Τελευταίες αναλαμπές και φθίνουσα πορεία.

Αιγάλεω 1979

Η διετία 1978-79 χαρακτηρίσθηκε από μέτρια αποτελέσματα και μία αίσθηση πως η αγαπημένη μας ομάδα βάδιζε αργά αλλά σταθερά προς την παρακμή. Παρά την προσθήκη των περίφημων Χατζησκουλίδη, Χρήστου Κωνσταντόπουλου και τη βοήθεια των έμπειρων Τσιρογιάννη, Βάγγη, Ρόας, Φοράκη αλλά και του ταλαντούχου Παναγιώτη Κατσικογιάννη, το 1979 σημειώθηκε ο δεύτερος υποβιβασμός από τη μεγάλη κατηγορία. Ακολούθησε τετραετής παραμονή στο νότιο όμιλο της Β’ Εθνικής, με το Αιγάλεω να πραγματοποιεί ουσιαστικά μόνο σε μία από τις τρεις πρώτες περιόδους (1980-81) πορεία πρωταθλητού (όταν και απώλεσε τον τίτλο με προπονητή τον Ανδρέα Σταματιάδη, χάνοντας 1-0 από τη Ρόδο σε αγώνα μπαράζ στο Ηράκλειο της Κρήτης) αλλά το 1983 το «Σίτι» έχοντας πρόεδρο το Βίκτωρα Μητρόπουλο κατάφερε να τερματίσει στην πρώτη θέση της βαθμολογίας και να ανέβει στην επαγγελματική πια Α’ Εθνική.


Συντελεστές αυτής της επιτυχίας ήταν και οι ποδοσφαιριστές Τότης Φυλακούρης, Κώστας Καραλής, Μαυρονάσιος, Παϊσανίδης, Πάτσης, Μαριόλης, Αραμπατζής, Γιώργος Κωνσταντόπουλος, Πρινέας, Βαλαχάς, Συνοδινός, Παντελής, Γιώργος Αθανασιάδης, Μανδραφλής, Ούτσικας, Δημήτρης Πιστόλης, Βονόρτας, Δαυϊδ Μαύρος καθώς και οι πρόωρα χαμένοι τερματοφύλακες Νίκος Βαλλιάνος και Γιώργος Δαδίτσος.

Το χρονικό διάστημα 1983-85 πρόσφερε καινούργιες συγκινήσεις, ευχάριστες την πρώτη χρονιά (όταν με προπονητή το Γιάννη Ματζουράκη η ομάδα πέτυχε να διασωθεί ακριβώς την τελευταία αγωνιστική αλλά και να φθάσει στους «4» του κυπέλλου με αντίπαλο τον ΠΑΟ του Γκμοχ), δυσάρεστες τη δεύτερη, που μετά από απογοητευτική εμφάνιση βρέθηκε ξανά στη Β’ Εθνική. Εντούτοις νέα «αστέρια» αναδείχθηκαν ακόμη και τότε. Οι Στογιάνοβιτς, Μπεκιάρης, Γιάννης και Στέφανος Παπαθεοδώρου, Σημαιοφορίδης, Κλης, Δαμουράς, Μπεχλιβανίδης, Πανταζής, Παραπραστανίτης, Νίκιτς, Λάλλας, Κώττης έκαναν αρκετά αισθητή την παρουσία τους στο πρωτάθλημα, ενώ οι Κώστας Λαλλιώτης, Στέλιος Πούλος, Τέλης Πιστόλης, Κώστας Ιωάννου, Αδαμαντιάδης και Γραμμένος άφηναν ελπιδοφόρες υποσχέσεις για το μέλλον.

Δυστυχώς η συνέχεια υπήρξε αποκαρδιωτική. Μετά από ένα ενθαρρυντικό ξεκίνημα στη διοργάνωση της ενιαίας πλέον Β’ Εθνικής στα 1985, όλοι αντιλήφθηκαν πως η ομάδα έφθινε σταδιακά, με αποτέλεσμα να έρθει νέος υποβιβασμός (1987). Το Αιγάλεω θα έπαιζε στη Γ’ Εθνική, κάτι αδιανόητο λίγα χρόνια νωρίτερα Οι Λέτσας, Μαυρομμάτης, Μακροδημήτρης, Φίλτσος, Σκούρας, Χατζηϊωαννίδης που επιστρατεύθηκαν μαζί με τους νεαρούς Γιοβανόπουλο, Λιανό, Καρατζά, Θεοδωρίδη, Κοπιτσή και Δημήτρη Παπαϊωάννου (το νεώτερο) δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τη μοιραία κατάληξη.

Όσοι τότε πίστεψαν πως επρόκειτο για μια σύντομη παρένθεση στην ένδοξη ιστορία του συλλόγου μας, δυστυχώς πλανήθηκαν οικτρά. Το 1988 με προπονητή το Σταύρο Μακρή, η ομάδα μόλις και πέτυχε να διατηρηθεί στην κατηγορία(!), ενώ στη συνέχεια άλλαξαν 6 προπονητές, έως ότου ο Πέτρος Καραβίτης να πετύχει την επάνοδο στη Β’ Εθνική την περίοδο 1990-91.

Κατά την τετραετή παραμονή του συλλόγου στη Γ’ Εθνική εξελίχθηκαν και οι ποδοσφαιριστές Σιδέρης, Μάκης Σταυρόπουλος, Κόντος, Αλβέρτος Παπαδάκης, Σουβλέρης, Βλαχοκώστας, Τσαρμπόπουλος, Ζέρβας, Καμινιώτης, Παπαγεωργίου, Βάλβης, Καλογερόπουλος (οι τέσσερις τελευταίοι συνέχισαν επιτυχημένα στο Αιγάλεω), ενώ αξιοσημείωτη υπήρξε η προσθήκη αυτό το χρονικό διάστημα των Κουτσομύτη, Τσατσαρίδη, Λουκά, Δεσύλλα, Βολωνάκη και Μαγγίνα.

Δυστυχώς, μία εξαιρετική πορεία στον α’ γύρο της περιόδου 1991-92 ακολούθησε τραγική εμφάνιση στο δεύτερο ήμισυ του πρωταθλήματος, που είχε ως αποτέλεσμα τον εκ νέου υποβιβασμό στην τρίτη κατηγορία. Από το 1992 και για τα επόμενα τρία χρόνια το Αιγάλεω γνώρισε αγωνιώδεις στιγμές, με ακόμη 12 τεχνικούς να εναλλάσσονται στον πάγκο του (!) και αποκορύφωμα τη ντροπιαστική σεζόν 1994-95, όταν και υποβιβάσθηκε στην ερασιτεχνική Δ’ Εθνική!

Η ΠΑΕ διαλύθηκε, οι παίκτες έμειναν σωρηδόν ελεύθεροι, ο πρόεδρος Μητρόπουλος αποχώρησε αλλά από τις στάχτες του στην κυριολεξία, το Αιγάλεω βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει. Με την αμέριστη συμπαράσταση των πιστών οπαδών του που δεν το εγκατέλειψαν ποτέ όλο αυτό το διάστημα και την οικονομική στήριξη των αδελφών Αυγεράκη που ανέλαβαν τα διοικητικά ηνία εκείνη την κρίσιμη χρονικά στιγμή, πέτυχε να επανέλθει άμεσα (1996) στα Εθνικά πρωταθλήματα

(συνεχίζεται)