Ζητείται όραμα…

Απέχουμε μόλις οκτώ μήνες από τις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και η εικόνα της πόλης μόνο θλίψη προκαλεί. Πέραν του κέντρου της, όπου και εκεί ο αρχαιολογικός χώρος του ίχνους της αρχαίας Ιεράς Οδού βρίθει απορριμμάτων, οι περισσότερες γειτονιές και οι πλατείες, όπως και το άλσος της πόλης μας, έχουν εγκαταλειφθεί κυριολεκτικά στην τύχη τους. 

Σκουπίδια σχεδόν παντού, βρώμικοι κάδοι, άναρχο παρκάρισμα, καταλυμένοι κοινόχρηστοι χώροι, ανεξέλεγκτη κατάληψη πεζοδρομίων, κακοτεχνίες στο οδόστρωμα, αφρόντιστες αίθουσες κοινής χρήσης, παιδικές χαρές που μόνο «χαρές» δεν είναι, ανενεργοί αθλητικοί χώροι όπως το κολυμβητήριο, όλα δείχνουν να αναμένουν …στωϊκά έναν ‘από μηχανής θεό’ που θα εμφανισθεί ξαφνικά, για να δώσει την πολυπόθητη λύση στο σύγχρονο δράμα του αιγαλιώτικου κόσμου. 

Επειδή όμως καλό είναι να θυμόμαστε που και που τους προγόνους μας και όχι μόνο όταν θέλουμε να στηλιτεύσουμε τους ‘κακούς’ ευρωπαίους με την ανιστόρητη φράση περί Παρθενώνων και μαϊμούδων (!), ας ενστερνισθούμε την παλαιά προστακτική ρήση τους ‘συν Αθηνά και χείρα κίνει’. Κάτι που σημαίνει, πως, εάν ο καθένας από εμάς δεν αποφασίσει να αλλάξει την κοσμοθεωρία του, να γίνει δηλαδή λίγο πιο ευσυνείδητος πολιτικά, οικολογικά και πολιτισμικά, τίποτε δεν πρόκειται να μεταβληθεί προς το καλύτερο. 

Στις δημοτικές εκλογές του Μαΐου 2014 ας δώσουμε λοιπόν την ευκαιρία σε συμπολίτες μας που αποδεδειγμένα ενδιαφέρονται για τα κοινά αυτού του τόπου με θετική αύρα, να αναδειχθούν. Οι οποίοι/οποίες, να μην αποτελούν κομματικές επιλογές της τελευταίας στιγμής και της αμφίβολης ποιότητας, ούτε ευκαιριακές δήθεν λύσεις ανάγκης. 

Ας απορρίψουμε ‘το μη χείρον, βέλτιστον’ και ας στραφούμε σε πρόσωπα ‘της διπλανής πόρτας’, που μας έχουν πείσει ότι διεκδικούν την ψήφο μας εμφορούμενοι από αληθινή αγάπη για τον τόπο όπου ζουν και εργάζονται. Αυτοί θα πρέπει να είναι οι ‘εκλεκτοί’ του λαού, ώστε κι εμείς να είμαστε βέβαιοι πως θα μας εκπροσωπήσουν επάξια και θα δουλέψουν με ζήλο, εντιμότητα και προσήλωση για το καλό του Αιγάλεώ μας. 

Για το παρόν, για το μέλλον του, αλλά και για το απώτερο συμφέρον των γενεών που έρχονται. Είναι τόσο απλό.