Γιώργος Γκανάς: Δουλεύαμε σε επαγγελματικά πρότυπα, αλλά χωρίς χρήματα!

Ο Γιώργος Γκανάς (δεξιά), προπονητής της ομάδας που κέρδισε την άνοδο στην Α2 γυναικών το 1994

Ο Γιώργος Γκανάς, παλιός αθλητής στο βόλεϊ του Αιγάλεω Α.Ο. και νυν προπονητής πετοσφαίρισης, μας μίλησε για την εποχή που ο ίδιος πρωτοστάτησε σαν παράγοντας αλλά και σαν τεχνικός, στη δημιουργία της γυναικείας ομάδας του συλλόγου :

"Είμαι γέννημα-θρέμμα αιγαλιώτης και παρά το ότι σήμερα κατοικώ στο Περιστέρι, η καθημερινή μου σκέψη είναι πάντοτε στην ομάδα της πόλης μας. Θυμάμαι από μικρό παιδάκι, αρχές δεκαετίας του '60, όταν το ποδοσφαιρικό τμήμα είχε καταφέρει να ανέλθει στην Α' Εθνική, όλες τις θρυλικές μορφές, τον Αντώνη Λιβανό, το Χρήστο Αντύπα και τόσους άλλους που μαζί τους είχα ανδρωθεί στις "λαμαρίνες", εκείνο τον καιρό. Άλλωστε το γραφείο μου σήμερα είναι στον ίδιο χώρο, στο κλειστό μας γυμναστήριο."

Πότε ασχοληθήκατε για πρώτη φορά με τον αθλητισμό;

"Ήταν θυμάμαι στα 1967, όταν γράφτηκα στο βόλεϊ της ομάδας και λίγα χρόνια αργότερα αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε και γυναικείο τμήμα. 'Ηδη υπήρχε και το μπάσκετ, από το 1956, με πρώτους παίκτες, μεταξύ άλλων, το συγχωρεμένο το Σταύρο Βενέτη, το Θανάση Τσάκωνα, το Μήλα κ.α. Τον Απρίλιο του 1983 κατορθώσαμε να φτιάξουμε έναν πυρήνα από μαθήτριες των σχολείων της γειτονιάς και την επόμενη χρονιά λάβαμε μέρος στο πρωτάθλημα της χαμηλότερης τοπικής κατηγορίας, της Β' Αθηνών"

Θυμάστε κάποια ονόματα εκείνων των πρώτων αθλητριών;

"Ασφαλώς. Θυμάμαι την Ελένη Μαργιόλη και την Αγγελική Αντωνιάδη"

Απρίλιος 1985 (Φωτό: Πυθαρούλης)

Στη συνέχεια;

"Με την πρώτη μας συμμετοχή στην κατηγορία πήραμε το πρωτάθλημα και τη σεζόν 1984-85 παίξαμε στην Α' Αθηνών, που ήταν ιδιαίτερα δυνατή κατηγορία. Ειδικά προς τα τέλη της δεκαετίας του '80, όταν συμμετείχαν ισχυρότατες ομάδες όπως ο Άρης Νικαίας, ο Μίλωνας, ο Πανιώνιος, ο Ολυμπιακός. Και μάλιστα είχαμε το πρόβλημα ότι ενώ οι δικές μας παίκτριες ήταν ερασιτέχνιδες, οι αντίπαλοί τους ήταν ακριβοπληρωμένες. Άκουγαν τα κορίτσια μας για τα ποσά που εισέπραταν οι άλλες και τρελαίνονταν!

Το τμήμα Παγκορασίδων του συλλόγου. Πέντε από τα κορίτσια αγωνίσθηκαν και στην Α2 κατηγορία.

Θέλω ωστόσο εδώ να προσθέσω ότι εμείς δουλεύαμε με φοβερή οργάνωση τότε, να φανταστείτε ότι μαζεύονταν οι παίκτριες για προπόνηση ή προετοιμασία από τις 6 το πρωΐ, προκειμένουν μετά να προλαβαίνουν τις σχολικές τους υποχρεώσεις. Όλες οι κοπέλες ήταν γηγενείς και μικρές στην ηλικία και κάθε χρόνο προωθούσαμε κάποιες από τα τμήματα υποδομής που είχαμε. Υπήρχαν Κορασίδες,Παγκορασίδες, Νεάνιδες, Μίνι και όλα τα παιδιά έπαιρναν μέρος στις αντίστοιχες διοργανώσεις με πολλές διακρίσεις. Είμαστε μια αγαπημένη οικογένεια, που λειτουργούσε επαγγελματικά, χωρίς καθόλου χρήματα όμως!"

1989

Για τις συνθήκες που επικρατούσαν στα διοικητικά του συλλόγου τι θυμάστε;

"Από τη μία λόγω της έλλειψης χρημάτων η ομάδα δεν μπορούσε να ξεφύγει και να φτάσει πολύ ψηλά, από την άλλη όμως πάντοτε υπήρχε ένα υπόβαθρο και κάποιοι που ασχολούνταν. Κάναμε ατελείωτες ώρες προπόνηση, είχαμε υλικοτεχνική υποδομή με εμφανίσεις, εξοπλισμό κ.λ.π. και μάλιστα πετύχαμε να παίξουμε και σε εθνικές κατηγορίες. Το 1990 κατακτήσαμε την άνοδο στη Β' Εθνική και το 1994 φτάσαμε μέχρι την Α2! Όπως έγινε και αργότερα βέβαια, τη δεκαετία του 2000, όταν εγώ πια είχα αποσυρθεί."

Πανηγυρισμοί για την άνοδο στην Α2 γυναικών

Αιγάλεω 1994-95 (Α2 Γυναικών ΕΟΠΕ)
Άνω: Ζηκάκη Ειρήνη, Θεοδωρίδου Χριστίνα, Φραγγούλη Στέλλα, Σούρτζη Ζωή, Σούρτζη Γιάννα, Μαδάρου Φαίδρα, Γκανάς Γιώργος (προπονητής).
Κάτω: ?... Σοφία, Καλιστρίδου Ιωάννα, Αυγεράκη Γιάννα, Γεωργοπούλου Σταματία, Λεκαράκου Γεωργία και Αντωνιάδου Αγγελική.