Αφιέρωμα στη Β΄ Εθνική (συνέχεια)

Χαλκίδα, Παναρκαδικός και Βύζας «μπλοκάρουν» την ομαλή διεξαγωγή του πρωταθλήματος.

(Γράφει ο Νίκος Δημ. Νικολαΐδης)

Στην προηγούμενη συνέχεια του αφιερώματός μας κάναμε λόγο για το ξεκίνημα της απεργίας των συλλόγων της Β΄ Εθνικής κατηγορίας, που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 1979. Πριν συνεχίσουμε, καλό θα ήταν να δούμε υπό ποιες ακριβώς συνθήκες ξεκινούσε –στο Νότιο Όμιλο- το πρωτάθλημα της σεζόν 1979-80. 

Η προηγούμενη χρονιά (1978-79) τερματίσθηκε, όπως είδαμε,  με τη Χαλκίδα να αντιμετωπίζει κίνδυνο υποβιβασμού, καθώς οι παράγοντές της είχαν «πιαστεί στα πράσα» να αποπειρώνται δωροδοκία σε βάρος αντίπαλου ποδοσφαιριστή και συγκεκριμένα του τερματοφύλακα του Ηροδότου Ηρακλείου Κρήτης, Πατηνιώτη. Ωστόσο η διοίκηση της ομάδας της Εύβοιας, αποφασισμένη να εξαντλήσει όλα τα τότε νόμιμα μέσα, προσέφυγε στο Σ τ Ε κατά της απόφασης των αρμοδίων αθλητικών αρχών και αρχικά πέτυχε (έως ότου εκδίδονταν η οριστική απόφαση) να πάρει μέρος στο πρωτάθλημα. Από την εξέλιξη αυτή θίχτηκε ο Παναρκαδικός, ο οποίος βάσει της τελικής βαθμολογίας της προηγούμενης περιόδου και με δεδομένη την τιμωρία της Χαλκίδας, είχε δικαίωμα να παραμείνει στη Β΄ Εθνική σε βάρος της. Η κλήρωση του πρωταθλήματος έγινε με το δεδομένο ότι ένας εκ των δύο θα κέρδιζε τελικά θέση στην κατηγορία και έτσι αμφότερα τα σωματεία περιλήφθηκαν στο πρόγραμμα αγώνων. 

Από την άλλη ήταν ο Βύζας Μεγάρων, πρωταθλητής του Α΄Ομίλου του Εθνικού Ερασιτεχνικού πρωταθλήματος 1978-79, ο οποίος μπήκε κι αυτός  κανονικά στην κλήρωση, όμως δυο μέρες πριν την «πρεμιέρα» - προγραμματισμένη για την Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου- η Ε.Π.Ο. με απόφασή της, ανέβαλε τον αγώνα του με τον Ολυμπιακού Λουτρακίου (όπως και το παιχνίδι Παναρκαδικού – Λαμίας) με το αιτιολογικό ότι εκκρεμούσαν οι δικαστικές αποφάσεις. Άμεσα αντιδρώντας, οι διοικήσεις των δυο ομάδων προσέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας απαιτώντας να συμμετάσχουν στη διοργάνωση. Για το Βύζαντα τα πράγματα ήταν πιο ξεκάθαρα καθώς η κατηγορία που τον βάραινε έδειχνε αστήρικτη, ωστόσο Ε.Π.Ο. και Δ.Α.Ε. τον έκριναν ένοχο για απόπειρα δωροδοκίας ποδοσφαιριστή του Αστέρα Ζωγράφου –πράξη η οποία είχε τελεστεί κατά τη διάρκεια της προηγούμενης σεζόν- και με απόφασή τους που εκδόθηκε στις 11 Οκτωβρίου του 1979 -παρότι είχε δώσει ήδη δύο αγώνες- τον υποβίβαζαν στο τοπικό πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Πειραιώς. 

Πέντε μέρες μετά (17-10-1979) και ενώ ολόκληρη η πόλη των Μεγάρων ξεσηκώθηκε από τις διαμαρτυρίες των φιλάθλων, ο Βύζας προσέφυγε στο Α.Σ.Ε.Α.Δ. κατά της απόφασης των Ε.Π.Ο.-Δ.Α.Ε. και τελικά, αφού πρώτα εξασφάλισε προσωρινή αναστολή της ποινής του (2-11-1979) για να συνεχίσει τους αγώνες του, τελικά δικαιώθηκε οριστικά από το Σ τ Ε στις 23 Δεκεμβρίου. Το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε και εξαφάνισε την απόφαση της Δ.Α.Ε. και κατ΄επέκταση και εκείνη της Ε.Π.Ο., ενώ παράλληλα απέρριψε την παρέμβαση του ενδιαφερομένου Α.Π.Ο. Ρουφ (που διεκδικούσε τη θέση του Βύζαντα στη Β΄ Εθνική). Με προηγούμενη απόφαση του Σ τ Ε εξάλλου, η οποία δημοσιεύθηκε στις 21 Νοεμβρίου, η Χαλκίδα υποβιβαζόταν οριστικά στο Εθνικό Ερασιτεχνικό πρωτάθλημα, οι δέκα αγώνες της στη Β΄ Εθνική (που είχε έως τότε δώσει) ακυρώνονταν (!) και τη θέση της έπαιρνε ο Παναρκαδικός, για τον οποίο βεβαίως τώρα θα ξεκινούσε ένας «μαραθώνιος» αγωνιστικών υποχρεώσεων, έτσι ώστε να καλυφθεί το χαμένο έδαφος από τα υπόλοιπα σωματεία του Νότιου Ομίλου.