Η Οδοντιατρική Σχολή Πρωταθλήτρια!

Τα μέλη της ποδοσφαιρικής ομάδας της Οδοντιατρικής Σχολής της Αθήνας, που κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο στο Πανεπιστημιακό Πρωτάθλημα της σεζόν 1987-88. Το στιγμιότυπο έχει ληφθεί ακριβώς μετά από τη βράβευσή τους, που έγινε στην κεντρική αίθουσα τελετών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Αντώνης Λιβανός-"Σαρρής"!

Ο Λιβανός (αριστερά), με τον αείμνηστο Μαρδίτση
Ο θρυλικός «Σαρρής» του Αιγάλεω είναι ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που ανέδειξε ποτέ το Αθηναϊκό ποδόσφαιρο. Γεννημένος στην αρχή της δεκαετίας του ’30, ο Αντώνης Λιβανός συνέδεσε το όνομά του με τα πρώτα ιστορικά χρόνια του δημοφιλούς σωματείου της πόλης μας, ματώνοντας και πληγώνοντας τα γόνατά του στις αλάνες και τα οικόπεδα της εποχής, από τόσο δα μικρό παιδάκι.
Η «ατυχία» του, αν μπορούμε να μιλήσουμε για τέτοια, ήταν πως δεν ήρθε στον κόσμο καμιά δεκαριά χρόνια αργότερα, τότε που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο πως θα έκανε τεράστια καριέρα σε κάποιον από τους μεγάλους συλλόγους του ΠΟΚ.
Ο Λιβανός έγινε σύνθημα, ακόμη και τραγούδι στα στόματα των φιλάθλων της ομάδας, έναν καιρό αλλιώτικο απ’ το σημερινό, με τις ποδοσφαιρικές παρέες να συρρέουν στα γήπεδα σαν φίλοι, να αλληλοπειράζονται κατά τη διάρκεια των αγώνων και να αποχωρούν πάλι μαζί, χωρίς τις σημερινές οπαδικές ακρότητες.
Το σπάνιο ταλέντο του εντυπωσίασε τον αείμνηστο προπονητή Τρύφωνα Τζανετή, που έβλεπε ότι τα προσόντα του «Σαρρή» ήταν σπουδαία και τον βοήθησε να αναδειχθεί σαν ένας εξαιρετικός μεσοεπιθετικός ποδοσφαιριστής.
Ξεκίνησε μαζί με τα αδέλφια του (εκ των οποίων ο Σταύρος διετέλεσε γκολκίπερ του Αιγάλεω) στην ομάδα του Θριάμβου Αιγάλεω και το 1947 μεταπήδησε στο Αιγάλεω, που τότε αγωνιζόταν στην τρίτη τοπική κατηγορία. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους έκανε την πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα του «Σίτι» σε αγώνα κυπέλλου με αντίπαλο της Αθλητική Ένωση Νέας Ελβετίας, ενώ το Μάϊο του 1948 πέτυχε το πρώτο του (επίσημα καταγεγραμμένο) γκολ στο πρωτάθλημα, σε βάρος του Ιωνικού Νέας Φιλαδέλφειας.

Στα χρόνια που ακολουθούν αποτελεί έναν από τους βασικότερους στυλοβάτες του σωματείου, στην ανοδική πορεία προς τις κορυφαίες κατηγορίες της ΕΠΣ Αθηνών, καθώς με τα τέρματα που επιτυγχάνει χαρίζει πολύτιμες νίκες. Μάλιστα, στις 16 Απριλίου του 1950 καταφέρνει να σημειώσει πέντε γκολ στον αγώνα με την Υπεροχή Νεαπόλεως (7-0), για το πρωτάθλημα της Β’ κατηγορίας Αθηνών.
Η τετραετία που ακολουθεί (1951-54) βρίσκει το Αιγάλεω στην νεότευκτη Α2 Αθηνών και το Λιβανό να εξελίσσεται συνεχώς, τελειοποιώντας την τεχνική του και προσθέτοντας επιπλέον κύρος στις προσπάθειες του συλλόγου. Το 1954, βιώνει μαζί με τους συμπαίκτες του την ολέθρια εμπειρία των διπλών αγώνων «διαβάθμισης» με τον Αστέρα Γκύζη, η οποία ωστόσο συνετέλεσε στην πρόκριση της ομάδας για την Α’ κατηγορία Αθηνών, λίγους μήνες αργότερα.
Την επόμενη πενταετία (1955-59) ο «Σαρρής» φθάνει στον «Κολοφώνα» του, με εμφανίσεις που τον κάνουν ευρύτερα γνωστό. Αντίπαλοι ποδοσφαιριστές των κορυφαίων ομάδων του κέντρου (ΠΑΟ, ΑΕΚ, Πανιώνιος, Απόλλων, Φωστήρ κ.α.) υποκλίνονται μπροστά στην ποδοσφαιρική του ευφυΐα, με το Τζανετή να του προσφέρει μέχρι και ...1.000 λίρες (αν τις είχε...), συγκινημένος από την έξοχη απόδοση του ξανθομάλλη κυνηγού σε αγώνα εναντίον του ΠΑΟ (2-2), μέσα στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Έως και το 1959, ο Λιβανός είχε αγωνισθεί ήδη σε περισσότερους από 160 επίσημους αγώνες πρωταθλήματος και έχει σημειώσει πάνω από 50 τέρματα, μια εκπληκτική για τα δεδομένα εκείνου του καιρού (με τους λίγους αγώνες που δίδονταν), επίδοση.
Ας μη ξεχνάμε εξάλλου, πως το Αιγάλεω ουδέποτε αφέθηκε να διεκδικήσει τη συμμετοχή του για τα Τελικά του πρωταθλήματος Ελλάδας και ως εκ τούτου οι δυνατότητες διάκρισης για έναν ποδοσφαιριστή του ήταν εκ των πραγμάτων περιορισμένες.
Ο Αντώνης Λιβανός πρόλαβε να παίξει και στη διοργάνωση της Β’ Εθνικής, που ξεκίνησε υπό μορφή «τουρνουά» το Μάρτιο του 1960, όταν συμπλήρωνε τα τριάντα του χρόνια.
Το 1961 και ήδη βετεράνος, απουσίασε από τη θριαμβευτική επέλαση του «Σίτι» προς την Α’ Εθνική αλλά, τιμητικά, έλαβε μέρος στο παιχνίδι της 19ης αγωνιστικής της επόμενης σεζόν (1961-62) με τον Πανελευσινιακό εκτός έδρας (0-2) για το πρωτάθλημα της μεγάλης κατηγορίας, όπου και ολοκλήρωσε τον αξέχαστο ποδοσφαιρικό του κύκλο.
  • Αν ποτέ ανεγερθεί στην πόλη μας ένα μνημείο για να υπενθυμίζει στους νεώτερους την αθλητική παρακαταθήκη αυτού του τόπου, ο Λιβανός θα είναι από εκείνους που, αυτοδίκαια, θα δικαιούνται μια περίοπτη θέση.
Η καριέρα του Αντώνη Λιβανού στο Αιγάλεω με αριθμούς.
Περίοδος/Κατηγορία/Συμμετοχές/Γκολ
1946-47/Γ’ Αθηνών/;/;
1947-48/Γ’ Αθηνών/10(;)/1(;)
1948-49/Β’ Αθηνών/15(;)/5 (;)
1949-50/Β’ Αθηνών/15(;)/13
1950-51/Α2’ Αθηνών/12/2
1951-52/Α2’ Αθηνών/18/10
1952-53/ Α2’ Αθηνών /16/5
1953-54/ Α2’ Αθηνών /22/10
1954-55/Α’ Αθηνών/11/3
1955-56/ Α’ Αθηνών /12/2
1956-57/ Α’ Αθηνών /13/-
1957-58/ Α’ Αθηνών /5/1
1958-59/ Α’ Αθηνών /10/-
1959-60/Β’ Εθνική/6/–
1961-62/Α’ Εθνική/1/-
ΣΥΝΟΛΟ166 συμμετοχές- 53 γκολ

* Πηγή (Copyright): Νίκος Δημ. Νικολαΐδης «50 Χρόνια Αιγάλεω» (έκδοση Δήμος Αιγάλεω, 1998)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Πρωτοπόροι Έλληνες Οικολόγοι

  Άγις Θέρος (εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, 22.4.1961) ( Γράφει ο Νίκος Δ. – Θ. Νικολαΐδης ) Τα σημερινά προβλήματα της μόλυνσης του περιβάλλοντος (τρύπα τ...