Τάκης Αρώνης (1930-2014)

Ο Τάκης Αρώνης (δεύτερος κάτω από αριστερά, το 1950)

Κοντεύουν να συμπληρωθούν δυο χρόνια από την ημέρα που ο αγαπητός συνδημότης Τάκης Αρώνης έφυγε για πάντα από κοντά μας. Πιστός αθλητής του Αιγάλεω Α.Ο.  (φωτό, με τους συμπαίκτες του) και συνειδητοποιημένος πολίτης, αγωνίσθηκε για τις ιδέες του και πάλεψε μέχρι το τέλος της ζωής του, με αξιοπρέπεια και προσήλωση σε ότι αγαπούσε.

Παραθέτουμε ορισμένα στοιχεία του βιογραφικού του, όπως μας τα έστειλε ο γιος του Χάρης, τον οποίο και ευχαριστούμε θερμά:

ΕΠΩΝΥΜΟ: Αρώνης 

ΟΝΟΜΑ: Δημήτριος (υποκοριστικό Τάκης)
ΠΑΤΡΩΝΥΜΟ: Χαράλαμπος

ΓΕΝΝΗΣΗ: Αιγάλεω (Λιούμη, οδ. Έβρου & Παρνασσού), το 1930 (μάλλον Οκτώβριο, την ακριβή ημερομηνία μπορώ να την βρω από τίποτα επίσημα έγγραφα αν ψάξω, αλλά και πάλι θα πρόκειται για αυτό που κάποτε δήλωσε η μάνα του και ξέρω ότι δήλωσε ίδια ημερομηνία και για τα ...τρία της παιδιά (Γιώργο, Νίκο, Δημήτρη), άρα δεν θα είναι και πολύ αξιόπιστη ούτε καν η ημερομηνία της ταυτότητάς του).
ΘΑΝΑΤΟΣ: Αιγάλεω (Κάτω Αιγάλεω, οδ. Παπαναστασίου) στις 13/6/2014
ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ: Λογιστής-Φοροτεχνικός, απόφοιτος της τότε Α.Β.Σ.Π., νυν Πανεπιστήμιο Πειραιά (δεν τον δέχτηκαν στην Ιατρική καθώς δεν υπέγραφε το χαρτί "κοινωνικών φρονημάτων"). 

ΛΟΙΠΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: εξορίστηκε για ένα διάστημα στη Γυάρο (βοήθησε ο παιδικός φίλος του ο Γιώργος Ζαμπέτας, του οποίου πάντα ως λογιστής κρατούσε τα βιβλία και η εξορία κράτησε λίγο). Παρότι δεν ήταν απ' όσο ξέρω ποτέ μέλος του ΚΚΕ, ήταν πάντα ενεργός στο Αιγάλεω στους αγώνες της Αριστεράς (νεολαία Λαμπράκη, 1-1-4, ΕΔΑ, κλπ.). Ο πατέρας του (παππούς μου) Χαράλαμπος Αρώνης είχε διατελέσει αντιδήμαρχος του Μαυροθαλασσίτη στα μέσα της δεκαετίας του '50, ο μεγαλύτερος αδερφός του (θείος μου) Αρώνης Γιώργος επίσης δημοτικός σύμβουλος με τον Μαυροθαλασσίτη την ίδια εποχή, ενώ ο πατέρας μου εξελέγη δημοτικός σύμβουλος σε όλες τις θητείες του Δημάρχου Γιάννη Μυστακόπουλου (1986, 1994 & 1998). Στην Α' ομάδα του Αιγάλεω έπαιξε από 19 ετών (από το 1949), ενώ είχε μεταγραφεί για 2 χρονιές στον Ατρόμητο Περιστερίου και 1 χρονιά στον Εθνικό Πειραιώς, πριν επιστρέψει για να κλείσει την ποδοσφαιρική του καριέρα και πάλι στο Αιγάλεω (οι αμοιβές των μεταγραφών τότε ήταν κανένα καινούριο κοστούμι, και πολλά λέω). Δυστυχώς δεν έχω ακριβείς χρονολογίες ούτε ντοκουμέντα γι αυτά (μια φωτογραφία μόνο με τον Εθνικό εναντίον της Αούστρια Βιέννης). Λόγω δε, της ταχύτητάς του, ο πατέρας μου αγωνιζόταν στη θέση του δεξιού εξτρέμ και ήταν διεθνής με την Εθνική Ομάδα των Ενόπλων.