστεψα στην εκδοχή του τροχαίου ατυχήματος… Κάτι άλλο συνέβη, που μου στέρησε για πάντα το φως της ζωής μου, το πλάσμα που με ανέχτηκε, με στήριξε και με βοήθησε με κάθε τρόπο, που με λάτρεψε σαν να μην υπήρχε αύριο…

T.C.: Δηλαδή, υπονοείς πως κάποιος άλλος, πέρα από τη μοίρα και τη συγκυρία, μπορεί να ευθύνεται για το χαμό της;

R.R.: Δεν έχω στοιχεία, δυστυχώς, για να υποστηρίξω κάτι τέτοιο. Όμως είναι βέβαιο ότι στην Ιταλία έκανα εχθρούς… Ήταν μεγάλο λάθος μου που άφησα το νησί, τότε…

T.C.: Ας περάσουμε σε κάτι ευχάριστο, με τους παλαιούς συμπαίκτες σου βρίσκεσαι, τα λέτε που και που;

R.R.: Τώρα πια είναι πολύ δύσκολο να βρεθούμε για μπάλα. Βέβαια εγώ, λόγω της αναπηρίας μου, τους έκανα το διαιτητή (χαμογελάει). Αλλά σε μία ηλικία πέρα των ογδόντα, έχεις άλλα θέματα που σε «φρενάρουν». Προσπαθώ να είμαι σε φόρμα, όσο μπορώ, έχω προσλάβει, πέρα από το φυσιοθεραπευτή μου που τον έχω από το ατύχημα και μετά, γέρασε μαζί μου ο άνθρωπος, έχω επιστρατεύσει και έναν προσωπικό γυμναστή. Μέσα στο σπίτι, κάνω ότι μπορώ για να μη βαλτώσω σε μία πολυθρόνα όλη μέρα. Η Melinda έρχεται και με φροντίζει πολύ συχνά, μου φέρνει και τα εγγόνια μου, που αγαπούν να ακούνε τις παλαιές ιστορίες για έναν ξανθομάλλη νεαρό που φορούσε κοντά παντελονάκια και έβαζε γκολ. Όλα αυτά βεβαίως προ του ιού. Τώρα τα βλέπω πολύ πιο αραιά, με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις. Από τους παλιούς μου φίλους, έφυγε πρόσφατα ο Gordon (σ.σ. Banks) κάτι που με λύπησε βαθύτατα. Είχαμε όμως και απώλειες από τη Rovers, «έφυγαν» πριν χρόνια ο Tabby (σ.σ. Morton), ακόμη πιο παλιά έχασα τον πεθερό μου το Ben (Galoway), την εξαιρετική μου οικονόμο κυρία Tunner, μα πάνω από όλα στερήθηκα την παρέα του Blackie (Gray) που πέθανε από κίρρωση. Ήταν για μένα ένα τεράστιο πλήγμα και αυτό… Για να μην αναφερθώ βέβαια στο χαμό του Jimmy (Slade) και των άλλων επτά παιδιών σε εκείνο το καταραμένο χτύπημα στον Κόλπο…

T.C.: Από τα τρόπαια που έχεις κατακτήσει, ποιο θα ξεχώριζες;

R.R.: Όλα βασίστηκαν στη συλλογική δουλειά προπονητή, παικτών, διοίκησης και στη στήριξη του κόσμου μας. Δεν ξεχωρίζω κάτι, είμαι γενικά πολύ «χορτασμένος» από τίτλους και διακρίσεις. Αυτό που τώρα μου λείπει είναι η επαφή με το χώρο που αγάπησα, μου λείπει πολύ το ποδόσφαιρο και η προπονητική… Ήταν κάτι για το οποίο ήμουν «πλασμένος»…

T.C.: Κάτι άλλο τώρα, πως είδες τη νέα έκδοση της εταιρείας Rebellion, που έχει ξεκινήσει εδώ και μερικά χρόνια;

R.R.: Κάτι έπεσε στα χέρια μου, εδώ και κάποιους μήνες, ήταν νομίζω μία δουλειά τουDavid (Sque), του εκλεκτού φίλου μου καλλιτέχνη, ο οποίος θεωρώ πως ήταν από τους καλύτερους της σειράς, όχι ότι οι υπόλοιποι υστέρησαν, κάθε άλλο. Νομίζω ότι είναι καλή σκέψη, να με ξαναφέρουν στο προσκήνιο, ξανά νέο και με διαφορετικό στυλ. Τα νέα παιδιά θα τα κερδίσει σίγουρα αυτή η επάνοδος. Έχω μερικές αμφιβολίες, όμως, για τους ανθρώπους της δικής μου γενιάς… Ξέρετε, δεν είμαστε τόσο εξοικειωμένοι με τη μοντέρνα τεχνολογία και γενικά είμαστε πιο παραδοσιακοί, καταλαβαίνετε…

T.C.: Θα ήθελα να κλείσουμε εδώ με μία παρότρυνσή σου, Roy (θα μου συγχωρήσεις τον ενικό, σε αισθάνομαι πολύ δικό μου) προς το φίλαθλο κόσμο της χώρας, τι θα συμβούλευες;

R.R.: Κανένα πρόβλημα, με κάνει να νοιώθω πιο άνετα ο τρόπος της προσέγγισης αυτής. Αν μπορούσα να συμβουλέψω κάποιον, αυτός θα ήταν ένα νέο παιδί, γύρω στα 14-15 που τώρα ξεπετιέται και θέλει να αρπάξει τη ζωή. Τον προτρέπω να ακολουθήσει την καρδιά του σε ότι κάνει και, αν, αυτή τον οδηγήσει στον αθλητισμό (όχι απαραίτητα το ποδόσφαιρο), να την πιστέψει. Να κυνηγήσει το όνειρό του με προσήλωση, ειλικρίνεια, πάθος και εντιμότητα. Αν πάλι όχι, μπορεί και ως φίλαθλος να απολαύσει τη ζωή και τα σπορ, αρκεί να θυμάται πάντα ότι το πνεύμα πρέπει να συμβαδίζει με την ψυχή, αυτό μόνο.

T.C.: Πολύ δυνατό αυτό το τελευταίο, σίγουρα είναι ένα ακόμη «Roy of the Rovers stuff», εφάμιλλο με τα παλαιότερα που θαυμάζαμε!!! Σε ευχαριστώ πολύ, για το χρόνο σου και όσα κατέθεσες εδώ, σήμερα!

R.R.: Και δική μου η ευχαρίστηση, εκτιμώ πολύ για τα ευγενικά σας λόγια και τη φιλοξενία.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ (WHO IS WHO)

Roy Race was born in December 1939 in Melchester town, a 100.000 people city of Southern England, where it was the residence of his parents. (his father was a military officer). Grandson of Willie Race, former Rovers' centre-forward during '10s, Roy debuted in the club since 1955-56 season, at the age of 17. Two years later he became team's captain, capturing fan's interest. With Rovers he gained almost any U.K. or international trophy, including  many League titles, F.A. Cups, European Championships e.t.c. Plus, he is the very top scorer in Melchester Rovers' history and the record man of total club's appearances. 

He become player-manager since 1975, but in 1982, because of a misunderstanding with Rovers' president he left Mel Park for Walford Rovers, although his absence lasted for a small period of only some weeks. Having been an iconic personality of Britain's football, he was honored many times. In 1993 he was seriously injured after the fall of his personal helicopter and lost his "rocket" left foot. Afterwards he involved with training in Italy, when his wife Penny (nee Laine) with who he has three children, was killed in a car accident.

At the present time he is a retired former football coach, since his son Roy Race Jr. and Melinda Race are the leading persons of Melchester Rovers F.C.